Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα...
Πηγα τo πρωι στον οδοντίατρο και ναι μεν προχωρησε την υπόθεση μου αλλά δεν τελείωσα με το δόντι μου. Ξανα μανά Δευτέρα. Τουλάχιστον τότε θα τελειώσω. Τις τελευταίες ημέρες είχα την ευκαιρία βλέποντας τους φίλους μου να επιβεβαιώσω ότι εν τέλει μπορεί να έχει γίνει πιο κοινωνικός ο χαρακτήρας μου αλλά δεν έχω αλλάξει στις βασικές αρχές μου. Το να μην προκαλώ με την αμφίεση ή την συμπεριφορά μου δεν ήταν κάτι που μου βγήκε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα σχόλια συμφοιτητών μου με έκαναν να κατανοήσω και την καλη σχέση που έχω με την εργατική τάξη, φαίνεται ότι οι μεγαλοαστοί αν σε απασχολούν σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι χώμα, εγώ πάντα συμπεριφέρομαι ευγενικά στους τριγύρω μου ανεξαρτήτως του τι σχέση έχω μαζί τους. Ίσως γι'αυτό με αγαπάνε οι Ιρακινοί τους οποίους απασχολούμε στην ανακαίνηση του πατρικού της μάνας μου. Ο ίδιος χαρακτήρας αλλά κλειστότερος ήμουν στο πανεπιστήμιο, και τότε επιδίωκα την ακαδημαϊκή αριστεία αλλά ως μέσον για τη συνέχεια των σπουδών μου έξω σε ανώτερο επίπεδο, το Blacksburg μπορεί να μου προέκυψε ως πράξη απελπισίας στην ανεργία αλλά δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, πάντα έλεγα ότι ήθελα να σπουδάσω έξω. Είχα και σχόλια για το ιστολόγιο μου, δεν είναι ιδιαίτερα καλό για το άτομο μου να γράφω προσωπικά αντικείμενα να τα διαβάζουν οι ημι-άσχετοι αλλά σε τελική ανάλυση είναι και ημερολόγιο και σε περιόδους άγχους μου βγαίνουν. Σήμερα τουλάχιστον έμαθα για πράγματα τα οποία με απασχολούσαν σε όλη την παράμονη μου στην Ελλάδα. Με τους φίλους είναι γνωστό ότι έχω κατα καιρούς ανασφάλεια. Όταν ήμουν Αμερική στο δημοτικό είχα έναν φίλο ο οποίος μου έκανε πολύ παρέα στη γυμναστική αλλά στο μεσημεριανό διάλλειμα ούτε που ήθελε να εμφανιζόμαστε μαζί. Από την μη επαφή ορισμένων μαζί μου μου δημιουργήθηκε ο φόβος ότι με είχαν bonne pour l'Orient, τους έκανα για παρέα στην Αμερική αλλά στην Ελλάδα ντρέπονταν να με δείξουν στην εδώ παρέα τους. Ωστόσο φαίνεται ότι απλά δεν ήμουν ο μόνος πολυάσχολος στη διάρκεια των διακοπών μου. Από εδώ και πέρα έπεται το συμμάζεμα των πραγμάτων μου για το ταξίδι. Ολη η διαδικασία ήταν ευχάριστη αλλά κουραστική, δυστυχώς έπετε επιστροφή στη δουλειά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου