Την προηγούμενη εβδομάδα είχα μία περίεργη eναλαγή, μία στο γραφείο, μία στο σπίτι. Ήρθε το Σάββατο και εμφανίστηκαν στην εκκλησία περί τα 20-30 άτομα, μεταξύ των οποίων και ένας συνάδελφος που με κινηματογράφησε διότι του το ζήτησα. Πολύ καλά πήγε και πέρασε εκείνο το άγχος. Την επομένη, μετά την εκκλησία πήγα στο πάρτυ γενεθλίων που έκανε φίλος για τον γιο του, ο οποίος απεδείχθει ότι είναι στο φάσμα αυτισμού. Ήταν σε πίστα πατινάζ αλλά δεν έκανα διότι την Παρασκευή το μεσημέρι, όταν βγήκα βόλτα με τον συνάδελφο που με μαγνητοσκόπισε είχα ζαλιστεί απλά περπατώντας στο κέντρο. Το αυτί μου δεν έπαψε ποτέ να βουίζει, ακόμα και αυτή την στιγμή, αλλά έχω βελτιωθεί ως προς την υγεία όλη την εβδομάδα. Δεν έχω αντήχηση πλέον από το βουλομένο αυτί και πιστεύω ότι σταδιακά θα περάσει. Το επόμενο σημείο καμπής είναι σε οχτώ ημέρες που πετάω για την έκλειψη. Σήμερα ήταν επίσης η τέταρτη συνεχόμενη ημέρα που πήγα γυμναστήριο και σήμερα ήταν και η ημέρα που είδα και αποτέλεσμα από την νηστεία. Ακόμα στο σημείο που ήμουν παραμονή Χριστουγέννων δεν είμαι αλλά θα φτάσω. Το ταξίδι για την έκλειψη τα ανακατεύει ολίγον αλλά γενικά στα ταξίδια χάνω βάρος παρά κερδίζω. Εξαίρεση φυσικά η Ελλάδα.
Ένα πράγμα το οποίο σκέφτηκα παραπάνω είναι το να αποκτήσω παιχνιδομηχανή, ή αν προτιμάς βιντεοκονσόλα. Το Analogue πέραν από δυσεύρετο είναι κυρίως για όσους έχουν ήδη κασέτες στο σπίτι τους από μία φορά και έναν καιρό. Καλύτερα συνεπώς θα ήταν να πάρω το Evercade VS και να αποκτήσω και τις κασέτες του που έχουν αυθεντικά παιχνίδια από την 8μπιτη και 16μπιτη εποχή, αν και όχι της Nintendo ή SEGA. Χρήμα δεν υπάρχει ζήτημα, το θέμα είναι χρόνος. Από την στιγμή που πηγαίνω γυμναστήριο μιλάμε για 1 ή 2 ώρες την ημέρα μέγιστο να παίξω. Επίσης, όσο και αν ο Mario και ο Sonic μου άρεσαν, περισσότερο πάντα ήμουν για παιχνίδια στρατηγικής. Επίσης έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που έπαιξα κάτι μανιωδώς. Μια φορά και έναν καιρό αυτός που έμελε να γίνει ο κουνιάδος μου, μου έκανε δώρο ένα βιντεοπαιχνίδι στρατηγικής. Είπα να το παίξω Γαλλία, το έβαλα στον Ιωάννη Κουρκούα, έπαιξα το πρώτο επίπεδο και ναι μεν μου άρεσε αλλά ουδέποτε το συνέχισα. Σε εκείνη την φάση και με δεδομένο ότι ήμουν 8 ώρες την ημέρα μπροστά από οθόνη, ήθελα κάτι άλλο συν άρχισα να αγχώνομαι για την στέγη. Θα ήθελα να το παίξω, ίσως και να το έχω εδώ Αμερική αλλά από την στιγμή που είναι σε CD ή DVD είναι αδύνατον διότι δεν έχει ο υπολογιστής μου πλέον τέτοιο. Αν είναι να πάρω την κονσόλα σε κανένα μήνα ή δύο θα έχω βαρεθεί και θα αρχίσει να μαζεύει σκόνη. Χώρια που δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Την Τετάρτη με ενημέρωσαν ότι αύριο θα γίνει το επόμενο speed dating, πολύ αργά διότι είχα κανονίσει να βγω με συναδέλφους αύριο. Αναβλήθηκε το τελευταίο μεν, αλλά με δεδομένο ότι ακόμα το αυτί μου με ενοχλεί, δεν έχω καταφέρει να καθίσω να ηρεμήσω καιρό συν σε 8 ημέρες πετάω, αλλά και ότι θα έχει το ίδιο τέλη Απριλίου, δεν θα πάω εκτός αν κανένας με πάει ξαφνικά. Αν κάθομαι και παίζω τα παιχνίδια που δεν έπαιξα παιδάκι, απλά θα περνάω τον χρόνο μόνος μου, κάτι που ήδη κάνω. Τουλάχιστον όταν έχει έξοδο υπάρχει έστω και μία στο απειροελάχιστο ενδεχόμενο να γνωρίσω καμία. Αν παίζω στο σπίτι, δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο.
