Σφαδαζοντας από τους πόνους ή πως οι διακοπές μετα βίας φτάνουν για να κάνω τις δουλειες

Εφτασε η ημέρα σήμερα να κάνω την τελευταία δουλεία που είχα προγραμματίσει κατά τη διάρκεια των διακοπών μου στην Ελλάδα: να πάω στον οδοντίατρο. Χτες σφάδαζα από τους πόνους στη σχολή ενώ και την νύχτα ξύπνησα από αφόρητους πόνους που δεν μου επέτρεπαν να κοιμηθώ. Το μαρτύριο είχε ξεπεράσει κάθε όριο και ο κρύος καιρός από μόνος του μου προκαλούσε ανείπωτο πόνο. Δυστυχώς απεδείχθει ότι χρειάζεται απονεύρωση. Ο οδοντίατρος έκανε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς σήμερα και έβαλε προσωρινό σφράγισμα και την Παρασκευή το πρωί θα μου ολοκληρώσει την απονεύρωση. Είμαι μεν σε καλύτερη κατάσταση αλλά το μάσημα αν γίνει λάθος μπορεί να μου προκαλέσει ενόχληση. Το κακό είναι ότι από την στιγμή που και την Παρασκευή είμαι απασχολημένος έχω μείνει χωρίς ουσιαστικά ελεύθερες ημέρες έως την επιστροφή μου τα χαράματα της Τρίτης. Προσπάθησα και με τρίτη συμφοιτήτρια από την Αμερική να βρεθώ Ελλάδα και απεδείχθει αδύνατον. Απλά δεν συμπίπτουνε οι χρόνοι μας. Τουλάχιστον σήμερα πήρα το νέο μου διαβατήριο οπότε αυτό το μέτωπο έχει κλείσει. Για την ονομαστική μου εορτή η οποία είναι σύντομα σκέφτομαι απλά να βγάλω έξω ορισμένους φίλους μου, δεν έχω τον χρόνο ή την διάθεση να ετοιμάσω το σπίτι για πάρτυ. Διαβαζω αυτά που δεν θέλω να πάρω στην Αμερική και γενικά είμαι σε διαδικασία μάλλον δουλειάς παρά διασκέδασης. Δεν θα έχει ξεκούραση Αμερική αλλά τουλάχιστον θα είμαι χαλαρώτερα από εδω...