Κανονική ανάρτηση για το EDC θα ακολουθήσει αργότερα. Η δυσκολία με το ταξίδι είναι το ότι έχω να συντονίσω διάφορα, σχετικά και άσχετα για να πάω. Λόγου χάρη η εβδομάδα του EDC εμελε να είναι αυτή που είχε δωρεάν Apple TV +. Έτσι κάθισα και είδα σε 3 ημέρες τα 10 επεισόδια του Foundation και το πρόλαβα, παρότι είχα να δω και το προτελευταίο επεισόδειο του The Flash. Αυτό όμως το οποίο δεν περίμενα ήταν κλήση από τον δήμο ότι ο κήπος μου έχει ξερά χόρτα. Πέμπτη πρωϊ ξυπνάω πολύ νωρίς από το άγχος, ξεκινάω πρώτα να βγάλω λεφτά και θυμάμαι ότι ξέχασα κάτι στο σπίτι. Γύρισα και πήγα γραφείο κανονικά, και μετά πάλι θυμήθηκα ότι ξέχασα την ελληνική σημαία μου σπίτι. Πάω το μεσημέρι και βλέπω την κλήση κολλημένη στην πόρτα. Γυρνάω γραφείο, παίρνω τον επιθεωρητή και κανονικά στις 5 φεύγω για το Λας Βέγκας. Πέρασα καλά το τετραήμερο, δεν έπεσα σε κίνηση σοβαρή ούτε στην αποχώρηση ούτε στην επιστροφή, ούτε καν στο Primm, αλλά ήταν κλειστός ο σταθμός αυτοκινήτων του Boron. Γυρνάω σπίτι, ο πράσινος κάδος ήταν άδειος επιτέλους, και πάλι βλέπω θυροκολλημένο νέο έντυπο συν μου ήρθε ταχυδρομικά, Επίσης μου ήρθε συστημένο να υπογράψω, αλλά δεν πήγα σήμερα, το θυμήθηκα με το που έφτασα Walnut Creek. Δεν βγήκα τόσο κουρασμένος όσο πέρυσι από το EDC, αλλά δεν ήμουν εντελώς περδίκι. Πάντως ξεκίνησα μαζεύοντας φύλλα και ξεκινόντας κλάδεμμα στους θάμνους. Συνειδητοποίησα όμως ότι χρειαζόμουν παραπάνω εργαλεία, δεν αρκούσε το μεγάλο κλαδευτήρι χαμηλά. Έτσι την Πέμπτη μετά το γύμναστήριο και καύσιμα πήγα Walmart να δω τι έχει. Δεν μου άρεσε τι είδα, αλλά πήρα χτες μεγάλη τσουγκράνα από το Home Depot. Πέραν τούτων Παρασκευή ήμουν πτώμα, σε σημείο που ένιωσα εξάντληση απλά οδηγώντας στη Shaw. Οι γονείς μου με πήραν τηλέφωνο την Τρίτη ότι με θέλουν σπίτι τους το τριήμερο να τους βοηθήσω με την μετακόμισή τους. Τους το είπα πάντως καθαρά, δεν μπορώ να έρθω Παρασκευή, δεν θα έχω ενέργεια που όντως ήταν η αλήθεια. Σήμερα λοιπόν το πρωϊ σηκώνομαι, πρωϊνό, ίντερνετ και μετά εκτός. Πρώτα ξεκίνησα με το παρτέρι στο βάθος να κόψω και να μαζέψω τα ξερά εκεί. Ύστερα μάζεψα φύλλα. Μετά φτάνω εκεί που Τρίτη - Τετάρτη τελείωσα, τον μεγάλο θάμνο. Κλαδεύω επιπλέον και μετά από πλάγιά του τα ξερά χόρτα. Συνεχίζω στον μεγάλο δρόμο, με κλαδευτήρι, τσουγκράνα και συλλέκτη φύλλων εώς το τέλος της περιουσίας μου. Ο πράσινος κάδος πάλι γέμισε ως επάνω παρά την συμπίεση. Όταν γυρίσω Δευτέρα θα μαζέψω τα επόμενα φύλλα που έπεσαν συν μετά την χορτοκοπτική. Έχω βάλει ραντεβού για επανέλεγχο Τετάρτη.
Με το που τελείωσα την κηπουρική εργασία κάθισα λίγο και 3 ώρες οδήγηση στο Walnut Creek. Φτάνω στο σπίτι των γονιών μου και μετά από ξεκούραση βοήθησα τους γονείς να μαζέψουν πράγματα, να αποσυναρμολογήσουν βιβλιοθήκες και κουβάλησα τα πρώτα στο αμάξι μου. Η ιστορία με έθλιψε πολύ, οι γονείς μου φεύγουν. Ναι, επισήμως θα γυρίσουν σε μερικούς μήνες να ξεφορτωθούν ότι δεν μπόρεσαν, σε μερικούς μήνες μετά υποτίθεται ότι θα ξαναμπούν στην αγορά αλλά βλέπω το τι γίνεται. Οι γονείς μου έχουν διάδοχη κατάσταση, εμένα και την αδερφή μου. Εγώ δεν έχω και δεν έχω ιδέα πως να βρω. Πιο καλή ελπίδα είναι το συνέδριο της ΑΧΕΠΑ, αλλά όλα έχουν πάει άλλ' αντ' άλλων μετά την πανδημία. Που στο καλό κυκλοφορούν διαθέσιμες κοπέλες ούτε που έχω ιδέα. Προς το παρόν έχω δύο ταξίδια εδώ, ένα τώρα και μετά την άλλη εβδομάδα που θα πάρω το αμάξι τους σπίτι μου, συν όταν έρθω να ψηφίσω οι γονείς λένε να φροντίσουν να υπάρχουν πράγματα για να πάρω. Στην πράξη το να διαλύεται το σπιτικό των γονιών μου και να επιλέγω τι εγώ θέλω για μένα να κρατήσω δεν είναι ευχάριστο, και ας είναι καλά από πλευρά υγείας οι γονείς και ας είναι μαζί. Μου είναι θλιβερό.
