Ο τυφώνας Sandy έχει χτυπήσει την Ανατολική Ακτή. Καθότι εδώ είμαστε ψηλά στα βουνά δεν μας επηρεάζει αμέσως, ωστόσο έξω χιονίζει. Φαίνεται ότι Αρκτικός αέρας από τον Καναδά κατέβηκε καθότι ο τυφώνας ανακατεύει τα καιρικά φαινόμενα. Ως προς αυτό και για τα συνέδρια από τα οποία μόλις γύρισα θα γράψω άλλη μέρα. Θέμα σήμερα είναι η αφίσα μου για τον Πρώτο Βαλκανικό.
Πριν από 100 χρόνια, οι προπαππούδες μας αγαπημένοι και μονιασμένοι (όσο τουλάχιστον είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι οι Ελληνες) πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους κατά τον 1ο Βαλκανικό. Ο πραγματικός φόβος για πιθανές γενοκτονίες μετά τη διακύρηξη της Θεσσαλονίκης των Νεώτουρκων του 1911 είχε ως αποτέλεσμα να παραμερίσουν οι Χριστιανικές Δυνάμεις των Βαλκανίων τις διαφορές του και να πολεμήσουν όλες μαζί την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Καθότι 26 Οκτωβρίου εορτάζεται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και με σκοπό να μάθουν οι νεώτεροι και οι Ελληνοαμερικάνοι ετοίμασα μία αφίσα με την ιστορία του Πρώτου Βαλκανικού. Σε αυτή εξήρα το ρόλο των Βούλγαρων συμμάχων, ανέφερα τις διακρίσεις με βάση τη θρησκεία που έκανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και έβαλα μία εικόνα από λαϊκή λιθογραφία με την παράδωση του Ταχσίν Πασά στο Διάδοχο Κωνσταντίνο όπου του υποκλείνεται. Ο καθηγητής σύμβουλος του συνδέσμου των Ελλήνων φοιτητών χαρακτήρισε την αφίσα offensive διότι έδειχνα τον πόλεμο ως διαμάχη Χριστιανών-Μουσουλμάνων (ήταν και αυτό), είχα κρίσεις του τύπου ότι ο Ελληνικός Στόλος είχε καλύτερη ναυτοσύνη (περιγραφή κατά λέξη για τους Άγγλους στο Τραφάλγκαρ) και ότι η λαϊκή λιθογραφία ήταν προσβλητική. Εννοείται ότι δεν έχει δυνατότητα βέτο στις πράξεις του συνδέσμου, πάντως την αφίσα την τύπωσα και μάλιστα την έχω αναρτήσει στον διάδρομο του τμήματος γεωγραφίας. Κάθισα και μίλησα με τον (Αμερικανό) πρόεδρο του τμήματος ο οποίος με παρότρυνε να το κάνω. Σε κάθε περίπτωση ζήτησα σήμερα και την γνώμη συνονόματου μου έλληνα καθηγητή ο οποίος είναι στις Διεθνείς Σχέσεις, εν αντιθέσει με τον σύμβουλο μας ο οποίος είναι μεταλλειολόγος, να μου πει τα σχόλιά του. Κατά την γνώμη του θα έπρεπε να αλλάξω την διατύπωση της τελευταίας φράσης και αντι "οι Τούρκοι δεν έμελλε ποτέ να ξαναγίνουν κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια και το Αιγαίο" να είχα γράψει "οι Οθωμανοί", αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι έγινε από φοιτητές για φοιτητές και εντός του Πανεπιστημίου σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόβλημα να την αναρτήσω.
Η πραγματική ευθυνοφοβία ορισμένων καθηγητών πραγματικά φοβίζει. Πρέπει να κρύψουμε την ιστορία μας με σκοπό να μην ενοχλήσουμε τους θύτες. Κακώς νικήσαμε και το γιορτάζαμε. Ας μην πούμε την ιστορική αλήθεια διότι μπορεί να ενοχλήσει. Οι νίκες που γιορτάζουμε να είναι μόνο οι καλές, ενάντια στους ιδεολογικούς εχθρούς, οι εθνικοί εχθροί κακώς τους πολεμήσαμε. Δυστυχώς αυτός είναι ο δρόμος της Ρεπούση, όχι της αλήθειας
Πριν από 100 χρόνια, οι προπαππούδες μας αγαπημένοι και μονιασμένοι (όσο τουλάχιστον είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι οι Ελληνες) πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους κατά τον 1ο Βαλκανικό. Ο πραγματικός φόβος για πιθανές γενοκτονίες μετά τη διακύρηξη της Θεσσαλονίκης των Νεώτουρκων του 1911 είχε ως αποτέλεσμα να παραμερίσουν οι Χριστιανικές Δυνάμεις των Βαλκανίων τις διαφορές του και να πολεμήσουν όλες μαζί την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Καθότι 26 Οκτωβρίου εορτάζεται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και με σκοπό να μάθουν οι νεώτεροι και οι Ελληνοαμερικάνοι ετοίμασα μία αφίσα με την ιστορία του Πρώτου Βαλκανικού. Σε αυτή εξήρα το ρόλο των Βούλγαρων συμμάχων, ανέφερα τις διακρίσεις με βάση τη θρησκεία που έκανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και έβαλα μία εικόνα από λαϊκή λιθογραφία με την παράδωση του Ταχσίν Πασά στο Διάδοχο Κωνσταντίνο όπου του υποκλείνεται. Ο καθηγητής σύμβουλος του συνδέσμου των Ελλήνων φοιτητών χαρακτήρισε την αφίσα offensive διότι έδειχνα τον πόλεμο ως διαμάχη Χριστιανών-Μουσουλμάνων (ήταν και αυτό), είχα κρίσεις του τύπου ότι ο Ελληνικός Στόλος είχε καλύτερη ναυτοσύνη (περιγραφή κατά λέξη για τους Άγγλους στο Τραφάλγκαρ) και ότι η λαϊκή λιθογραφία ήταν προσβλητική. Εννοείται ότι δεν έχει δυνατότητα βέτο στις πράξεις του συνδέσμου, πάντως την αφίσα την τύπωσα και μάλιστα την έχω αναρτήσει στον διάδρομο του τμήματος γεωγραφίας. Κάθισα και μίλησα με τον (Αμερικανό) πρόεδρο του τμήματος ο οποίος με παρότρυνε να το κάνω. Σε κάθε περίπτωση ζήτησα σήμερα και την γνώμη συνονόματου μου έλληνα καθηγητή ο οποίος είναι στις Διεθνείς Σχέσεις, εν αντιθέσει με τον σύμβουλο μας ο οποίος είναι μεταλλειολόγος, να μου πει τα σχόλιά του. Κατά την γνώμη του θα έπρεπε να αλλάξω την διατύπωση της τελευταίας φράσης και αντι "οι Τούρκοι δεν έμελλε ποτέ να ξαναγίνουν κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια και το Αιγαίο" να είχα γράψει "οι Οθωμανοί", αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι έγινε από φοιτητές για φοιτητές και εντός του Πανεπιστημίου σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόβλημα να την αναρτήσω.
Η πραγματική ευθυνοφοβία ορισμένων καθηγητών πραγματικά φοβίζει. Πρέπει να κρύψουμε την ιστορία μας με σκοπό να μην ενοχλήσουμε τους θύτες. Κακώς νικήσαμε και το γιορτάζαμε. Ας μην πούμε την ιστορική αλήθεια διότι μπορεί να ενοχλήσει. Οι νίκες που γιορτάζουμε να είναι μόνο οι καλές, ενάντια στους ιδεολογικούς εχθρούς, οι εθνικοί εχθροί κακώς τους πολεμήσαμε. Δυστυχώς αυτός είναι ο δρόμος της Ρεπούση, όχι της αλήθειας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου