Σε μια σειρα

Η προηγούμενη εβδομάδα θεωρητικά ήταν η χαλαρή εβδομάδα. Τη Δευτέρα είχα τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου, το πόστερ για το συνέδριο της επομένης δεν είναι τόσο επίπονο οπότε θα δούλευα λιγότερο. Φυσικά η συγκυρία απλά σήμαινε ότι μπορούσα να ξεκινήσω να δουλεύω σε υποχρεώσεις που έχω για την επόμενη εβδομάδα που θα είμαι στο συνέδριο ή που δεν είχα χρόνο να κάνω ακόμα. Επίσης έθεσα δύο ομάδες σε κίνηση, τους Έλληνες φοιτητές και τους συμφοιτητές μου της τηλεπισκόπισης, τους μεν για να μην γίνει ο σύνδεσμός μας απλά μία κλειστή λέσχη, τους δε για έναν διαγωνισμό της ASPRS. Αν λάβει κανείς υπ'όψιν ότι σήμερα είχα και τη δεύτερη συνάντηση της επιτροπής μου, δεν βρήκα τον χρόνο να ηρεμήσω. Μάλιστα αναγκάστηκα να πετάξω ρούχα και δεν είχα τον χρόνο ακόμα να τα αντικαταστήσω. Αύριο λογικά θα κατέβω στα μαγαζιά και θα αγοράσω νεώτερα ρούχα. Είναι αρκετές οι δουλειές που έχουν να γίνουν πριν τα χαράματα φύγω αλλά ελπίζω να τις προλάβω. Ο καιρός γύρισε στο χιόνι εάν κρίνω από τα τελευταία δύο χρόνια θα κάνει κρύο τουλάχιστον για ένα τετράμηνο ακόμη.

Εάν μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου από τις πράξεις μου, είναι δεδομένο ότι πέρασα μία περίοδο μάλλον υψηλού άγχους. Ο αυτοέλεγχος μου έχει φοβερά μειωθεί αλλά και πάλι την κίνηση που πρέπει να κάνω δεν τολμάω, χρειάζομαι ένεση θάρρους και το κουράγιο να δεχτώ το βέβαιο αποτέλεσμα