Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010
Εψές το βράδυ είδα στ' όνειρό μου πως είχες τα μαλλάκια σου ριγμένα στο λαιμό μου...
Οταν εφυγα για το Blacksburg ο Προδοτης μου έκανε μια ευχή για επιτυχίες στην Αμερική (και εν συνεχεία βέβαια για να επιβεβαιώσει το παρατσούκλι του δεν εμφανίστηκε στον καφέ που κέρασα στην Καστέλα). Χτες το βραδυ για πρώτη φορά η ευχή του έφτασε κοντά στην πραγματοποίηση. Μόνο που ένιωσα όπως ο Δημήτριος Γούναρης στις 2 Νοεμβρίου 1920. (Παρέπιπτόντως θεωρώ εντελώς λάθος την αναψηλάφηση και ακύρωση της Δίκης των Εξ από τον Άρειο Πάγο. Καλά έκαναν και τους εκτέλεσαν. Για όποιον διαφωνεί ας ρωτήσει τον πατέρα μου για τις δραματικές σκήνες που πέρασαν ο προπάππους μου ο Παναγιώτης και η προγιαγιά μου η Πετρινή στην προβλήτα των Μουδανιών το 1922) Αδυνατούσα να διαχειριστώ την επιτυχία μου. Είμαι ένα άτομο το οποίο αποδεδειγμένα δεν μπορώ να διαβάσω πάντα την συμπεριφορά αλλων απέναντί μου. Σύμφωνα όμως με αποδεδειγμένα καλοπροαίρετα άτομα είχα την ευκαιρία να πετύχω με 3 συγχρόνως και δεν το έκανα. Συγνώμη, πρώτη φορά μου συνέβει, έχω πλέον την εμπειρία και τις επόμενες φορές ξέρω τι να κάνω, ή τουλάχιστον προς τα που να κινήθω.
Είμαι ένα άτομο το οποίο για μεγάλο μέρος της ζωής μου ο μόνος λόγος που με προσέγγιζε κάποιος ήταν για να πειράξει. Ακόμα και όταν το έπαιζε φίλος πολύ πιθάνον σύντομα να μου έκανε κάτι το χοντρό. Μπορεί να ήταν η 6η δημοτικού στο Marin County το αποκορύφωμα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στην Αγία Μαρίνα ιδίως δεν υπήρχαν άτομα των οποίων η μόνη διασκέδαση για το καλοκαίρι τους ήταν πως να με βασανίζουν. Όταν περιέγραφα στη γειτόνισσα το ταξίδι μου στη Μύκονο αναρωτήθηκε γιατί συνεχιζω να μιλάω στους τότε συγκατοίκους μου: Διότι σε σχέση με άλλους που έχω υποστεί στη ζωή μου είναι καλοπροαίρετοι και με θαυμάζουνε κιόλας. Απλώς πολύ άγρια πειραχτήρια. Βλέποντας το πόσο άσχημα αντιδρά αυτή στο απλό πείραγμα θα ήταν περίεργο να δω πως θα αντιδρούσε στο συστηματικό και κακοπροαίρετο πείραγμα. Πάντως αυτό το πείραμα δεν πρόκειται να το κάνω ο ίδιος.
Γενικά λοιπόν η αντίδρασή μου όταν ένα άτομο με προσεγγίζει για οποιοδήποτε λόγο είναι κατ'αρχήν αμυντική. Πριν με πλησιάσεις πολύ πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου, κάτι που αν δεν σε γνωρίζω άρκετα δύσκολο να το καταφέρεις. Εναλακτικά πρέπει να είναι ένα άτομο τόσο μα τόσο ποθητό που να είμαι πρόθυμος να πάρω το ρίσκο. Πάντως χτες το βράδυ κάθε άλλο παρά χαμένη ευκαιρία ήταν, ακολούθησαν και άλλα. Μου συνέβησαν ευχάριστα που είχαν να γίνουν σε ορισμένες περιπτώσεις χρόνια, όπως την εποχή που ήμουν 19 ετών πρωτοετής και έγραφα σημειώσεις συστηματικής βοτανικής στο αμφιθέτρο Κουτσομητόπουλου. Αληθεια θυμάται κανένας πια είναι η λατινική επιστημονική ονομασία στο τουμπεκί; Νομίζω αυτό το χόρτο είναι στα τσιγάρα "νόμιμης μαριχουάνας". Οικογένια είναι Solanacaea αλλά είδος δεν θυμάμαι.
Όχι πως επρόκειται ποτέ να το καπνίσω, ή οτιδήποτε άλλο γενικότερα. Απλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια πρόοδο για να σου βγάλει όλες τις υπαρξιακές ανασφάλειες στον αέρα. Μήπως ο καλόπροαίρετος χριστιανικός τρόπος ζωής που προσπαθώ να ακολουθήσω απλά με οδηγήσει στο τάφο μοναχο και πρέπει να γίνω πιο κακό παιδί αν θέλω να προοδεύσω; Μήπως όντως τα καλά παιδιά πάνε στον Παράδεισο, τα κακά παιδιά πάνε παντού; Τέλος πάντων. Πάντοτε η Θεία Πρόνεια με έχει φροντίσει και με έχει οδηγήσει σε σωστό δρόμο. Πάω αύριο εκκλησία να κοινωνήσω. Προς το παρόν ας γυρίσω στο διάβασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου