Την Δευτέρα ή την Τρίτη, ανάλογα με το ποιά ζώνη χρόνου βρίσκεται κανείς, ήταν η πρώτη επέτειος από την προσαρείωση του Curiosity. Το πώς παρακολούθησα το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός πέρυσι το έχω ήδη περιγράψει. Φέτος η NASA είχε κατ'αρχήν μία συνέντευξη τύπου στο Λος Άντζελες Δευτέρα βράδυ που μετέδωσε μαγνητοσκοπημένα την Τρίτη ακολουθούμενο από ένα ζωντανό πρόγραμμα από την Κεντρική Υπηρεσία στη Ουάσιγκτον (και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) όπου μίλησαν για το τι έπεται για να έχουμε αστροναύτες στον Άρη. Θα έγραφα νωρίτερα αλλά πήγα την Τρίτη και έφερα 2 παιδιά από το αεροδρόμιο, γεωπόνους, που ήρθαν από την Ελλάδα για το εξάμηνο ανταλλαγή. Επίσης την Τρίτη έβαλα τον υπολογιστή στο γραφείο μου να κάνει έναν μεγάλο υπολογισμό ο οποίος ακόμα συνεχίζεται.
Η κατεξοχήν δυσκολία για τα διαπλανητικά ταξίδια συνεχίζει να είναι ακόμα, 55 χρόνια μετά το Σπούτνικ το πως θα ξεφύγουμε από το βαρυτικό πεδίο της Γής. Παρόλες τις αρκετά μεγάλες προσπάθεις να βρεθεί καλύτερος τρόπος ο μόνος τρόπος να τεθεί κάτι σε τροχιά συνεχίζει να είναι ο απορριπτόμενοι πύραυλοι. Ένα πολυώροφο κτίριο αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων καταναλώνεται για να εκτοξευθεί ένα αρκετά μικρό φορτίο σε τροχία. Εκεί θα μείνει αρκετό διάστημα, ουσιαστικά εώς ότου καταναλωθούν τα καύσιμα που έχει για να παραμείνει στην τροχιά του. Στην αρχή της διαστημικής εποχής όταν αγνοούσαμε το πόσο εχθρικό ήταν το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον οι δορυφόροι άντεχαν ορισμένες εβδομάδες, πλέον χρησιμοποιούμαι σκληραγωγημένα ηλεκτρονικά και έτσι μπορούν να αντέξουν χρόνια. Η βελτίωση των ηλεκτρονικών έχει επιτρέψει να γίνονται πολύ περισσότερα από ελαφρύτερες κατασκευές, αλλά δεν έχει καταφέρει να αναπληρώσει το κατεξοχήν πρόβλημα των διαστημικών εφαρμογών, την πολύ ακριβή πρόσβαση στο διάστημα. Έχουν γίνει επανειλλημένες προσπάθειες να κατασκευαστεί αεροδιαστημοπλάνο το οποίο να προσφέρει εύκολη και φτηνή πρόσβαση. Όλες (πχ Χ-20, Χ-30, Χ-33) έχουν αποτύχει διότι απεδείχθει ότι η τεχνολογία συνεχίζει να μην έχει φτάσει σε επίπεδο ικανό να μας προσφέρει λύση. Τελευταία σοβαρή προσπάθεια ήταν το Χ-33 πριν από 10 χρόνια. Η NASA ακύρωσε την συμμετοχή της όταν η Lockheed Martin απεδείχθει ότι δεν μπορούσε να φτιάξει μία ελαφρά συνθετική δεξαμενή κρυογονικών καυσίμων που ήταν αναγκαία για να διατηρηθεί το βάρος σε ικανοποιητικά επίπεδα. Τώρα πριν από ένα μήνα μία μικρή Καλιφορνέζικη εταιρεία κατάφερε να παρουσιάση μία τέτοια δεξαμενή ικανή να αντέξει την θερμοκρασία του υγρού οξυγόνου και σύντομα θα δοκιμαστεί με υγρό υδρογόνο. Πάντως ακόμα βρισκόμαστε σε δοκιμές δεξαμενής υπο κλίμακα, εώς ότου έχουμε επιχειρησιακό πρότυπο απαιτείται χρόνια.
Την εποχή του προγράμματος Απόλλων υπήρχαν δύο βαρέος τύπου διαστημικοί εκτοξευτές, ο Κρόνος 1Β και ο Κρόνος 5 ο οποίος μας έφερε στην Σελήνη. Ο Κρόνος 1Β ήταν ήδη πολύ βαρύς για την εποχή του, η οργανική ανάπτυξη των ελαφρύτερων οικογενειών πυραύλων μας προσέφερε έναν εκτοξευτή της κλάσης του μόλις πριν από μία δεκαετία (πρόκειται για τον Delta 4 Heavy). Τα βαρύτερα φορτία που κυκλοφορούν στην αγορά διαστημικών εκτοξεύσεων είναι ορισμένοι Αμερικανικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι, χάρη των οποίων αναπτύχθηκαν οι εκτοξευτληρες Delta 4 Heavy και Atlas V Heavy. Πάντως παραδόξως οι Αμερικανοί είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εμπορικών εκτοξεύσεων (και όχι κυβερνητικών φορτίων όπως οι επιστημονικοί και στρατιωτική δορυφόροι) λόγω τιμής. Οι Ρώσοι προσφέρουν τους ίδους εκτοξευτήρες που είχαν και πριν από μισό αιώνα, με ελαφρές διαφοροποίησεις οι οποίο πλέον έχουν αποσβέσει το κόστος ανάπτυξης, έχουν πλέον ανακαλύψει τι μπορεί να πάει λάθος (αν και τίποτα δεν διορθώνει την ανθρώπινη βλακεία που προκάλεσε την θεαματική απώλεια του Πρότον πριν από 1 μήνα) και προσφέρει πολύ φτηνές και αξιόπιστες εκτοξεύσεις. Οι Ευρωπαίοι με τον Ariane 5 προσφέρουν ένα ακριβό αλλά πολύ αξιόπιστο εκτοξευτή. Οι Γιαπωνέζοι έχουν ακριβούς και όχι ιδιαίτερα αξιόπιστους εκτοξευτές, Οι κινεζικοί εκτοξευτήρες είναι αναξιόπιστοι και έχουν και εμπάργο από τις ΗΠΑ λόγω πραγματικών φόβων κλοπής τεχνολογίας. Μία εταιρεία έχει ταράξει τα νερά της αγοράς, η SpaceX του Elon Musk η οποία χρησιμοποιώντας πρωτοπωριακούς για την αεροδιαστημική μεθόδους τυποποίησης προσφέρει χαμηλες τιμές εκτόξευσης. Ήδη προκάλεσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν την περαιτέρω ανάπτυξη των Ariane για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί.
Περισσότερα την επόμενη φορά
Η κατεξοχήν δυσκολία για τα διαπλανητικά ταξίδια συνεχίζει να είναι ακόμα, 55 χρόνια μετά το Σπούτνικ το πως θα ξεφύγουμε από το βαρυτικό πεδίο της Γής. Παρόλες τις αρκετά μεγάλες προσπάθεις να βρεθεί καλύτερος τρόπος ο μόνος τρόπος να τεθεί κάτι σε τροχιά συνεχίζει να είναι ο απορριπτόμενοι πύραυλοι. Ένα πολυώροφο κτίριο αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων καταναλώνεται για να εκτοξευθεί ένα αρκετά μικρό φορτίο σε τροχία. Εκεί θα μείνει αρκετό διάστημα, ουσιαστικά εώς ότου καταναλωθούν τα καύσιμα που έχει για να παραμείνει στην τροχιά του. Στην αρχή της διαστημικής εποχής όταν αγνοούσαμε το πόσο εχθρικό ήταν το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον οι δορυφόροι άντεχαν ορισμένες εβδομάδες, πλέον χρησιμοποιούμαι σκληραγωγημένα ηλεκτρονικά και έτσι μπορούν να αντέξουν χρόνια. Η βελτίωση των ηλεκτρονικών έχει επιτρέψει να γίνονται πολύ περισσότερα από ελαφρύτερες κατασκευές, αλλά δεν έχει καταφέρει να αναπληρώσει το κατεξοχήν πρόβλημα των διαστημικών εφαρμογών, την πολύ ακριβή πρόσβαση στο διάστημα. Έχουν γίνει επανειλλημένες προσπάθειες να κατασκευαστεί αεροδιαστημοπλάνο το οποίο να προσφέρει εύκολη και φτηνή πρόσβαση. Όλες (πχ Χ-20, Χ-30, Χ-33) έχουν αποτύχει διότι απεδείχθει ότι η τεχνολογία συνεχίζει να μην έχει φτάσει σε επίπεδο ικανό να μας προσφέρει λύση. Τελευταία σοβαρή προσπάθεια ήταν το Χ-33 πριν από 10 χρόνια. Η NASA ακύρωσε την συμμετοχή της όταν η Lockheed Martin απεδείχθει ότι δεν μπορούσε να φτιάξει μία ελαφρά συνθετική δεξαμενή κρυογονικών καυσίμων που ήταν αναγκαία για να διατηρηθεί το βάρος σε ικανοποιητικά επίπεδα. Τώρα πριν από ένα μήνα μία μικρή Καλιφορνέζικη εταιρεία κατάφερε να παρουσιάση μία τέτοια δεξαμενή ικανή να αντέξει την θερμοκρασία του υγρού οξυγόνου και σύντομα θα δοκιμαστεί με υγρό υδρογόνο. Πάντως ακόμα βρισκόμαστε σε δοκιμές δεξαμενής υπο κλίμακα, εώς ότου έχουμε επιχειρησιακό πρότυπο απαιτείται χρόνια.
Την εποχή του προγράμματος Απόλλων υπήρχαν δύο βαρέος τύπου διαστημικοί εκτοξευτές, ο Κρόνος 1Β και ο Κρόνος 5 ο οποίος μας έφερε στην Σελήνη. Ο Κρόνος 1Β ήταν ήδη πολύ βαρύς για την εποχή του, η οργανική ανάπτυξη των ελαφρύτερων οικογενειών πυραύλων μας προσέφερε έναν εκτοξευτή της κλάσης του μόλις πριν από μία δεκαετία (πρόκειται για τον Delta 4 Heavy). Τα βαρύτερα φορτία που κυκλοφορούν στην αγορά διαστημικών εκτοξεύσεων είναι ορισμένοι Αμερικανικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι, χάρη των οποίων αναπτύχθηκαν οι εκτοξευτληρες Delta 4 Heavy και Atlas V Heavy. Πάντως παραδόξως οι Αμερικανοί είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εμπορικών εκτοξεύσεων (και όχι κυβερνητικών φορτίων όπως οι επιστημονικοί και στρατιωτική δορυφόροι) λόγω τιμής. Οι Ρώσοι προσφέρουν τους ίδους εκτοξευτήρες που είχαν και πριν από μισό αιώνα, με ελαφρές διαφοροποίησεις οι οποίο πλέον έχουν αποσβέσει το κόστος ανάπτυξης, έχουν πλέον ανακαλύψει τι μπορεί να πάει λάθος (αν και τίποτα δεν διορθώνει την ανθρώπινη βλακεία που προκάλεσε την θεαματική απώλεια του Πρότον πριν από 1 μήνα) και προσφέρει πολύ φτηνές και αξιόπιστες εκτοξεύσεις. Οι Ευρωπαίοι με τον Ariane 5 προσφέρουν ένα ακριβό αλλά πολύ αξιόπιστο εκτοξευτή. Οι Γιαπωνέζοι έχουν ακριβούς και όχι ιδιαίτερα αξιόπιστους εκτοξευτές, Οι κινεζικοί εκτοξευτήρες είναι αναξιόπιστοι και έχουν και εμπάργο από τις ΗΠΑ λόγω πραγματικών φόβων κλοπής τεχνολογίας. Μία εταιρεία έχει ταράξει τα νερά της αγοράς, η SpaceX του Elon Musk η οποία χρησιμοποιώντας πρωτοπωριακούς για την αεροδιαστημική μεθόδους τυποποίησης προσφέρει χαμηλες τιμές εκτόξευσης. Ήδη προκάλεσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να χρηματοδοτήσουν την περαιτέρω ανάπτυξη των Ariane για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί.
Περισσότερα την επόμενη φορά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου