Το ταξιδι στην Ουάσιγκτον απεδείχθει ενδιαφέρον αν και πολύ κουραστικό. Όσο η σδερφή μου προσαρμόζονταν στην ώρα τόσο πιο μεγάλη και κουραστική γίνονταν η ημέρα. Αφού γύρισα εδώ η ξεκούραση απλά εξαφανίστηκε, ήμασταν όλη ημέρα έξω για τις ανάγκες της αλλά και τις κοινωνικές υποχρεώσεις. Όταν (δυστυχώς) μου έφυγε έπεσα από την εξάντηση.
Έφθασε η ώρα να αφοσοιωθώ (θεωρητικά) στο διάβασμα. Όπως όμως συνειδητοποίησα, ο χρόνος πλέον είναι λίγος. Σε 16 ημέρες φεύγω για τον ξάδερφό μου στη Φλόριδα. Πιο σημαντικές όμως είναι οι ημερομηνίες πιο μπροστά, σε 10 ημέρες είναι η προθεσμία για το συνέδριο στο Τέξας και ο καθηγητής δεν μου έχει προμυθευσει ακόμα δεδομένα. Το πρωί οφείλω να του το υπενθυμίσω. Τουλάχιστον η υπόθεση με το άλλο συνέδριο παει καλά, ο συνάδελφος μάλλον έβγαλε το συμπέρασμα που έβγαλα και εγώ.
Την Πέμπτη πρόκειται να δω τμήμα της πολιτείας που δεν έχω δει, έχουμε ταξίδι στο Blackstone. Δεν πιστεύω να δω κάτι το τουριστικά ενδιαφέρον, αλλά είναι σημαντικό να μαθαίνεις την πολιτεία που σε φιλοξενεί...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου