Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

50 χρόνια απο τη δολοφονία JFK, 50 χρόνια Doctor Who

Ξέρω πολύ καλά ότι οι συνήθεις αναγνώστες του ιστολογίου δεν συμπαθούν τις αναρτήσεις γενικού περιεχομένου και προτιμούν πιο προσωπικά νέα. Γι'αυτούς έχω να πω ότι κατ'αρχην το Σάββατο βγήκα επιτέλους στην πόλη και χόρευα (με 5 ξανθιές) και στραμπούληξα το πόδι μου από τον πολύ χωρό. Επίσης χτες το βράδυ ήρθε η ανακοινωση ότι πήρα πράσινη κάρτα και πριν μία ώρα ενημερώθηκα ότι κέρδισα τον φοιτητικό διαγωνισμό του συνεδρίου της Tampa. Ευχαριστηθήκατε;

Ο Νοέμβριος του 1963 έμελλε να είναι ιστορικός. Στις 21 Νοεμβρίου πεθαναν τόσο ο C.S. Lewis όσο και ο Aldous Huxley. Πραγματικά κανένας δεν το παρατήρησε λόγω αυτού που συνέβει την επομένη, η δολοφονία του Αμερικανού προέδρου John Fitzgerald Kennedy. Η αυτοκινητοπομπή του κατέβαινε τον δρόμο στο Dallas εώς ότου μερικοί πυροβολισμοί του έκοψαν το νήμα της ζωής. Η αστυνομία συνέλαβε έναν περίεργο κομμουνιστή ονόματι Lee Harvey Oswald ο οποίος πυροβόλησε από μία αποθήκη σχολικών βιβλίων 3 φορές στην αυτοκινητοπομπή. Ωστόσο η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στα δικαστήρια διότι ένας ιδιοκτήτης στριπτιτζάδικου που είχε σχέση με τη μαφία του Σικάγο τον πυροβόλησε ζωντανά στην τηλεόραση, μέσα στο αστυνομικό τμήμα ώστε η γυναίκα και τα παιδιά του να μην υποστούν την δίκη του δολοφόνου του πατέρα τους, Με τη σειρά του αυτός πέθανε από καρκίνο 2 χρόνια αργότερα. Εννοείται πως η επίσιμη εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική με αποτέλεσμα 50 χρόνια τώρα κυκλοφορούν θεωρίες συνομοσίας. Το πρώτο που αμφισβητήθηκε ήταν ότι ο Oswald ήταν ο μόνος που πυροβόλησε. Εμφανίστηκαν διάφορες εκδοχές ότι υπήρχε και δεύτερος σκοπευτής ο οποίος πυροβόλησε από τον παρακείμενο λόφο καλυμμένο με γρασίδι, συγχρόνως με τον Oswald. Ωστόσο ουδέποτε ανακτήθηκε κάλυκας ή κάποια άλλη απόδειξη ότι υπήρχε από εκεί πυροβολισμός. Μάλιστα καμιά δεκαρία αστυνομικοί ανέβηκαν τον λόφο με το που έπεσαν οι πυροβολισμοί αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Πάντως ο ασύρματος της αστυνομίας έπιασε έναν ήχο που έμοιασε με πυροβολισμό αλλά κάλλιστα μπορούσε να προέρχεται από την εξάτμιση αστυνομικής μοτοσικλέτας ενώ ουδέποτε ταυτοποιήθηκε ποιός ήταν ένας μυστηριώδης άνδρας που φορούσε μάυρα και κρατούσε ομπρέλα και εμφανίζεται στις φωτογραφίες. Πάντως την τελευταία δεκαετία διάφορα εγκληματολογικά ρεάλιτυ αναδημιούργησαν το σκηνικό και κατάφεραν να ρίξουν κανονικά την βολή που έριξε ο Oswald και να αναπαραγάγουν τα τραύματα με ικανοποιητική πιστότητα. Σε κάθε περίπτωση ο Oswald ήταν ακροβολιστής στους πεζοναύτες και επίσης είχε αγοράσει ταχυδρομικά την καραμπίνα του. Η γνώμη μου είναι ότι όντως αυτός έριξε την βολή. Αυτό που δεν απαντήθηκε ποτέ ήταν το γιατί.

Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ο Oswald ήταν Ηρόστρατος. Αν μη τι άλλο οι περιγραφές, και από τις 2 πλευρές του συδηρού παραπετάσματος διότι για ένα φεγγάρι είχε αποστατήσει στην Σοβιετική Ένωση, ήταν ότι πρόκειτο για μοναχικό και περίεργο άτομο. Είχε δυσκολία να κάνει φίλους και παρέες. Ωστόσο και τέτοια σόι άτομα θα μπορούσαν να προβούν σε τέτοια πράξη όχι μόνο από εσωτερική ανάγκη αλλά και επειδή κάποιος τους ψυθίριζε στο αυτί. Το ερώτημα είναι ποιός. Στην αρχή έλεγαν ότι είναι οι κομμουνιστές ή οι Καστρικοί. Συν το χρόνο μάλλον διαψεύσθηκαν. Επόμενο σετ θεωρίων (όλες αυτές παρεπιπτόντως θεωρούν ότι ο μαυροντυμμένος μπορεί να ήταν ο πυροβολητής) είναι ότι είχαν εμπλεκεί οι μυστικές υπηρεσίες και ο Lyndon Johnson. Τουλάχιστον στα 50 χρόνια μάθαμε έστω και off the record τι λέει το απόρρητο αρχείο της CIA, ουσιαστικά μόνο αυτοί έχουν ακόμα κρυφά εγγραφα. Υπήρχε ένας Ελληνοαμερικάνος πράκτορας ονόματι Ιωαννίδης, τον οποίο τον έβαλε η CIA σύνδεσμο στην δεύτερη έρευνα του Κογκρέσου το 1979 για να θάψει την υπόθεση, ο οποίος ήξερε τον Oswald και το είχε προτείνει ως κατάλληλο άτομο για κάποιες επιχειρήσεις. Ωστόσο οργάνωσε η CIA την δολοφονία του Προέδρου; Αμφιβάλλω. Η CIA αντιπαθούσε φοβερά τον Bush τον νεώτερο. Ωστόσο δεν τον δολοφόνησε, απλά διέρρευσε εικόνες βασανιστηρίων από το Αμπού Γκράιμπ για να τον πλήξει πολιτικά. Αν ήθελε να τον καταστρέψει πολιτικά, μπορούσε κάλλιστα να στείλει στον Τύπο πληροφορίες για τα εξωσυζυγικά του (π.χ. Μέρυλιν). Για τον Τζόνσον η προθυμία του να αναλάβει την προεδρία και οι κινήσεις του ήταν πολύ πιο ύποπτες, αλλά και πάλι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οργάνωσε την δολοφονία. Πιο ρεαλιστική εκδοχή είναι ότι η μαφία ήταν μπλεγμένη. Η δολοφονία του Oswald από τον Jack Ruby μάλλον συνηγορεί σε αυτό, ωστόσο και πάλι η υπόθεση είναι διφορούμενη. Σιγουρα ήταν το άτομο που ήταν πιο ικανό να μπει στο τμήμα, από την άλλη οι περιγραφές είναι ότι ήταν τόσο ικανός να κρατήσει μυστικά όσο και εγώ, δηλαδή καθόλου. Θα το είχε εμπιστευτεί η Μαφία για κάτι τόσο σοβαρό αν μετά το διαλαλούσε σε όλους; Μέχρι τώρα αυτή φαίνεται ως η πλέον ρεαλιστική θεωρία συνομοσίας, ότι η Μαφία του ψιθύριζε στο αυτί να πυροβολήσει τον Κένεντυ. Το ερώτημα είναι ποιός ήταν ο ψιθυριστής. Παρότι έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία με πηγές εντός και εκτός της μαφίας, ονόματα ουδέποτε εμφανίστηκαν παρότι περάσαν πενήντα χρόνια. Βέβαια από την άλλη ούτε ξέρουμε ποίος σκότωσε τον Hoffa ή άλλα άτομα που σκοτώθηκαν από την Μαφία.

Την επομένη της δολοφονίας, ενώ ο κόσμος μουδιασμένος προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται, στην Αγγλία έκανε πρεμιέρα μία παιδική σειρά επιστημονικής φαντασίας. Μετά από 26 σαιζον ακυρώθηκε, ακολούθησε μία αποτυχημένη προσπάθεια να επανέλθει το 1996 αλλά εν τέλει από το 2006 αναστήθηκε και έχει κατακτήσει φανατικό κοινό. Εν αντιθέσει με άλλες σειρές που το κοινό τους μικραίνει σε ηλικία, σε αυτή την σειρά μάλλον έχει μεγαλώσει σε ηλικία. Την 50η επέτειο είχε ένα επισόδειο το οποίο πρέπει να πω ότι ήταν εξαιρετικό. Μακάρι να αντέξει άλλα 50

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Στο τέλος μάλλον πήρα την πράσινη κάρτα

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση, Παρασκευή πρωί οι γονείς μου έφτασαν στην Ουάσιγκτον. Εγώ πάλι σηκώθηκα πολύ νωρίς (διότι την είχα πέσει νωρις) και πήγα στο γραφείο να δουλέψω. Μετά από γράψιμο πήγα στο μάθημα, έφαγα και πήγα και πήρα τους γονείς από το λεωφορείο που τους μετέφερε εδώ. Εν συνεχεία ξαναγύρισα στην δουλειά, πήγα σπίτι και ύστερα από διάφορα κατεβήκαμε Christiansburg και φάγαμε. Δυστυχώς, όσο και να ήθελα να περάσω με τους γονείς μου όλο το χρονικό διάστημα που ήταν, ήμουν υπερβολικά απασχολημένος με το μεταδιδακτορικό της NASA. Πήγαμε μεν στην εκκλησία, για ψώνια κλπ αλλά περισσότερο χρόνο πέρασα στο γραφείο μου παρά με τους γονείς μου. Τώρα είχαμε μιλήσει και συμφωνήσει και εν τέλει Τρίτη απόγευμα πήγαμε στη Βόρεια Βιρτζίνια όπου Τετάρτη πρωϊ τους πήγα στο αεροδρόμιο. Πριν φύγω από το γραφείο φρόντισα και τελείωσα όλα τα γραψίματα που ήθελα να στείλω στον καθηγητή, έστω και σε πρόχειρη μορφή, και έτσι οδήγησα και περάσαμε εκείνο το βράδυ μάλλον ευχάριστα. Κατεβήκαμε Reston Town Center το οποίο ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο το οποίο μπορει μεν να μην είναι μοναδικό και πρωτότυπο μέρος αλλά είναι πολύ ωραιότερο από το κλασσικό αμερικανικό βαρετό προάστειο. Ξαναπήγαμε και το πρωϊ της Τετάρτης και μετά γύρισα στο Blacksburg όπου πήγα στο γραφείο και δούλεψα, παρότι πτώμα. Από την στιγμή εκείνη, και καθότι περίμενα (και δυστυχώς ακόμα περιμένω) γραπτά σχόλια από τον καθηγητή περισσότερο κάθομαι παρά δουλεύω, όχι διότι δεν θέλω αλλά διότι έχω εξαντληθεί. Κάνω κάποιους χρονοβόρους υπολογισμούς (οι οποίοι θα συνεχιστούν και την άλλη εβδομάδα), κοιτάω εργασίες αλλά περισσότερο διαβάζω στο ιντερνετ. Παρεπιπτόντως και την προθεσμία για το μεταδιδακτορικό της NASA πρόλαβα και μετά έκανα αίτηση για ένα άλλο μεταδιδακτορικό στο JPL. Καθότι λοιπόν είχα και μαθήματα την Δευτέρα δεν μπορώ να πω ότι έχω καθίσει φοβερά, απλά εν αντιθέσει με την προηγούμενη υπερεντατική περίοδο κάνω πολύ λιγότερα. Αν μη τι άλλο είχα και ένα ακόμη ταξίδι, την συνέντευξη για την πράσινη κάρτα.

Έκλεισα το ίδιο ξενοδοχείο με την προηγμούμενη φορά πριν από σχεδόν δύο χρόνια και πάλι ξεκίνησα απόγευματινή ώρα για το ταξίδι. Αυτή τη  φορά η συνάδελφος που είχα δει δεν ήταν διαθέσιμη αλλά είδα και κάτι που δεν είχα δει ποτέ: διαστημική εκτόξευση με τα ίδια μου τα μάτια. Πύραυλος Minotaur που μετέφερε 29 δορυφόρους εκτοξεύτηκε την Τρίτη το βράδυ από το Wallops Island, ορατός φυσικά από το Portsmouth. Κάθισα 20 λεπτά στο κρύο για να δω τον πύραυλο να ανεβαίνει επί 20 δευτερόλεπτα σε ένα φοβερό κρύο, αλλά θα έλεγα ότι το άξιζε. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά. Σηκώθηκα πολύ νωρίς την επομένη και εν τέλει βρήκα το ξενοδοχείο, ήμουν στην ώρα μου. Η όλη συνέντευξη δεν διήρκησε ούτε 10 λεπτά, επανέλαβε τον κατάλογο των ερωτημάτων και μετά μου είπε ότι ελπίζει απόψε (την Τεταρτη) το απόγευμα να τελειώσει με την υπόθεση μου και να μου στείλει την πράσινη κάρτα. Η κάρτα προβλέπεται λοιπόν να φτάσει σε 2 εβδομάδες ταχυδρομικώς στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση μετά το Work Authorization έκλεισα και εισιτήριο για να πάω Ελλάδα τα Χριστούγεννα. Έκτοτε έχω βάλει τον υπολογιστή να τρέχει υπολογισμούς, αλλά υψηλού επιπέδου πνευματικές διεργασίες δεν είμαι ικανός να κάνω (αν και έχω αρχίσει να γράφω εργασίες). Αύριο με βλέπω να ξαναέρχομαι στο γραφείο και να γράφω αυτά που σήμερα αδυνατώ. Φυσικά όμως δεν σκοπεύω να χάσω τον Dr Who. Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια δολοφονήθηκε ο Κέννεντυ, σαν αύριο ήταν η πρεμιέρα του Dr Who και φυσικά υπάρχει ειδικό επεισόδειο αύριο. Βλεπουμε (κυριολεκτικά)


Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Ταξίδια και μη

Καθότι αύριο έχω το ταξίδι για το Norfolk για την πράσινη κάρτα, ας κάτσω να γράψω για τα προηγούμενα ταξίδια μου, πριν φύγουν από την μνήμη. Ενδιάμεσα ακούω και την συνέντευξη τύπου (σε μαγνητοσκόπιση) για την εκτόξευση του MAVEN. Το ταξίδι θα τολμούσα να πω ότι ξεκίνησε το Σαββατόβραδο, που βγήκα στην πόλη μόνος διότι είχα βαρεθεί που -λόγω ανωτέρας βίας- οι φίλοι δεν με είχαν βγάλει. Το να βγεις μόνος είναι καταθλιπτικό και μάλλον απεδείχθει πάλι. Γύρισα νωρίς, την έπεσα και το πρωί της Κυριακής πήγα στην βιβλιοθήκη όπου το ζευγάρι το οποίο με πήγαινε στην εκκλησία πριν αποκτήσω το όχημά μου με πήρε και με πήγε στην εκκλησία. Μετά με πήγαν στο αεροδρόμιο όπου απεδείχθει ότι το μισό αεροπλάνο είχε ανθρώπους που πήγαιναν στο συνέδριο. Η θέση μου τόσο στο aller όσο και στο retour έμελε να είναι δίπλα από μία ωραία κοπέλα από την Δασοπονία η οποία όμως έμαθα σήμερα έχει έτερον ήμιση. Άραγε δεν υπάρχει καμία κοπέλα στο College of Natural Resources and the Environment η οποία να είναι διαθέσιμη και να μην είναι Ινδή ή Κινέζα ή υπέρβαρή; Τέλος πάντων φτάσαμε στο St Petersburg Clearwater και πήρα ταξί για το ξενοδοχείο, το οποίο κόστισε $51! Μετά έτρεξα να προλάβω το λεωφορείο για το κέντρο ώστε να δω την αρχική συνεδρία αλλά το έχασα, και το επόμενο ήταν μία ώρα αργότερα. Εν τέλει έμελε να είναι αυτό ότι χειρότερο μου συνέβει στο συνέδριο, δηλάδη το συνέδριο πήγε πολύ καλά. Πήρα το επόμενο λεωφορείο και ναι μεν έχασα την πρώτη συνεδρία αλλά πήγα μετά στην κοινωνική δεξίωση για τους μεταπτυχιακούς.

Ως συνήθως έμελε να είναι η πιο ενδιαφέρουσα κοινωνική εκδήλωση. Πρώτα είχα δύο δωρεάν ποτά συν φαϊ ελαφρό, και μετά πήγα με τους δασοπόνους για άλλο ποτό αλλού. Γύρισα στο ξενοδοχείο και κοιμήθηκα πολύ νωρίς. Έμελε σε όλο συνέδριο και να κοιμάμαι νωρίς (10-11) και να ξυπνάω νωρίς (πριν τις 7). Σηκώθηκα νωρίς, έφαγα το καλό πρωινό του ξενοδοχείου και πήρα το πρωινό λεωφορείο για το κέντρο. Την Δευτερα ευτυχώς δεν είχα την παρουσίαση μου (ήταν την Τρίτη) και έτσι πήγαινα από συνεδρία σε συνεδρία. Στο τέλος της ημέρας ήταν η εκδήλωση δικτύωσης των φοιτητών η οποία λόγω της ημέρας και ώρας απέτυχε, ούτε 20 άτομα. Τέλος πάντων γύρισα σπίτι, είδα την παρουσίασή μου και την έπεσα νωρίς. Την Τρίτη σηκώθηκα πάλι νωρίς, πήγα και είδα μισή συνεδρία και μετά έφυγα στην μέση για την δικιά μου. Παρουσίασα τελευταίος και θα έλεγα πήγε καλά. Μετά έφαγα και παραδόξως δεν είχε πολλές ενδιαφέρουσες συνεδρίες το απόγευμα.Πήγα σε μία που με ενδιέφερε οριακά και πολύ δύσκολα συγκρατήθηκα από το να κοιμηθώ. Η πρωινή έγερση με διαλύει, όφειλα να το προέβλεπα. Βγήκα από το συνεδριακό κέντρο και περπάτησα στο κέντρο της πόλης. Γύρισα το αργότερα σε ένα ξενοδοχείο όπου είχε συνεδρίες και όπου η Monsanto προσέφερε γεύμα για τα μέλη της επιτροπής των μεταπτυχιακών και τους Golden Opportunity Scholars. Ευτυχώς το φαΐ το μαγείρεψε το ξενοδοχείο, αλλιώς κάπου εδώ θα είχα την τερατογέννεση. Μετά ήταν η έξοδος που ετοίμασε το πανεπιστήμιο μου. Στο τέλος, αρκετά εξαντλημένος, γύρισα στο ξενοδοχείο και την έπεσα πολύ χαρούμενος. Την επομένη τα χαράματα σηκώθηκα και είχε το πρωϊνό των μεταπτυχιακών, το οποίο δεν ήταν τόσο καλό όσο του ξενοδοχείου. Ωστόσο ήταν γεύμα εργασίας. Μετά από συζήτηση είχε 4 ημι-ενδιαφέρουσες συνεδρίες. Πήγα σε αυτή που ήταν πιο κοντά στην αίθουσα όπου ήμουν και έμελε να είναι η τυχερή μου. Σε μία από τις τελευταίες παρουσιάσεις ο ομιλιτής περιέγραψε κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνω για διδακτορικό και είπε ότι ψάχνει για postdoc. Του είπα ότι ενδιαφέρομαι, το κακό όμως είναι ότι έλεγε μόνο Αμερικανούς πολίτες. Του είπα ότι η NASA και η EPA παίρνει postdocs μη Αμερικανούς πολίτες και μου είπε ότι θα το κοιτάξει, ιδίως από την στιγμή που δεν χρειάζομαι Η-1Β λόγω πράσινης κάρτας (όπου πάω αύριο για την συνέντευξη). Μετά ακολούθησαν απογευματινές συνεδρίες, ένα focus group και η τελική συνεδρία. Γύρισα στο ξενοδοχείο, κοιμήθηκα και την επομένη το πρωϊ πηρα δύο λεωφορεία και περπάτησα και 30 λεπτά στο γρασίδι για να φτάσω στο αεροδρόμιο, καθότι δεν είχε κάποιο λεωφορείο που να έφτανε εντός. Πέταξα πίσω, πήρα το λεωφορείο σπίτι και πήγα παρεπιπτόντως στο γραφείο, όπου είδα και έναν καθηγητή για να μου δει την ερευνητική πρόταση που έτοίμαζα για το πρόγραμμα Postdoc της NASA. Πήγα σπίτι, ήμουν λίγο στο ίντερνετ και μετά πολύ νωρίς την έπεσα στο κρεββάτι. Την επομένη θα έρχονταν, και εν τέλει ήρθαν κανονικά, οι γονείς μου. Αλλά αυτή η ιστορία είναι για την επόμενη ανάρτηση

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Τέλος, τέλος, τέλος

Έχουν περάσει 2 εβδομάδες από την τελευταία ανάρτηση. Ο λόγος που δεν είχα νωρίτερα είναι απλός, ήμουν πολύ απασχολημένος. Έχω τουλάχιστον φτάσει σε ένα προσωρινό τέλος σε ορισμένες εργασίες και έτσι έχω πάλι χρόνο, αλλά δεν παύω να είμαι εξαντλημένος. Πραγματικά, όταν γύρισα στο σπίτι είδα τους κάδους έξω λόγω Πέμπτης (τα σκουπίδια μαζεύονται Παρασκευή πρωϊ στην γειτονιά μου) και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έφτασε η ημέρα, τέτοια είναι η κόπωση που έχασα την ημέρα της εβδομάδας.

Πρώτη μου υποχρέωση που τελείωσε ήταν το συνέδριο. Καθότι ήμουν μακρύτερα από το συνεδριακό κέντρο από άλλες φορές αυτό σήμαινε και πρωϊνότερη έγερση, κάτι που παραδόξως κατάφερα. Λεπτομέρειες θα ακολουθήσουν σε άλλη ανάρτηση αλλά τουλάχιστον γύρισα μετά από αρκετό ταξίδι, εξαντλημένος για να ακολουθήσει η δεύτερη υποχρέωση, η επίσκεψη των γονιών μου. Πριν παρεξηγηθούμε χάρηκα που ήρθαν αλλά δεν παύει να κουράστικα. Προχτές του πήγα κοντά στο Dulles για την πτήση τους, και περάσαμε μία νύχτα στην Βόρεια Βιρτζίνια, ακολουθούμενο από ταξίδι επιστροφής χτές. Όσο ήταν εδώ οι γονείς δεν είχα πολύ χρόνο να περάσω μαζί τους λόγω της τρίτης υποχρέωσης, του μεταδιδακτορικού της NASA. Τουλάχιστον σήμερα, και αυτό ήταν το οριστικό τέλος, κατέθεσα όλα όσα ζητούσε και βλέπουμε. Η αρχική μου πρόταση δεν άρεσε στον καθηγητή που του ζήτησα την βοήθεια και την άλλαξα εντελώς, όσο ήταν εδώ οι γονείς μου θυσιάζοντας το Σαββατοκύριακο. Η δεύτερη του άρεσε περισσότερο αλλά μου είπε να κάνω αλλαγές. Έκανα κάποιες και κατέθεσα σήμερα την αίτηση. Τουλάχιστον αυτό όντως τελείωσε, έστω και αν είναι απίθανο να με πάρει η NASA λόγω μεγάλου ανταγωνισμού. Το να κάνεις αίτηση για δουλειά στη NASA υπό οποιαδήποτε μορφή είναι σαν να την πέφτεις σε μία όμορφη κοπέλα, με την διαφορά ότι το μυαλό μου είναι πολύ καλύτερο από την εξωτερική μου εμφάνιση.

Πάντως ένα συμπέρασμα βγήκε από την διαδικασια με τον καθηγητή, δύσκολα τελειώνω αυτό το εξάμηνο. Του έστειλα αυτή την εβδομάδα την εισαγωγή, έχει την πρώτη δημοσίευση για τα σχολιά του εδώ και καιρό, η δεύτερη έχει σχεδόν φτάσει στην έκδοση (αλλά δεν είχα χρόνο να την αναθεωρήσω), του έχω στείλει την τρίτη και αυτό που δεν έχω γράψει είναι τα συμπεράσματα. Δυστυχώς δεν έχω ιδέα του τι θα γράψω εκεί αλλά είναι δεδομένο επίσης ότι η αναθεώρηση θα πάρει πολύ χρόνο. Δεδομένου ότι ο καθηγητής έχει και επέμβαση στον ώμο την άλλη εβδομάδα, απλά δεν προλαβαίνω να τελειώσω, και ήδη άρχισε να κοιτάει πως θα με κρατήσει