Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία θυμάμαι από τον εξωτερικό κόσμο κατά την παιδική μου ηλικία. Όταν λέω εξωτερικός κόσμος εννοώ αντικείμενα με τα οποία δεν είχα άμεση επαφή, θυμάμαι πάρα πολύ καλά το να περνάω τη Γιουγκοσλαβία ή το Checkpoint Charlie. Αίσθηση του χρόνου απέκτησα τις τελευταίες ημέρες του 1984 διότι θυμάμαι τα μυνήματα στην τηλεόραση "ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος 1985". Θυμάμαι την καταστροφή του Challenger. Θυμάμαι τον νεκρό οπαδό της Λάρισας στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Θυμάμαι τις δημοτικές εκλογές του 1986 στον Πειραιά. Θυμάμαι επίσης την κρίση του 87, έστω και οριακά (αλλά την απόπειρα δολοφονίας του Οζάλ όπου τη σφαίρα σταμάτησε το μικρόφωνο πάρα πολύ καλά). Αρκετά καλά όμως αρχίζω και θυμάμαι από το 1989, όταν δεν είχα γίνει ακόμη 10 καθότι τα γενέθλιά μου είναι Οκτώβριο. Θυμάμαι τους Ανατολικογερμανούς να περνάνε στη Δυτική Γερμανία διασχίζοντας τα Αυστροτσεχοσλοβακικά σύνορα. Θυμάμαι την Αλληλλεγύη να γίνεται εν τέλει κυβέρνηση στην Πολωνία. Εν συνεχεία ακολούθησε η πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού η οποία ήταν πολύ βίαιη στη Ρουμανία, ακόμα θυμάμαι τους τρομοκρατημένους φοιτητές. Αυτό όμως το οποίο θυμούνται οι περισσότεροι στην Ελλάδα δεν είναι τόσο τα εξωτερικά όσο τα εσωτερικά, την απίστευτη σήψη που αναδύονταν από την υπόθεση Μιμή/Χέρφιλντ/Τσοβόλα Δώστα Όλα/Σκάνδαλο Κοσκωτά κλπ. Μέσα σε όλα υπήρχε το απίστευτο πολιτικό μίσος (για να μην χάσει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ ήταν πρόθυμο να τινάξει την χώρα στον αέρα!), οι φωτογραφίες της Μιμής, οι κασέτες των υποκλοπών για να οδηγηθούμε στον Τζανετάκη και την "υπέρβαση" του Εμφυλίου (εκ των υστέρων μάλλον πρόκειτο για ανίερη συμμαχία κατά του ΠΑΣΟΚ παρά κάτι άλλο) και στο Ζωλότα με την Ελλάδα στο άκρο του γκρεμμού. Αμ σφάζονται την μία ημέρα, αμ όλοι μαζί την επομένη κυβέρνηση! Προσωπικά εκεί ήταν που απέρριψα την ιδεολογία, όταν είδα και τους 3 μαζί στην κυβέρνηση.
Μέσα σε όλα αυτά έχω μία πολύ ζεστή και ευχάριστη μνήμη από τον Αύγουστο. Η πτώση του κομμουνισμού ήταν συγχρόνως ελπίδα αλλά και φόβος για το μέλλον, η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα αισιοδοξία δεν προκαλούσε. Η ευχάριστη μνήμη ήταν από τον πλανήτη Ποσειδώνα. Τον Αύγουστο του 1989 για πρώτη (και μόνη εως τώρα) φορά μία διαστημοσυσκευή (κατά τα φαινόμενα έτσι λέμε στα Ελληνικά space probe), το Voyager 2 τον επισκεύφθηκε και μας έφερε πληροφορίες. Έχω μνήμη ότι κάτι έγινε και το 1986 με του Ουρανό αλλά πρόκειται για μνήμη μνήμης, φοβερά αμυδρό. Την επίσκεψη στον Ποσειδώνα την θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα αλλά ήξερα τι ήθελα να γίνω. Δυστυχώς στην Ελλάδα μπορούμε να εκπαιδεύουμε αυτούς που μπορούν να κατασκευάσουν διαστημοσυσκευές αλλά δεν τις κατασκευάζουμε κιόλας, προτιμούμε να δώσουμε τα λεφτά για να διορίσουμε ημέτερους στο Δημόσιο. Έτσι δεν μπόρεσα να ακολουθήσω το παιδικό μου όνειρό αλλά ακολουθόντας τον δρόμο της τηλεπισκόπισης έφτασα αρκετά κοντά.
Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια το Voyager 1 (το οποίο εκτοξεύτηκε 2ο) εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα. Με σκοπό να το εορτάσει η NASA είχε χτες συνέντευξη τύπου με τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν τη αποστολή ακόμα και σήμερα, μπορεί να έχει φύγει από τους πλανήτες προ πολλού αλλά ακόμα μαζεύει στοιχεία για το ηλιακό σύστημα. Για την ακρίβεια μαζεύει στοιχεία για το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον καθώς κινείται προς τον διαστρικό χώρο. Βρίσκεται πολύ κοντά στον ηλεκτρομαγνητικό όριο διαστρικού/διαπλανητικού χώρου, μπορεί να το διασχίσει ανά πάσα στιγμή. Τα στοιχεία τα οποία επιστρέφει θα το αποδείξουν. Ένας από αυτούς του επιστήμονες είναι και ο Έλληνας Θωμάς Κριμιτζής, ο οποίος είναι από την Χίο και του οποίου είχαν πάρει συνέντευξη Ελληνικά ΜΜΕ κάποτε. Όταν ποτέ βγαίνει είδηση στα ΜΜΕ για τη διαστημοσυκευή την παρακολουθώ ανελλειπώς, όχι μόνο από επιστημονικό ενδιαφέρον αλλά διότι είναι και από τα σημεία επαφής με μία ιδιαίτερα τρυφερή ηλικία μου
Πριν από 1 μήνα επίσης το Mars Science Laboratory Curiosity προσαρειώθηκε. Παρακολούθησα το συμβαν στη NASA TV ζωντανά παρότι ήταν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και η επομένη ήταν εργάσιμη. Επίσης παρακολουθώ ανελλιπως της συνεντεύξεις τύπου αν και παραδέχομαι ότι έχασα την τελευταία λόγω των μαθημάτων. Δεν είμαι ο μόνος ο οποίος παρακολουθεί, κάθε άλλο, το δημόσιο ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο (λαμβάνοντας υπ'όψιν για το τι μιλάμε). Καθότι έχω ευρυζωνικη σύνδεση (κάτι που δεν είχα το 2004 με τα Spirit και Opportunity) μπορώ να βλέπω πράγματα ζωντανά που δεν μπορούσα παλαιότερα. Είναι ένας τρόπος να εκτονώνω και το αγχος που έχω ζώντας εδω
Μέσα σε όλα αυτά έχω μία πολύ ζεστή και ευχάριστη μνήμη από τον Αύγουστο. Η πτώση του κομμουνισμού ήταν συγχρόνως ελπίδα αλλά και φόβος για το μέλλον, η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα αισιοδοξία δεν προκαλούσε. Η ευχάριστη μνήμη ήταν από τον πλανήτη Ποσειδώνα. Τον Αύγουστο του 1989 για πρώτη (και μόνη εως τώρα) φορά μία διαστημοσυσκευή (κατά τα φαινόμενα έτσι λέμε στα Ελληνικά space probe), το Voyager 2 τον επισκεύφθηκε και μας έφερε πληροφορίες. Έχω μνήμη ότι κάτι έγινε και το 1986 με του Ουρανό αλλά πρόκειται για μνήμη μνήμης, φοβερά αμυδρό. Την επίσκεψη στον Ποσειδώνα την θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα αλλά ήξερα τι ήθελα να γίνω. Δυστυχώς στην Ελλάδα μπορούμε να εκπαιδεύουμε αυτούς που μπορούν να κατασκευάσουν διαστημοσυσκευές αλλά δεν τις κατασκευάζουμε κιόλας, προτιμούμε να δώσουμε τα λεφτά για να διορίσουμε ημέτερους στο Δημόσιο. Έτσι δεν μπόρεσα να ακολουθήσω το παιδικό μου όνειρό αλλά ακολουθόντας τον δρόμο της τηλεπισκόπισης έφτασα αρκετά κοντά.
Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια το Voyager 1 (το οποίο εκτοξεύτηκε 2ο) εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα. Με σκοπό να το εορτάσει η NASA είχε χτες συνέντευξη τύπου με τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν τη αποστολή ακόμα και σήμερα, μπορεί να έχει φύγει από τους πλανήτες προ πολλού αλλά ακόμα μαζεύει στοιχεία για το ηλιακό σύστημα. Για την ακρίβεια μαζεύει στοιχεία για το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον καθώς κινείται προς τον διαστρικό χώρο. Βρίσκεται πολύ κοντά στον ηλεκτρομαγνητικό όριο διαστρικού/διαπλανητικού χώρου, μπορεί να το διασχίσει ανά πάσα στιγμή. Τα στοιχεία τα οποία επιστρέφει θα το αποδείξουν. Ένας από αυτούς του επιστήμονες είναι και ο Έλληνας Θωμάς Κριμιτζής, ο οποίος είναι από την Χίο και του οποίου είχαν πάρει συνέντευξη Ελληνικά ΜΜΕ κάποτε. Όταν ποτέ βγαίνει είδηση στα ΜΜΕ για τη διαστημοσυκευή την παρακολουθώ ανελλειπώς, όχι μόνο από επιστημονικό ενδιαφέρον αλλά διότι είναι και από τα σημεία επαφής με μία ιδιαίτερα τρυφερή ηλικία μου
Πριν από 1 μήνα επίσης το Mars Science Laboratory Curiosity προσαρειώθηκε. Παρακολούθησα το συμβαν στη NASA TV ζωντανά παρότι ήταν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και η επομένη ήταν εργάσιμη. Επίσης παρακολουθώ ανελλιπως της συνεντεύξεις τύπου αν και παραδέχομαι ότι έχασα την τελευταία λόγω των μαθημάτων. Δεν είμαι ο μόνος ο οποίος παρακολουθεί, κάθε άλλο, το δημόσιο ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο (λαμβάνοντας υπ'όψιν για το τι μιλάμε). Καθότι έχω ευρυζωνικη σύνδεση (κάτι που δεν είχα το 2004 με τα Spirit και Opportunity) μπορώ να βλέπω πράγματα ζωντανά που δεν μπορούσα παλαιότερα. Είναι ένας τρόπος να εκτονώνω και το αγχος που έχω ζώντας εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου