Μετά από αρκετά μεγάλο ταξίδι γύρισα στο Blacksburg. Από την στιγμη που γύρισα λεχω κάθε μέρα πάει στο γραφείο και έκανα έστω και ελάχιστη δουλειά, μπας και τελειώσω στον χρόνο μου. Κάθε μέρα νιώθω και πιο κοντά και πιο μακριά από το τέλος, κάτι κάνω το οποίο δεν ξέρω αν θα το τερματίσω ή αν στην επόμενη φάση θα το ανατρέψω πλήρως. Ενδιάμεσα έχω 19 ημέρες εώς ότου έχω να δώσω το κείμενο τηε διατριβής στους καθηγητές. Αυτό ήταν και ο λόγος όπου πήγα και σήμερα στο γραφείο, αν και η δουλειά που έκανα μάλλον χρόνο παρά σκέψη χρειάζονταν. Δεν έχω προσαρμοστεί ακόμη στην τοπική ώρα πλήρως και έτσι κοιμάμαι και ξυπνάω νωρίς. Τέλεια...
Μερικές εκτιμήσεις από την Ελλάδα. Κατ'αρχην δεν είναι τόσο χάλια όσο την περιέγραφε η αδερφή μου. Ναι, ο κόσμος έχει πονέσει. Ευτυχώς έχει χάσει και την έπαρση που υπήρχε προ της κρίσης. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι το πιο αισιόδοξο άτομο στον κόσμο αλλά η μαυρίλα που άκουγα δεν μπορώ να πω ότι με ευχαρίστησε. Πραγματικά αυτό που άκουσα πολύ ήταν ο πόνος που έχει προκαλέσει η προσαρμογή. Η Ελληνική οικονομία και κοινωνία περνάει έναν βίαιο μετασχηματισμό. Το μικροπαραγωγικό μοντέλο καταρρέει. Ωστόσο δεν άκουγα κανέναν να λέει καιρός να χτίσουμε το νέο το οποίο δεν θα είναι τόσο ρηχό και εύθραυστο. Άκουγα πολύ πόνο και το πως θα πάρουμε εκδίκηση. Από την άλλη μην ξεχνάμε, η μόνη φορά όπου είχα ποτέ πραγματικά εκτεθεί στην φτώχεια στην Ελλάδα ήταν όταν δούλευα ελεγκτής στον ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν ξέρω πραγματικά πως πάει η κατώτερη τάξη στην κρίση. Όταν ήμουν Γ' Λυκείου επέλεξα την Πρώτη Δέσμη όχι μόνο διότι ήμουν καλός μαθηματικά, φυσική, χημεία αλλά και διότι ήμουν κακός στα αρχαία και τα φιλολογικά γενικότερα. Καθόμουν συνεχώς και γκρίνιαζα για την έκθεση όπου όντως απεδείχθειν άχρηστος αντι να κάτσω να βελτιωθώ. Το σύστημα την μεταπολίτευσης ήταν κάνω μόνο αυτό στο οποίο είμαι ικανός και γκρινιάζω αν είναι να κάνω κάτι άλλο. Αν δεν κάνεις για τίποτα, αργόσχολος στο δημόσιο. Αυτό που βλέπουμε είναι η κατάρρευση της συνδικαλιστοκομματικής καμαρίλας, η οποία βασισμένη και στον πόνο που όντως υποφέρουν όλοι, κάνει μία άγρια μάχη να αποφύγει την περιθωριοποίηση. Τόσο με το σκάνδαλο Altec (πριν 10 χρόνια) όσο και τώρα με τη υπόθεση Ταχυδρομικού Ταμιετηρίου βλέπουμε επιχειρηματίες των οποίων το μόνο προσόν ήταν ότι ήταν σε κομματικές νεολαίες να χρησιμοποιούν ότι βύσμα έχουν για να γίνουν εργολάβοι στο Δημόσιο, την μόνη πραγματική επιχειρηματικότητα για την οποία είναι ικανοί. Δυστυχώς ο Μάκης Ψωμιάδης, ο οποίος έδινε χρήμα και έβγαζε χρήμα από αυτούς που δωροδοκούσε είναι το πρότυπο επιχειρηματία στην Ελλάδα, αν και όχι σε τόσο χυδαία μορφή. Πάντως αυτό που είδα είναι την Ελληνική οικονομία να έχει φτάσει στην εξισορρόπιση. Αν δεν την ρίξουμε εμείς με τις κινήσεις μας θα γυρίσει αλλά δυστυχώς δεν πρόκειται επί μακρόν να φτάσουν τα αγαθά της ανάπτυξης στους πλέον ευαίσθητους κοινωνικά. Τουλάχιστον ελπίζω να έχει θαφτεί το φοβερά λαϊκιστικό "οι αριθμοί ευημερούν αλλά όχι οι άνθρωποι", η κρίση ήταν ακριβώς το αποτέλεσμα του ευημερούν οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί.
Μέσα στην εβδομάδα θα φανεί πόσο καλό είναι το αποτέλεσμα της εργασία μου. Ελπίζω να είναι ικανοποιήτικο
Μερικές εκτιμήσεις από την Ελλάδα. Κατ'αρχην δεν είναι τόσο χάλια όσο την περιέγραφε η αδερφή μου. Ναι, ο κόσμος έχει πονέσει. Ευτυχώς έχει χάσει και την έπαρση που υπήρχε προ της κρίσης. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι το πιο αισιόδοξο άτομο στον κόσμο αλλά η μαυρίλα που άκουγα δεν μπορώ να πω ότι με ευχαρίστησε. Πραγματικά αυτό που άκουσα πολύ ήταν ο πόνος που έχει προκαλέσει η προσαρμογή. Η Ελληνική οικονομία και κοινωνία περνάει έναν βίαιο μετασχηματισμό. Το μικροπαραγωγικό μοντέλο καταρρέει. Ωστόσο δεν άκουγα κανέναν να λέει καιρός να χτίσουμε το νέο το οποίο δεν θα είναι τόσο ρηχό και εύθραυστο. Άκουγα πολύ πόνο και το πως θα πάρουμε εκδίκηση. Από την άλλη μην ξεχνάμε, η μόνη φορά όπου είχα ποτέ πραγματικά εκτεθεί στην φτώχεια στην Ελλάδα ήταν όταν δούλευα ελεγκτής στον ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν ξέρω πραγματικά πως πάει η κατώτερη τάξη στην κρίση. Όταν ήμουν Γ' Λυκείου επέλεξα την Πρώτη Δέσμη όχι μόνο διότι ήμουν καλός μαθηματικά, φυσική, χημεία αλλά και διότι ήμουν κακός στα αρχαία και τα φιλολογικά γενικότερα. Καθόμουν συνεχώς και γκρίνιαζα για την έκθεση όπου όντως απεδείχθειν άχρηστος αντι να κάτσω να βελτιωθώ. Το σύστημα την μεταπολίτευσης ήταν κάνω μόνο αυτό στο οποίο είμαι ικανός και γκρινιάζω αν είναι να κάνω κάτι άλλο. Αν δεν κάνεις για τίποτα, αργόσχολος στο δημόσιο. Αυτό που βλέπουμε είναι η κατάρρευση της συνδικαλιστοκομματικής καμαρίλας, η οποία βασισμένη και στον πόνο που όντως υποφέρουν όλοι, κάνει μία άγρια μάχη να αποφύγει την περιθωριοποίηση. Τόσο με το σκάνδαλο Altec (πριν 10 χρόνια) όσο και τώρα με τη υπόθεση Ταχυδρομικού Ταμιετηρίου βλέπουμε επιχειρηματίες των οποίων το μόνο προσόν ήταν ότι ήταν σε κομματικές νεολαίες να χρησιμοποιούν ότι βύσμα έχουν για να γίνουν εργολάβοι στο Δημόσιο, την μόνη πραγματική επιχειρηματικότητα για την οποία είναι ικανοί. Δυστυχώς ο Μάκης Ψωμιάδης, ο οποίος έδινε χρήμα και έβγαζε χρήμα από αυτούς που δωροδοκούσε είναι το πρότυπο επιχειρηματία στην Ελλάδα, αν και όχι σε τόσο χυδαία μορφή. Πάντως αυτό που είδα είναι την Ελληνική οικονομία να έχει φτάσει στην εξισορρόπιση. Αν δεν την ρίξουμε εμείς με τις κινήσεις μας θα γυρίσει αλλά δυστυχώς δεν πρόκειται επί μακρόν να φτάσουν τα αγαθά της ανάπτυξης στους πλέον ευαίσθητους κοινωνικά. Τουλάχιστον ελπίζω να έχει θαφτεί το φοβερά λαϊκιστικό "οι αριθμοί ευημερούν αλλά όχι οι άνθρωποι", η κρίση ήταν ακριβώς το αποτέλεσμα του ευημερούν οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί.
Μέσα στην εβδομάδα θα φανεί πόσο καλό είναι το αποτέλεσμα της εργασία μου. Ελπίζω να είναι ικανοποιήτικο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου