300η ανάρτηση

Όταν προ τετραετίας ξεκίνησα το ιστολόγιο, δεν περίμενα ότι θα έφτανα σε αυτό το σημείο. Αν και ουδέποτε είχα μεγάλο κοινό, σπανίως οι αναγνώστες των αναρτήσεων μου φτάνουν σε διψήφιο ποσοστό, έχω τουλάχιστον ένα τακτικό κοινό. Αυτή τη στιγμή θα έλεγα ότι είμαι επί ξύλου κρεμάμμενος. Εχω βρει ένα χρονικό διάστημα στο οποίο μπορούν όλοι οι καθηγητές να παρουσιάσω (αύριο στις 4) αλλά μόνο οι 3 επιβεβαίωσαν και δεν έχω και αίθουσα να παρουσιάσω. Θεωρητικά όλα θα λυθούν το πρωϊ και θα έχω λίγες ώρες να ανακοινώσω στην κοινότητα που και τι παρουσιάζω. Αν όμως την τελευταία στιγμή δεν μπορεί ο τελευταίος καθηγητής, η παρουσίαση αναβάλλεται εώς νεωτέρας. Τουλάχιστον έχω το ΟΚ του graduate school. Πέραν αυτών, την Παρασκευή επιτέλους κατάφερα να βγάλω το αμάξι, έκανα τα ψώνια μου, και βγήκα με φίλους το βράδυ. Του Αγίου Βαλεντίνου πάντα είναι παλαβή νύχτα, διότι ναι μεν βγαίνουν αρκετές ελεύθερες κοπέλες αλλά αυτοπεριχαρακώνονται στο τραπέζι τους. Η αναλογία των φύλων είναι καλή αλλά η υπόθεση είναι δώρον άδωρον. Σάββατο κατέβηκα κάτω για ψώνια και βόλτα. Την Παρασκευή αγόρασα νέα οθόνη, η οποία όμως είναι τηλεόρασης και έτσι ναι μεν ήταν μεγάλη αλλά δεν έχει υψηλή ευκρίνεια οθόνης υπολογιστή. Το Σάββατο κοίταξα για παππούτσια. Αυτή έμελε να είναι η πρώτη ημέρα φέτος από την στιγμή που γύρισα στην πόλη κατά την οποία δεν πήγα στο εργαστήριό μου. Πήγα πάντως σήμερα και γύρισα την δανεική οθόνη υπολογιστή. Υπο άλλες συνθήκες το να κάτσω 4 ημέρες σπίτι αποκλεισμένος θα με παλάβωνε. Με την κούραση που έχω υποστεί από το γράψιμο, μάλλον με χαλάρωσε