Σοκ και δεος

Σημερα παρουσιάσε ο Αλαν την πτυχιακη του। Οταν ειχα μείνει άστεγος και χωρις ελπίδα ο Αλαν μου προσεφερε και τα δυο। Εννοειται πως θα τον παρακολουθουσα। Αυτό όμως το οποίο δεν περίμενα ήταν οτι η πρώην καθηγητρια μου, αυτή που με απέλυσε, θα άκουγε και θα μιλούσε με τηλεδιάσκεψη από την Οκλαχόμα। Με είχαν ρωτήσει πως θα αντιδρούσα σε περίπτωση που την ξαναέβλεπα। Δεν την ξαναείδα απλά την άκουσα σημέρα, ήταν όμως αρκετό για να πάθω άσχημο σοκ। Αυτό που με πείραξε δεν ήταν ότι την άκουσα αλλά ότι, παρότι με άκουσε, ήταν ο χαρούμενος εαυτός της (έως χαζοχαρούμενος)। Δηλαδη η εντελώς ανηθικη πράξη που έκανε δεν την έχει πειράξει καθόλου...
Ειμαι σε υψηλη πίεση, αδιαμφισβήτητα। Φεύγω πρωί της Κυριακής για το συνέδριο στο Fairfax και πρέπει να έχω τελειώσει τουλάχιστον την δημοσίευση। Σήμερα παρά το σοκ κατάφερα και το έφτασα σε επίπεδο όπου περισσότερο έχω να προσθέσω βιβλιογραφία και να προσέξω τις διατυπώσεις παρά να φτιάξω νέο κείμενο। Ωστόσο μετά από πέντε συνεχόμενες ήμερες εργασίας έως τις έντεκα (με κενά ενδιάμεσα) και τα μικρά σοκ με πειράζουν, πόσο μάλλον το σημερινό। Εχω προσκαλέσει την παρέα να με επισκευεθεί αύριο। Εάν το καταφέρουν, θα το εκτιμήσω πραγματικά। Λίγη παρέα σίγουρα χρειάζομαι στην τωρινή μου κατάσταση...