Το πάρτυ και το ψάξιμο για δουλειά

Χτες σηκώθηκα το πρωί και άρχισα να φτιάχνω το σπίτι. Σφουγγάρισα, σκούπισα, καθάρισα και στο τέλος το σπίτι ήταν καθαρότερο. Πήγα και στο γυμναστήριο ενδιάμεσα συν είδα και το Kentucky Derby το οποίο ήταν χτες. Ενδιαφέρουσα η κάλυψη αλλά κυρίως οι διαφημιστές: το μύνημα ήταν αγοράστε τις μετοχές μας... Εν τέλει ήρθαν καμία εικοσαριά φίλοι στο τελευταίο πάρτυ που πρόκειται να κάνω στο Blacksburg. Πέρασα αρκετά καλά, διασκέδασα και τα μεσάνυχτα είχαν φύγει όλοι. Εν συνεχεία βγήκα με τους Έλληνες στην πόλη αλλά δεν μπορώ να πω ότι διασκέδασα ιδιαίτερα, ήταν μία εξαιρετικά συνηθισμένη έξοδος, τίποτα το ιδιαίτερο. Το πρωί σήμερα σηκώθηκα, έπλυνα ρούχα και πήγα εν τέλει στο γραφείο. Έκανα αιτήσεις για δουλειά, με ρωτούσαν χτες οι συνάδελφοι τι θα κάνω και η απάντηση μου ακόμα ήταν ότι ψάχνω. Πήγα στις συνηθισμένες ιστοσελίδες και αυτό που έχω να πω είναι ότι επιτέλους, για πρώτη φορά φέτος, δεν έχω θέσεις εργασίας οι οποίες να εκκρεμούν, έκανα αίτηση σε όλες όσες πίστευα ότι με σηκώνει. Ίσως ήμουν λίγο εκλεκτικός αλλά σε σχέση με προηγούμενες φάσεις όπου είχα 2 μήνες αγγελείες να εκκρεμούν (και μάλλον να έχω χάσει θέσεις) πάλι καλά. Επιτέλους ένιωσα αίσθηση ότι τελείωσα με αποτέλεσμα μετά τα ψώνια να νιώσω μία φοβερή κόπωση, όταν σου βγαίνουν μήνες κόπου. Πραγματικά θα ήθελα αύριο επιτέλους να μην κανω τίποτα αλλά δεν πρόκειται να γίνει, είναι Δευτέρα. Σε 9 ημέρες έρχεται και η οικογένειά μου.

Το παρτυ με ευχαρίστησε και, δεδομένου της ημέρας (την Παρασκευή ξεκινάνε οι εξετάσεις) ήρθε πολύς κόσμος. Καλή μουσική, ευχάριστη διάθεση και μάλιστα 2 ήρθαν παρότι έδιναν prelims. Όταν έρθει η οικογένια υποθέτω ότι θα κάνουμε ίσως γεύμα. Βλέπουμε, σταδιακά όλοι φεύγουν, ακόμα και οι Ελληνες. Καιρός να ηρεμήσω