Παρεπιπτοντως όταν λέω υποκουλτούρα σε αυτή την περίπτωση δεν εννοώ με την έννοια σκυλάδικα αλλά ως υποκατηγορία κουλτούρας
Για τους επισκέπτες της βόρειας Νεβάδας έχω να πω ότι το πλέον ενδιαφέρον μέρος είναι η Virginia City. Είναι μία αυθεντική πόλη από την εποχή της Άγριας Δύσης και σε καμία περίπτωση δεν μου έδωσε την αίσθηση της φόλας που μου έδωσαν αλλα ghost towns που έχω επισκευθεί. Η επίσκεψη μας ήταν σίγουρα η κορυφαία στιγμή του τριήμερου ταξιδιού. Όσο ήμουν στο ξενοδοχείο προτίμησα να παραμείνω στο δωμάτιο του και λογικά εβλεπα τηλεόραση. Δεν ήθελα να κατέβω στο καζίνο να χάσω τα λεφτά μου ενώ και τις ημέρες που πήγαμε δεν είχε τουλάχιστον σε κοντινή μας απόσταση ανοιχτό club με ηλεκτρονική μουσική, έπρεπε να έμενα είτε σε κεντρικότερο ξενοδοχείο είτε καλύτερα να είχα έρθει Παρασκευοσαββατοκύριακο. Στις αρχές τις εβδομάδας έχει ελάχιστα. Καθότι δεν είχα πρόγραμμα της τηλεόρασης συν το ότι τα περισσότερα επισόδεια των σειρών που βλέπω τακτικά έχω ήδη δει άρχισα να βλέπω περισσότερο μία σειρα που μου είχε προκαλέσει ενδιαφέρον νωρίτερα αλλά ελάχιστα είχα καταφέρει να παρακολουθήσω: The Wizards of Waverly Place. Την συγκεκριμένη παιδική σειρά την παιζει και στην Ελληνική Τηλεόραση με το όνομα που ανέφερα στον τίτλο της ανάρτησης. Πολύ πιθανόν επίσης να πέρασα και μία φάση παλιμπαιδισμού, όταν είμαι με τους γονείς μου πολύ το παθαίνω.
Πριν 20 χρόνια που ζούσα στην Αμερική έβλεπα το Disney Channel μανιωδώς. Δεν ήταν μόνο η ηλικία, είχε και καλό πρόγραμμα. Μετά από 20 χρόνια το συγκεκριμένο κανάλι έχει αλλάξει εντελώς, έχει κόψει τις ταινίες, έχει μεταφέρει αλλού τα κινούμενα σχέδια που κυριαρχούσαν στο πρόγραμμά του πριν 20 χρόνια και στοχοποιεί πλέον ένα πολύ πιο συγκεκριμένο κοινό, από νεογέννητα έως 14 χρόνων. Πριν 20 χρόνια έπαιζε και αρκετό πρόγραμμα για εφήβους αλλά και για τους γονείς των παιδιών, στο συγκεκριμμένο κανάλι πρωτοείδα τους Ghostbusters 2 οι οποίοι όταν παίχτηκαν στο σινεμά σιγουρα δεν προορίζονταν για παιδικό κοινό.
Η σειρά για την οποία αναφέρομαι σήμερα προορίζεται για παιδικό κοινό. Έχει κερδίσει 2 Έμμυ για καλύτερη παιδική σειρά, οι συντελεστές της έχουν προταθεί για αρκετά περισσότερα ενώ έχει κερδίσει και μερικά βραβεία για την πολύ καλή αποτύπωση της φυλετικής διαφορετικότητας της Αμερικανικής κοινωνίας. Ως σειρά ακολουθεί τις περιπέτειες τριών αδερφών οι οποίοι είναι μαθητευόμενοι μάγοι και ζούνε στην Νέα Υόρκη, στο Greenwich Village. Πρωταγωνιστεί η τεμπέλα και τσαχπίνα μεσαία κόρη Alex η όποια κατά τη τετραετή διάρκει της σειράς σπουδάζει στο Λύκειο, ο ώριμοτερος και διαβαστερός κατά ένα έτος μεγαλύτερος αδερφός Justin, και ο εντελώς φευγάτος (αν όχι ηλίθιος) μικρός αδερφός Max. Υποστηρίζουν την σειρά η κολλητή της Alex ονοματι Harper όπως και οι γονείς των παιδιών, ο Ιταλοαμερικάνος πρώην μάγος πατέρας Jerry και η θνητή Μεξικάνα μητέρα Theresa. Όπως καταλαβαίνει κανείς τα παιδιά είναι Λατίνοι έστω και αν δεν μιλάνε Ισπανικά, εξού και κάποια από τα βραβεία. Γενικότερο θέμα της σειράς είναι ότι μόνο ένα από τα τρία παιδιά θα κληρονομήσει την ικανότητα να είναι μάγος στην ενήλικη ζωη του και στο τέλος θα γίνει ένας διαγωνισμός μεταξύ των τριών για να επιλεγεί ο νικητής ή η νικήτρια, πράγμα που συμβαίνει στο τελεταίο επεισόδιο
Θα ξεκινήσω από τα αρνητικά της σειράς (τα οποία είναι λίγα). Κύριο πρόβλημα της σειράς (πάντα κατά τη γνώμη μου) είναι το ίδιο πρόβλημα που έχει και ο Harry Potter, η απεικόνιση καλής μαγείας. Η μαγεία δεν είναι καλή και κακή, είναι λευκή και μαύρη. Τρόπος λειτουργίας της (τουλάχιστον κατά την εκκλησία) είναι οι δαιμονικές δυνάμεις, ο Άγιος Κυπριανός μάλιστα ήταν μάγος ο οποίος είχε προσληφθεί για να κάνει λευκή μαγεία σε μία χριστιανή κοπέλα ώστε να αγαπήσει τον εργοδότη του, καθότι όμως η πίστη της ήταν δυνατή η μαγεία δεν έπιασε και ο Άγιος Κυπριανός αλλαξοπίστησε και έγινε χριστιανός (και αργότερα μαρτύρησε επί Διοκλιτιανού). Στην Ελληνική λαϊκή κουλτούρα δεν υπάρχουν ιστορίες καλής μαγείας, το ίδιο το λεξιλόγιο το προδίδει: η λέξη spell μεταφράζεται στα ελληνικά ξόρκι, ενώ η αγγλική λέξη είναι ουδετερη ως προς το νόημα της λέξη (δεν είναι καλό ή κακό) η ελληνική δεν είναι. Η επιβίωση στα παραμύθια της Δύσης είναι επιβίωση των προχριστιανικών χρόνων, λόγω όμως της ευρείας διάδοσης της καλής μαγείας στη Δυτική κουλτούρα απαντάται το συγκεκριμένο φαινόμενο και σήμερα, κυρίως στη παιδική κουλοτουρα. Η συγεκριμμένη σειρά είναι εντελώς παιδική, τα παιδιά έχουν boyfriends και girlfriends τους οποίους αλλάζουν κατά καιρούς αλλά taking to the next level σημαίνει ότι θα τον φιλήσουν. Ραντεβού είναι δείπνο συν ταινία αλλά τίποτ'άλλο. Επίσης τα σενάρια είναι αρκετά τετριμμένα, ένα νέο ξόρκι που μαθαίνουν τα παιδιά ή ενα νέο μαγικό αντικείμενο προκαλεί πρόβλημμα ή λύνει πρόβλημμα στην (κυρίως μαθητική) ζωή τους. Τέλος η σείρα είναι ελάχιστα πρωτότυπη ως προς την κουλτούρα που επιδυκνεί (μάγοι, βρυκόλακες, μούμιες κλπ) το οποίο όμως μας επιτρέπει και μια πιο κοινωνιολογική ανάλυση της σχετικής κουλτούρας την σήμερον ημέρα.
Καθότι η ανάρτηση αυτή παραείναι μεγάλη θα την συνεχίσω σε άλλη μέρα, πιθανότατα στα μέσα της εβδομάδας μιας και αύριο ταξιδεύω πίσω στο πανεπιστήμιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου