Το πάρτυ που έκαναν για μένα

 Εντάξει, όχι κατ'ανάγκην για εμένα μόνο. Από την στιγμή που τελείωσα με το πάρτυ μου, το οποίο για κάποιο λόγο με εξάντλησε, άρχισα να κάνω τις υπόλοιπες δουλειές μου. Κατ'αρχήν έκλεισα για το Σάββατο ραντεβού για σέρβις στο αμάξι μου και όχι στην αντιπροσωπεία. Έτσι το Σάββατο σηκώθηκα, έκανα κάτι λίγες δουλειές στο σπίτι και μετά πήγα το αμάξι. Καθότι δεν είχε σοβαρό χώρο αναμονής πέρασα στο εμπορικό κέντρο απένταντι και πέρασα ένα δίωρο. Διάβασα και το περιοδικό που είχα φέρει και εν τέλει πήρα το αμάξι και γύρισα σπίτι. Το βράδυ βλέπεις φίλοι μου που δεν είχαν μπορέσει να έρθουν στο πάρτυ έκαναν συνεστίαση στο σπίτι του ενός και πήγα, κουβαλόντας μάλιστα και μπύρες. Κρασί έστω πίνω, αλλά μπύρες ποτέ. Εκεί πέρασα καλά συν ήταν και το άτομο που με έχει βασανίσει. Επειδή αυτή ήταν καλή στην κουβέντα που πιάσαμε σε δημόσιο χώρο, δεν σημαίνει ότι θα είναι και σε ιδιωτική περίπτωση και το απέδειξε σήμερα στην δουλειά. Ας μην περιμένω θαύματα. Μην παρεξηγούμαστε όμως, πέρασα καλά. Το περίεργο είναι που την επομένη δεν μπορούσαν να κάνω τίποτα. Σάββατο πήγα γυμναστήριο ανάμεσα στο συνεργείο και την βραδυνή έξοδο. Κυριακή πήγα εκκλησία και μετά ελάχιστα βγήκα σπίτι. Ναι, καθάρισα πατάτες και έβαλα φαϊ στον φούρνο, αλλά και πάλι θα μπορούσα να είχα βρει τον χρόνο να πάω γυμναστήριο ή εστω βόλτα. Αντ'αυτού μόνο πήγα σε σούπερ μάρκετ και αυτό με το ζόρι. Αν όμως χτες ήμουν κουρασμένο από μυστηριώδη λόγο (μάλλον από την κόπωση του πάρτυ μου), σήμερα ξέρω πολύ καλά. Πήγα το μεσημέρι στο φαρμακείο και έκανα δύο εμβόλια. Αν και έλεγα να πάω γυμναστήριο να κολυμπήσω, εν τέλει άλλαξα γνώμη. Έκανα βόλτα με τα πόδια. Βλέπεις έχει πέσει η θερμοκρασία και έχω μαζέψει πετσέτες. Βάρη δεν μπορούσα να σηκώσω με τίποτα, τα εμβόλια έγιναν στους όμους μου. Ελπίζω αύριο να νιώθω καλύτερα, ή τουλάχιστον αρκετά καλά για να πάω γυμναστήριο.

Το ταξίδι και τα γενέθλια

 Με το τέλος του φεστιβάλ ξεκίνησε για μένα η διαδικασία για το πάρτυ των γενεθλίων μου. Πρώτα όμως είχα να πάω στην φθινοπωρινή συνάντηση της ΑΧΕΠΑ στο Belmont. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα χωρίς να έχω το σπίτι των γονιών μου για να μείνω. Την επομένη του φεστιβάλ ο dj μου απάντησε το πότε ήταν διαθέσιμος. Εκ των υστέρων και ο ίδιος μου είπε ότι έπρεπε να είχε απαντήσει νωρίτερα. Ξεκίνησα με την καθαριότητα του σπιτιού. Πρώτη φορά έμελε να είναι η Παρασκευή πριν φύγω για το Belmont, όταν κάθισα σπίτι και σκούπισα όλο το σαλόνι. Στις 5 ξεκινάω το ταξίδι και φτάνω 9 παρά. Έμεινα σε ένα ξεοδοχείο στο San Carlos δίπλα από ένα αεροδρόμιο γενικής αεροπορίας. Σάββατο πρωϊ τρώω δύο πρωϊνα, ένα στο ξενοδοχείο και ένα στην εκκλησία. Είχαμε τις πρωινές και απογευματινές συνεδρίες, φάγαμε εκεί το μεσημέρι και με το που τελειώνω φεύγω. Κάπου την Πέμπτη είχα δει ότι είχαν ξεβιδώσει τα γυαλιά μου. Πάω σε έναν οπτικό δίπλα από την εκκλησία αλλά ήταν κλειστός. Φτάνω σπίτι σχεδόν 8 η ώρα και πιάνω τα τραπέζια στο σπίτι να βγάλω πράγματα. Για να μην πολυλογώ τα απογέυματα εκείνης της εβδομάδας αντί να βλέπω τηλεόραση, καθάριζα το σπίτι. Εκείνη την Τετάρτη, πριν 8 ημέρες, είδα τον Τεξανό φίλο μου ο οποίος ξεκίνησε το διδακτορικό του στο San Diego State και είχε έρθει εδώ για έρευνα. Πήγαμε σε οπτικό και το συμπέρασμα ήταν ότι δεν διορθώνεται, χρειάζεται μάλλον νέο ζευγάρι. Πέμπτη ήταν η μηνιαία συνάντηση της ΑΧΕΠΑ όπου είχαμε τον Κρητικό κύριο ο οποίος όντως αξίζει τον αρνητικό σχολιασμό που έχει κάνει ο εκτιμιτής γι'αυτόν να κάνει φασαρία. Παρασκευή, πρηγουμένη του πάρτυ, πέραν καθαριότητας έκανα και γύρο των καταστημάτων για ψώνια. Έρχεται λοιπόν το Σάββατο, εκεί που νόμιζα ότι όλα έτοιμα συνειδητοποιώ ότι έχω να καθαρίσω και άλλο τα μπάνια, αλλά μέχρι να έρθει ο dj καθάρισα τα πάντα. Είχα 5 επισκέπτες εκ των οποίων μόνο η μία είχα ξαναέρθει και μάλιστα οριακά την πρώτη χρονιά. Βλέπεις είχε αγώνα συν η αδερφή του φίλου από το Άργος που μένει πιο βόρεια παντρεύτηκε και είχε την δεξίωση στην οποία δεν ήμουν προσκεκλημένος. Μετά 8 χρόνια στο Φρέσνο τα ψιλοκαταφέρνω με τους συναδέλφους αλλά όχι με τους της εκκλησίας οι οποίοι γενικά δεν με θεωρούν αρκετά στενό για να με προσκαλέσουν. Πριν δύο χρόνια πάλι ήταν τα βαφτίσια που δεν με προσκάλεσαν. Πάντως καλά πέρασα, καθάρισα και το σπίτι αλλά την επομένη ήμουν σε πολύ πόνο. Τα πραγματικά 45α γενέθλια ήταν χτες. Με έβγαλε συνάδελφος το μεσημέρι, έφερα γλυκά στο γραφείο, μου ευχήθηκε το γραφείο και ως εκεί. Αν μη τι άλλο το φοβερό και τρομερό που έκανα χτες ήταν να πάω στο γυμναστήριο διότι έχω παραφάει. Πάντως κατάφερα και δρομολόγησα μία από τις δουλειές που είχα αφήσει για μετά το πάρτυ: το Σάββατο πάω το αμάξι σέρβις στο Pep Boys καθότι συμπλήρωσε τα χιλιόμετρα ενώ γυρνούσα. Πρέπει να βρω ευκαιρία να εμβολιαστώ και να κλείσω ραντεβού με τον οφθαλμίατρό μου