Τρώω όλο το φαϊ μου

 Πριν από μία εβδομάδα είχα ανησυχήσει ότι θα μου μείνει αμανάτι νηστίμό φαϊ μετά την Ανάσταση. Έτσι έκοψα τις αγορές κατεψυγμένουν και είπα ας φάω ότι έχω. Μεγάλη Εδβομάδα μπορώ να πω ότι με εξαίρεση υποκατάστατο γάλακτος από βρώμη, μάλλον δεν θα ισχύσει. Θα μου μείνουν τενεκέδες όσπρια στο ντουλάπι, καθότι γενικώς το να μειώσω το φαϊ του ντουλαπιού είναι δύσκολο διότι δεν είναι πολύ επιθυμητό, αλλά η κατάψηξη και το ψυγείο θα αδειάσουν, έστω και σχετικά. Το Σάββατο του Λαζάρου δεν πήγα εκκλησία. Κάθισα και κολύμπησα και με έβγαλε η μία ζυγαριά 218 λίβρες. Καθότι 7 λίβρες μάλλον δεν χάνω σε μία εβδομάδα (η άλλη έλεγε ότι έχασα προς τα 4) κάπου ήταν λίγο κολλημένη αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο το να έχω πέσει κάτω από τις 220 λίβρες μετά την πανδημία. Οι λόγοι που χάνω βάρος είναι το τι τρώω αλλά και η σωματική άσκηση. Μεγάλη Εβδομάδα η δεύτερη δυστυχώς μηδενίζεται.

Την Πέμπτη που κάθισα σπίτι μαγείρεψα το πληγούρι που μου άφησαν οι γονείς αφότου τους ρώτησα αν είναι νηστίσιμο (είναι) και πως μαγειρεύεται. Στην αρχή το έφαγα με την υπόλοιπη σάλτσα από τα μακαρόνια που είχα φτιάξει, εν συνεχεία ως συνοδευτικό από διάφορα θαλασσινά που έχω στην κατάψυξη. Έχει μείνει ακόμα για αύριο, δεν ξέρω αν θα φτάσει ως την αυστηρή νηστεία Μεγάλης Τετάρτης και Παρασκευής, αλλά σίγουρα θα τελειώσει μέχρι την Ανάσταση. Πλέον, με εξαίρεση ένα ρύζι, όλα τα στο ψυγείο που μου άφησαν οι γονείς και ξέρω να μαγειρεύω είναι αρτύσιμα. Καθότι δεν ξέρω αν θα φτάσει το πληγούρι, πήρα ζυμαρικά. Αν θελήσω κάτι Μέγα Σάββατο και έχω μείνει από φαϊ και δεν θέλω να φάω εκτός, ανοίγω αν είναι τις φακές. Βασικό επίσης είναι ότι τελειώνω και την σάλσα που μου άφησαν οι γονείς. Θεωρητικά μέχρι να με επισκευθεί η αδερφή μου μπορώ να τελειώσω όλα όσα μου άφησαν και ξέρω να μαγειρεύω, αλλά δεν υπάρχει λόγος να υποβληθώ σε τέτοιο μαρτύριο. Όταν θα κάνει 40 Κελσίου, δεν υπάρχει λόγος να τρώω τραχανά. Πιο ρεαλιστικό είναι να τελειώσω προς το τέλος του έτους αν και φυσικά δεν ξέρω πότε θα μου έρθουν οι γονείς να ξαναγεμίσουν τα ντουλάπια μου με διάφορα, θέλω δεν θέλω.

Το άλλο που ασχολήθηκα ήταν η ένδυσή μου. Καθότι ξεκίνησα τα καλοκαιρινά ρούχα, βρήκα χαμένα t-shirt αλλά όχι αυτό που φορούσα στο EDC πέρυσι και το οποίο χάθηκε τον Γεννάρη όταν το έπλυνε η μητέρα μου (και το έβαλε σε λάθος τοποθεσία). Έτσι έχω γυρίσει σχεδόν όλα τα μαγαζιά στο Φρέσνο για κανούργιο t-shirt. Ανακάλυψα στο Abercrombie & Fitch, το αγαπημένο μαγαζί της αδερφής μου, ότι έχει βγάλει sweatshirt δήθεν παλαιά με σύμβολα από παλαιούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Σκέφτηκα λοιπόν, δεν είναι καιρός να ανοίξω τα αυθεντικά t-shirt που έχω από το 2004; Το σκέφτηκα πολύ ιδίως όταν ανακάλυψα ότι υπάρχει μαγαζί στο Fashion Fair Mall με Vintage t-shirts σε πλαστικό λες και είναι από στεγνό καθάρισμα. Είπα λοιπόν να ρωτήσω τρία άτομα με καλύτερο ένστικτο μόδας. Ο ένας ήταν ο πάλαι ποτέ ευεργέτης μου, του οποίου ιδέα ήταν να μην τα ανοίξω στο Blacksburg, ο οποίος έχει γυρίσει Ελλάδα για Πάσχα. Μου απάντησε ταχύτατα όχι αλλά ζήτησε να δει φωτογραφία τους. Του έστειλα και τον ρώτησα όμως για το τι τα σώζω. Λεφτά δεν χρειάζομαι, κληρονόμους δεν έχω. Δεν έχει απαντήσει ακόμα. Οι άλλο δύο είναι συνάδελφοι εδώ. Η μία ήταν ήταν αρνητική και λέει να φορέσω κάτι το ωραίο, αλλά όταν τις έστειλα φωτό άλλαξε μάλλον γνώμη. Ο άλλος χωρίς να του τα δείξω ήταν θετικός. Η αλήθεια είναι, άραγε τι τα σώζω. Σίγουρα η αξία τους αυξάνει αλλά για το τί; Από την άλλη ο κόσμος που όντως βλέπει το πόσο αξίζει ένα ρούχο και το εκτιμά, ξέρει ότι πλέον μάλλον κοστίζουν εκατοντάδες ευρώ αν τα φορέσω; Ιδίως στο EDC όπου πέρυσι με ρωτούσαν αν η ελληνική σημαία που κρατούσα ήταν της ... Σουηδίας, είναι απίθανο να καταλάβει κανείς πόσο αξίζει, πόσο μάλλον να οδηγήσουν σε θετικό αποτέλεσμα. Δεδομένης της εμπειρίας 3 πλέον ετών ξέρω επίσης τι χαρακτηριστικά θέλω να έχει το t-shirt, σε σημείο που χαίρομαι που δεν βρίσκω το περσινό διότι αν το φορούσα θα με ίδρωνε, που σημαίνει ότι το πιθανότερο σε αυτή την φάση είναι ένα με έναν μπλε μαίανδρο που είδα στο Burlington Coat Factory. Από εκείνο, πολύ ανώτερο ένα από τα Ολυμπιακά. Θέλει σκέψη, αλλά έχω δυόμιση εβδομάδες ακόμη. Καιρός υπάρχει.

Στο σπίτι προς το Πάσχα

 Γυρνώντας σπίτι από το Τέξας ήμουν εξαντλημένος. Πρέπει να το πάρω απόφαση, ακόμα και αν δεν κάνω τίποτα, το να ταξιδεύσω με κουράζει. Πέμπτη-Παρασκευή δούλεψα κανονικά, βγάζοντας συμπέρασα ότι το πρόβλημα σύνδεσης ήταν παροδικό, μάλλον οφειλόμενο στην απόσταση και όχι μόνιμο. Σάββατο πήγα με μια φίλη για ψώνια ρούχων αλλά το μόνο που εν τέλει αγόρασα ήταν παππούτσια διότι τα προηγούμενα τα είχαν φτήσει. Και αυτό το Σάββατο θα πήγαινα για ψώνια με αυτή αλλά εν τέλει μάλλον κάτι συνέβει με την μητέρα της. Έτσι βγήκα μόνος και αγόρασα σορτσάκι. Την εβδομάδα που ταξίδευσα δεν πήγα γυμναστήριο, για αντικειμενικούς λόγους. Θα πήγαινα την Πέμπτη αλλά είχαμε την ΑΧΕΠΑ. Το προηγούμενο σάββατο πήγα μετά τα ψώνια, όπως και την Κυριακή. Μου ήρθαν ταχυδρομικώς τόσο η κάρτα λεωφορείο όσο και το εισιτήριο του EDC και ενθουσιάστηκα. Την εβδομάδα που μας πέρασε πήγα στο γυμναστήριο. Περίμενα με ανυπομονησία το Σάββατο όπου έκανα το πρώτο μπάνιο, πάω να ζυγιστώ και φρίκαρα διότι έλεγε 225 λίβρες. Για όνομα, δεν έχασα τίποτα; Τόσο πλήρωσα ότι έκοψα την νηστεία 4 ημέρες στο Τέξας; Πιθανόν όμως είχε να κάνει με το τι έφαγα την Παρασκευή: ήθελα και εν τέλει πήγα στον Ακάθιστο Ύμνο. Καθότι θα είχαμε πρόβα και πήγα κατευθείαν από την δουλειά, πήρα το μεσημέρι τσιπς μπανάνας και μασουλούσα. Μετά το βράδυ έφαγα κανονικά στο σπίτι μου. Η διάθεσή μου όμως άλλαξε σήμερα στην δουλειά. Είδα τον εαυτό μου λεπτό όπως την προπαραμονή Χριστουγένων και συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν τόσο πραγματικά λεπτός εκείνη την ημέρα όσο ότι το στομάχι ήταν ξεφούσκωτο. Ναι, έχασα βάρος πλάγια και αυτό είδα, αλλά ήμουν και πιο συμμαζεμένος λόγω του ότι είχα άδειο στομάχι. Εν τέλει απλά είμαι μία εβδομάδα πιο πίσω από εκεί που περίμενα ως προς το βάρος. Δεν έχω κάτι το εντυπωσιακό να περιμένω μέχρι το Πάσχα και μετά την εμπειρία με το Christmas Tree Lane, όπου μετά το περπάτημα είδα να χάνω λίπος γύρω από τα πόδια αντί για το στομάχι που ήθελα, περιμένω από το EDC ότι θα χάσω εκεί όπου δεν το περιμένω. Πάντως χτες Κυριακή είχα υπενθύμισει το γιατί πρέπει να είμαστε ευγνόμωνες για αυτά που έχουμε. Ο διευθυντής της χορωδίας είναι άρρωστος, ήδη την Παρασκευή δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος. Ο μεγάλος παππάς μας και ο διάκονος επίσης είναι άρρωστοι, μάλλον έχουν αυτό που είχα κατά το καρναβάλι. Εγώ είμαι καλά, έχω κατά καιρούς λίγο το δεξί αυτί τεντωμένο αλλά καμία σχέση με το πριν την εκλειψη. Την υγεία πάνω απ'όλα και θα το χάσω και το βάρος.

Ολική έκλειψη ηλίου στο Τέξας

 Προσπαθώ να ανεβάσω αυτή την ανάρτηση εδώ και ημέρες. Δυστυχώς μου έχουν τύχει πολλές δουλειές ενδιάμεσα οι οποίες ναι μεν δεν έχουν τελειώσει αλλά έχουν ελαττωθεί αρκετά ώστε να βρω τον χρόνο να γράψω. Η ιστορία μας ξεκινάει το πρωϊ του προηγουμένου Σαββάτου όταν σηκώθηκα μετά από όχι ικανοποιητικό ύπνο διότι το άγχος προκαλεί τέτοια. Παίρνω τα πράγματα, περπατάω ως την στάση λεωφορείου και πάω αεροδρόμιο. Κάνω εκεί τσεκ ιν χωρίς να γνωρίζω τι συμβαίνει με την Southwest: Η εταιρεία δεν σου δίνει θέση αεροπλάνου αλλά σου δίνει θέση στην ουρά για να μπεις και κάθεσε όπου βρεις. Έτσι και στις δύο πτήσει μπήκα προς το τέλος αλλά εν τέλει κάθισα σχετικά μπροστά, απλά σε μεσαίες θέσεις. Η άλλη έκπληξη ήταν ότι η Southwest δεν έχει περιοδικό, που σήμαινε ότι έπρεπε να βασιστώ στην δικιά μου αναγνωστική ύλη. Δεν υπήρξε θέμα εν τέλει καθότι έμεινα από άρθρα στα περιοδικά μόλις την τελευταία ώρα της επιστροφής και απλά τότε έβλεπα από το παράθυρο. Φτάνω στο Ντένβερ, περιμένω 4 ώρες οπότε έφαγα για μεσημέρι και μετά φτάνω στο Ωστιν. Ήρθε και με πήρε ο φίλος μου με τον πατέρα του από το αεροδρόμιο. Το σπίτι τους είναι κοντά και αφότου φάγαμε πήγαμε και ήπιαμε ποτό σε μπαρ που είναι σε απόσταση με τα πόδια. 

Την επομένη Κυριακή πρώτα πήγαμε στο όρος Bonnell όπου είδαμε την ωραία θέα, περιλαμβανομένου και του κέντρου του Ώστιν. Εν συνεχεία πήγαμε στην προεδρική βιβλιοθήκη του Λύντον Τζόνσον η οποία είχε λίγα για το διαστημικό πρόγραμμα και ακόμα λιγότερα για το Κυπριακό αλλά μην ξεχνάμε ότι ήταν ένας πολύ σημαντικός πρόεδρος που έκανε πολλά. Εννοείται πως όλα παρουσιάζονταν αγιογραφικά, όχι κριτικά. Μετά πάρκαρε λίγο πιο πέρα ο φίλος και περπατήσαμε στο κέντρο του Ώστιν. Ανεβήκαμε πρώτα στο Καπιτώλιο και μετά κατεβήκαμε ως την όχθη του ποταμού Κολοράντο. Δεν είναι ο γνωστός Κολοράντο, είναι συνωνόματος. Στην όχθη, κάτω από την γέφυρα, οι αρμοί είναι ρυθμισμένοι έτσι (ή εναλλακτικά έτυχε να είναι) ώστε να είναι το τέλειο ενδιαίτημα για νυχτερίδες. Μετά γυρίσαμε στο σπίτι του. Το βράδυ είναι τα δύο πρώτα μέρη του ντοκυμανταίρ για το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια. Δυστυχώς τα δύο τελευταία μέρη προχτές δεν μεταδώθηκαν διότι έδειχνε νεώτερα από την Μέση Ανατολή. Το βράδυ της Κυριακής αλλά και το πρωϊ της Δευτέρα ο φίλος συζητούσε με τον πατέρα του που να πάμε να δούμε την έκλειψη διότι παραδόξως στο νότιο σκέλος έτυχε να έχει σύννεφα ενώ στο βόρειο είχε καθαρό ουρανό. Αποφασίσανε να πάμε στο Lampassas το οποίο απέχει 70 μίλια από το Ώστιν. Φτάνουμε, τρώμε στο Whataburger και μετά περπατάμε στο πάρκο δίπλα από το Sulphur Creek. Το μέρος εδώ και έναν αίωνα χρησιμοποιείται για ιαματικά λουτρά και το ρυάκι είναι σε στυλ για κολύμπι. Καθίσα κάτω από το στέγαστρο και περιμέναμε να ξεκινήσει η έκλειψη. Σταδιακά με τα γυαλιά έκλειψης άρχισα να βλέπω την σελήνη να κρύβει τον ήλιο. Μπορούσες να καταλάβεις ότι η σελήνη ήταν σφαίρα, οι φωτογραφίες απλά αδικούν το φαινόμενο. Το ζήτημα ήταν ότι και τα σύννεφα έμπαιναν στον ουρανό και έκρυβαν το φαινόμενο με αποτέλεσμα να μην μπορείς να το δεις συνέχεια. Πάντως σε σχέση με το Ντάλας που έβρεξε και δεν είδαν τίποτα, πήγε πολύ καλύτερα σε εμάς. Σταδιακά έμπαινε η σελήνη όλο και περισσότερο μπροστά από τον ήλιο, τα πουλιά άρχισαν να κάνουν ήχους, τα σύννεφα πήγαιναν και έρχονταν και ήταν μάλιστα σε δύο επίπεδα. Πάντως κάπου στο 80% καθάρισε, για να ξαναπεράσουν πάλι σύννεφα. Όταν φτάσαμε στο 95% άνοιξαν τα νυχτερινά φώτα του απέναντι ξενοδοχείου. Φτάνουμε στην ολικότητα και μπορεί στην αρχή να είχαμε σύννεφα, αλλά μετά καθάρισε αρκετά ο ουρανός για να δούμε το ηλιακό στέμμα. Ο κόσμος έβγαζε ήχουν πανυγυρισμού, τα σύννεφα ξαναπύκνωσαν αλλά επιτέλους το φαινόμενο το είδαμε. Όταν βγήκε η σελήνη και πήγε στο 95% είπαμε να φύγουμε. Πήγαμε πρώτα σε ένα κοντινο πάρκο αγαλμάτων και μετα ξεκινήσαμε την επιστροφή. Μας πήρε προς το τρίωρο λόγω κίνησης αλλά και λόγω βροχής. Άρχισε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα, σε σημείο που το περιγράφω ως λευκή βροχή διότι δεν έβλεπες. Σε εκείνη την φάση βγήκαν από τον αυτοκινητόδρομο και πήγαμε στον παραδρομο μη γίνει τίποτα. Φτάνουμε σπίτι, το βράδυ είδαμε μία ταινία.

Την Τρίτη δούλεψα κανονικά εξ'αποστάσεως. Καθότι το Τέξας είναι δύο ώρες μπροστά ήταν λίγο περίεργο ώς προς τις ώρες, αλλά τα κατάφερα. Επίσης είχα δυσκολία να συνδεθώ με όλα τα δεδομένα τοπικά αλλά τα κατάφερα από τον σέρβερ. Ο φίλος έφυγε απόγευμα με λίγες ώρες καθυστέρηση και αφότου τελείωσα την δουλειά βγήκα βόλτα. Εκεί ανησύχησα τους οικοδεσπότες διότι άρχισε μπουμπουνητό και δεν είχαν το νούμερό μου. Πάντως δεν είδα καθόλου βροχή. Το Ώστιν παρεπιπτόντως ήταν σε ξηρασία, η βροχή βοήθησε, απλά ήταν σε κακή ημέρα. Τετάρτη τα χαράματα με πάνε στο αεροδρόμιο. Είχα κάνει τσεκ ιν την προηγουμένη και έτσι κάθισα πιο καλά στην πρώτη πτήση. Αυτή ήρθε με μισή ώρα καθυστέρηση διότι άργησε να φτάσει το αεροπλάνο από το Χιούστον. Καθότι είχα κάπου 4 1/2 ώρες στο Ντένβερ δεν ήταν πρόβλημα καθόλου. Κάθισα εκεί, άνοιξα τον υπολογιστή και είδα τι γίνεται στον κόσμο. Φτάνω στο Φρέσνο και προλαβαίνω το λεωφορείο χωρίς να περιμένω καθόλου. Φτάνω σπίτι και κάθομαι. Γενικά έκτοτε έχουν βγει διάφορα αλλά τα κατάφερα όλα μέχρι στιγμής.

Έρχεται η έκλειψη

 Η Δευτέρα είναι η ημέρα που θα γίνει η ολική έκλειψη ηλίου, ως επί το πλείστον στις μεσοδυτικές πολιτείες. Από την στιγμή που δεν κατάφερα να δω την προηγούμενη πριν 7 χρόνια, είπα να δω και αυτή και προς το παρόν φαίνεται ότι θα τα καταφέρω. Το μόνο εμπόδιο είναι ο καιρός, υπάρχει 30% πιθανότητα να βρέξει στο Ώστιν κατά την έκλειψη. Βασίζομαι στον φίλο μου ως προς το που θα πάμε. Πέραν τούτων η εβδομάδα με έχει βρει αρκετά κουρασμένο. Θα έλεγα ότι χτες επιτέλους πέρασε το κουδούνισμα στο αυτί, μόνο που σήμερα άκουγα μουσική και έτσι ξαναγύρισε. Δεν έχω αποθεραπευτεί πλήρως και ο καιρός, ο οποίος σήμερα γύρισε σε βροχή, δεν βοήθησε. Κάναμε στην δουλειά σεμινάριο για το ArcGIS Urban το οποίο και με κούρασε πολύ. Τρίτη ένιωθα τόσο κουρασμένος που δεν πήγα στο γυμναστήριο και αναρωτήθηκα γιατί: Έφταιγε το σεμινάριο και το κρυολόγημα. Χτες πήγα γεύμα με φίλους αλλά σήμερα τα κατάφερα και γυμνάστηκα. Επίσης έφτιαξα την χειραποσκευή για το ταξίδι. Ο υπολογιστής εργασίας πήγε για επιδιόρθωση και έτσι είμαι με δανικό, ο οποίος θα κάνει το ταξίδι για το Ώστιν. Δεν έχω πάει ποτέ μου οπότε προσβλέπω το να δω τα τοπικά αξιοθέατα. Πέραν τούτων βλέπω απώλεια βάρους, είμαι περίπου όπου ήμουν μετά την κρουαζιέρα. Λογικά θα είμαι στην παραμονή Χριστουγέννων σε δύο εβδομάδες ακόμη. Μου είναι αρκετά παράδοξο ότι δεν έχω φύγει από το ευρύτερο Φρέσνο από τότε που πούλησα το αμάξι αλλά ακόμα δεν έχω βαρεθεί την πόλη μου. Απλά δεν έχω καταφέρει να ξεκουραστώ και να αναρρώσω πλήρως ενδιάμεσα με αποτέλεσμα να μην είμαι σε φάση όπου φύγει φύγει. Πάντως προσβλέπω στο ταξίδι