Ήρθε ο καιρός να τελειώσω με την ιστορία της Νέας Υόρκης καθότι από αύριο ξεκινώ τα preliminary exams. Καθότι κάθομαι ακόμα και γράφω για το ταξίδι αυτό δεν έχω καταφερει να μιλήσω ούτε για το επόμενο ταξίδι που έκανα με τον καθηγητή μυο στην Ανατολική Ακτή της Virginia ούτε για τον ενθουσιασμό που μου έχει προκαλέσει το Curiosity στον Άρη. Αλλά όσο πιο γρήγορα τελειώσω με τις ουρές μου τόσο πιθανότερο το να γράψω γι'αυτά
Καθότι είχαμε επισκεφθεί τα άλλα τέσσερα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, έπεισα την αδερφή μου να επισκεφθούμε το Bronx ώστε να έχουμε δει και τα 5. Έτσι Δευτέρα πρωί πήραμε το μετρό και ανεβήκαμε σε ένα από τα καλύτερα τμήματά του. Τρομάξαμε με την συνοικία, απεδείχθει ένα από τα βραχύτερα ταξίδια που κάναμε, λίγο πάνω από ώρα. Όντως πείστηκα ότι καλώς δεν μείναμε εκεί πάνω διότι είναι επικίνδυνα, μπορεί να μην είδαμε κανένα έγκλημα αλλά την νύχτα οραγματικά θα φοβόμουν να πάω. Πάντως είχε και διάφορα καταστήματα με μπούρδες όπου η αδερφή μου αγόρασε πραγματάκια για το βαφτιστήρι της και παρόμοια. Το Manhattan (με μερική εξαίρεση το Upper West Side για το οποίο θα μιλήσω αργότερα) μου θύμισε Παρίσι, το Brooklyn, τουλάχιστον η περιοχή περί Atlantic Avenue και κέντρο που είδαμε, μου θύμισε Λονδίνο με όλα τα τούβλινα κτήρια. Το Bronx μου θύμισε banilieu, ήταν γεμάτο πολυκατοικίες που θύμιζαν logement social και τέτοιου τύπου κόσμος κυκλοφορούσε στον δρόμο. Πήραμε το μετρό με την αδερφή μου και κατεβήκαμε Upper West Side προς Central Park, συγκεκριμένα στην Amsterdam. Πήγαμε πρώτα προς τον Hudson σε ένα παρκάκι και καθίσαμε, μετά πήγαμε προς Central Park. H αδερφή μου μπήκε σε δυο thrift stores εκείνη την ημέρα, ένα στο Bronx που δεν της άρεσε διότι είχε ρούχα φτωχών και το άλλο στο Upper Wes Side που είχε πολύ καλύτερα ρούχα. Γενικά η συγκεκριμένη συνοικία στην οποία λαμβάνει χώρα το West Side Story φαίνονταν καθαρά ως μία ασπρη συνοικία που μαύρισε και μετά ξανάσπρισε: Έχει αρκετά παλαιά κτήρια με κλασσικιστικές προσόψεις, έχει το αρχηγείο της NAACP για την Νέα Υόρκη και ορισμένους μαύρους να περιφέρονται αλλά κατά τα άλλα η συνοικία ήταν πολύ άσπρη ως προς τους κστοίκους και είχε και τέτοιου τύπου καταστήματα. Μπήκαμε Central Park όπου θαυμάσαμε την λίμνη της Jackie Onassis στην οποία καθρεφτίζονταν πολύ όμορφα τα γύρω κτήρια και μετά ξαναγυρίσαμε εκτός του πάρκου στα δυτικά όπου και φαγαμε. Εκεί ψηλά το φαϊ ήταν πολύ φτηνότερο απ'ότι στο κάτω Manhattan όπου ήταν το ξενοδοχείο. Μετά κατεβήκαμε αρκετά την Amsterdam όπου η αδερφή μου έμπαινε σε μαγαζιά και έβλεπε ρούχα και παπούτσια ενώ εγώ φωτογράφιζα το κτήρια τα οποία σε αυτό το κομμάτι ηταν κυρίως τούβλινα. Εν τέλει βρήκαμε ενά Trader Joe's όπου κάναμε ψώνια (και όντως όπως έλεγε οι τιμές στην Νέα Υόρκη ήταν οι ίδιεσ όπως στην υπόλοιπη χώρα) και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, αρκετά αργά. Κάθισα και έφτιαξα την βαλίτσα μου, βγήκαμε και φάγαμε και μετά εγώ περπάτησα την Brooklyn Bridge εώς το τέλος και πίσω.
Η επομένη ήταν η τελευταία ημέρα στην Νέα Υόρκη και την αφιερώσαμε κυρίως στο μάζεμα. Μετά από τηλεφωνικό check out αφήσαμε κάτω στην είσοδο τις βαλίτσες και βγήκαμε κυρίως βόλτα στα μαγαζιά εκει γύρω όπου και φάγαμε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πήρα την βαλίτσα μου και χαιρετιθήκαμε. Ανέβηκα Times Square και περπάτησα εώς το Port Authority Bus Terminal. Μπήκα στο λεωφορείο, σταματήσαμε έξω από τη Βαλτιμόρη και μετά στη Washington Union Station, ο οποίος μου άρεσε. Μετά πήρα το δεύτερο λεωφορείο και κατεβηκα στο Christiansburg όπου με περίμενε φίλος. Η ώρα ήταν 3 και τα χαράματα. Δυστυχώς η επομένη δεν έμελε να είναι ημέρα ξεκούρασης διότι οδήγησα έως το Lynchburg να πάρω το ευεργέτη ο οποίος ήρθε με το αεροπλάνο. Μου πήρε αρκετές ημέρες να ξεκουραστώ, θα έλεγα ότι κοιμηθηκα καλά στην Ανατολική Ακτή όπου μακρία από τους περισπασμούς του Blacksburg μπόρεσα να ηρεμήσω. Αλλά αυτή είναι μία ιστορία για μία άλλη φορά. Προς το παρόν αφήνω εδω την ιστορία της Νέας Υόρκης, αναφέροντας ότι έχω αφήσει και ορισμένες λεπτομέρεις εκτός τύπου ότι το πρώτο Σάββατο βράδυ ανεβήκαμε στο Union Station όπου φάγαμε πίτσα ή τη φορά που μπήκαμε στο Rockefeller Center
Καθότι είχαμε επισκεφθεί τα άλλα τέσσερα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, έπεισα την αδερφή μου να επισκεφθούμε το Bronx ώστε να έχουμε δει και τα 5. Έτσι Δευτέρα πρωί πήραμε το μετρό και ανεβήκαμε σε ένα από τα καλύτερα τμήματά του. Τρομάξαμε με την συνοικία, απεδείχθει ένα από τα βραχύτερα ταξίδια που κάναμε, λίγο πάνω από ώρα. Όντως πείστηκα ότι καλώς δεν μείναμε εκεί πάνω διότι είναι επικίνδυνα, μπορεί να μην είδαμε κανένα έγκλημα αλλά την νύχτα οραγματικά θα φοβόμουν να πάω. Πάντως είχε και διάφορα καταστήματα με μπούρδες όπου η αδερφή μου αγόρασε πραγματάκια για το βαφτιστήρι της και παρόμοια. Το Manhattan (με μερική εξαίρεση το Upper West Side για το οποίο θα μιλήσω αργότερα) μου θύμισε Παρίσι, το Brooklyn, τουλάχιστον η περιοχή περί Atlantic Avenue και κέντρο που είδαμε, μου θύμισε Λονδίνο με όλα τα τούβλινα κτήρια. Το Bronx μου θύμισε banilieu, ήταν γεμάτο πολυκατοικίες που θύμιζαν logement social και τέτοιου τύπου κόσμος κυκλοφορούσε στον δρόμο. Πήραμε το μετρό με την αδερφή μου και κατεβήκαμε Upper West Side προς Central Park, συγκεκριμένα στην Amsterdam. Πήγαμε πρώτα προς τον Hudson σε ένα παρκάκι και καθίσαμε, μετά πήγαμε προς Central Park. H αδερφή μου μπήκε σε δυο thrift stores εκείνη την ημέρα, ένα στο Bronx που δεν της άρεσε διότι είχε ρούχα φτωχών και το άλλο στο Upper Wes Side που είχε πολύ καλύτερα ρούχα. Γενικά η συγκεκριμένη συνοικία στην οποία λαμβάνει χώρα το West Side Story φαίνονταν καθαρά ως μία ασπρη συνοικία που μαύρισε και μετά ξανάσπρισε: Έχει αρκετά παλαιά κτήρια με κλασσικιστικές προσόψεις, έχει το αρχηγείο της NAACP για την Νέα Υόρκη και ορισμένους μαύρους να περιφέρονται αλλά κατά τα άλλα η συνοικία ήταν πολύ άσπρη ως προς τους κστοίκους και είχε και τέτοιου τύπου καταστήματα. Μπήκαμε Central Park όπου θαυμάσαμε την λίμνη της Jackie Onassis στην οποία καθρεφτίζονταν πολύ όμορφα τα γύρω κτήρια και μετά ξαναγυρίσαμε εκτός του πάρκου στα δυτικά όπου και φαγαμε. Εκεί ψηλά το φαϊ ήταν πολύ φτηνότερο απ'ότι στο κάτω Manhattan όπου ήταν το ξενοδοχείο. Μετά κατεβήκαμε αρκετά την Amsterdam όπου η αδερφή μου έμπαινε σε μαγαζιά και έβλεπε ρούχα και παπούτσια ενώ εγώ φωτογράφιζα το κτήρια τα οποία σε αυτό το κομμάτι ηταν κυρίως τούβλινα. Εν τέλει βρήκαμε ενά Trader Joe's όπου κάναμε ψώνια (και όντως όπως έλεγε οι τιμές στην Νέα Υόρκη ήταν οι ίδιεσ όπως στην υπόλοιπη χώρα) και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, αρκετά αργά. Κάθισα και έφτιαξα την βαλίτσα μου, βγήκαμε και φάγαμε και μετά εγώ περπάτησα την Brooklyn Bridge εώς το τέλος και πίσω.
Η επομένη ήταν η τελευταία ημέρα στην Νέα Υόρκη και την αφιερώσαμε κυρίως στο μάζεμα. Μετά από τηλεφωνικό check out αφήσαμε κάτω στην είσοδο τις βαλίτσες και βγήκαμε κυρίως βόλτα στα μαγαζιά εκει γύρω όπου και φάγαμε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πήρα την βαλίτσα μου και χαιρετιθήκαμε. Ανέβηκα Times Square και περπάτησα εώς το Port Authority Bus Terminal. Μπήκα στο λεωφορείο, σταματήσαμε έξω από τη Βαλτιμόρη και μετά στη Washington Union Station, ο οποίος μου άρεσε. Μετά πήρα το δεύτερο λεωφορείο και κατεβηκα στο Christiansburg όπου με περίμενε φίλος. Η ώρα ήταν 3 και τα χαράματα. Δυστυχώς η επομένη δεν έμελε να είναι ημέρα ξεκούρασης διότι οδήγησα έως το Lynchburg να πάρω το ευεργέτη ο οποίος ήρθε με το αεροπλάνο. Μου πήρε αρκετές ημέρες να ξεκουραστώ, θα έλεγα ότι κοιμηθηκα καλά στην Ανατολική Ακτή όπου μακρία από τους περισπασμούς του Blacksburg μπόρεσα να ηρεμήσω. Αλλά αυτή είναι μία ιστορία για μία άλλη φορά. Προς το παρόν αφήνω εδω την ιστορία της Νέας Υόρκης, αναφέροντας ότι έχω αφήσει και ορισμένες λεπτομέρεις εκτός τύπου ότι το πρώτο Σάββατο βράδυ ανεβήκαμε στο Union Station όπου φάγαμε πίτσα ή τη φορά που μπήκαμε στο Rockefeller Center
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου