Η μηχανοποίηση του Ελληνικού Στρατού

Με τον πόλεμο της Ουκρανίας έρχονται στο φως διάφορα για τον Ελληνικό Στρατού που για εμένα, ο οποίος ήμουν κληρούχας, μου προκαλούν έκπληξη. Το είχα προϊδεαστεί με τα Μ1117 τα οποία ελαφρά θωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης, όχι για μάχη υψηλής έντασης, τα οποία σε ελληνική υπηρεσία είναι νέο σύστημα το οποίο αυξάνει την μηχανοποίηση του ΕΣ αντικαθιστώντας τζιπ τα οποία ήταν μάλλον ακατάλληλα για αυτή την λειτουργία. Ότι και να πεις για την ελαφρά θωράκιση των Μ1117, είναι ανώτερης αυτής των τζιπ. Περισσότερο όμως μου κάνει έκπληξη ότι με το που βγαίνουν λίστες διαθέσιμου μεταχειρισμένου υλικού για την Ουκρανία από Νατοϊκές χώρες εμφανίζονται στο διαδίκτυο, ιδίως το twitter, διάφοροι που λένε ότι αυτό θα ήταν πολύτιμο να το έχουμε στη ζώνη ΑΣΔΕΝ, δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου. Είχα την αίσθηση ότι ο ΕΣ χρειάζεται αντικατάσταση παλαιού υλικού, όχι ότι χρειάζεται αύξηση της μηχανοποίησης σε τέτοιο βαθμό.

Ο πόλεμος γίνεται σε τελική ανάλυση με παρόμοιο υλικό όπως στους Βαλκανικούς. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι το Ιππικό έχει αντικατασταθεί από τα Τεθωρακισμένα. Υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στο δόγμα, τύπου ότι κατά τους Βαλκανικούς το πεζικό άνοιγε ρήγμα από το οποίο ξεχύνονταν το Ιππικό, ενώ σήμερα τα τεθωρακισμένα, καλυπτόμενα από πεζικό (μέγα σφάλμα των Μοντγκόμμερυ στη Νορμανδία και των Ρώσων στην Ουκρανία να μην έχουν) ανοίγει το ρήγμα και ξεχύνεται. Ωστόσο δεν παύουμε να έχουμε πεζικό οπλισμένο με πυροβόλα, πυροβολικό, μηχανικό να γεφυρώνει κολύματα, εφοδιασμό/ μεταφορές να φέρνει προμήθειες κλπ. Απλά την σήμερον ημέρα οι μεταφορές γίνονται με φορτηγά και όχι με γαϊδουράκια όπως όταν ο παππούς μου πολεμούσε στο Ύψωμα 731. 

Ο ΕΣ γύρισε από τον Μέση Ανατολή ως ένα σώμα μετακινούμενο κυρίως με τα πόδια, αν και πιο μηχανοποιημένο σε σχέση με όταν πολεμούσε ο παππούς μου. Αν μη τι άλλο ο Εμφύλιος έγινε σε μέρη που τα μουλάρια είχαν δυσκολία να πάνε. Σταδιακά εφοδιάστηκε με σύγχρονο για την εποχή υλικό, καθότι υπήρχε πολύ περισσευούμενο με το τέλος του Β' ΠΠ, όπως σύγχρονο πυροβολικό, άρματα μάχης κλπ. Πάντα είχα την αίσθηση ότι με την εισβολή στην Κύπρο και τις αγορές που ακολούθησαν ο ΕΣ έφτασε στο σημείο μηχανοποίησης που χρειάζεται ένας σύγχρονος στρατός. Το κακό με την μηχανοποίηση είναι ότι μετά απαιτεί καύσιμα, αλλά σε τελική ανάλυση είναι όλο και δυσκολότερο να βρεις μουλάρια να σύρουν πυροβόλα την σήμερον ημέρα. Από τα σχόλια που βλέπω στο ίντερνετ αυτό ισχύει μεν, αλλά για την ηπειρωτική Ελλάδα μόνο. Θυμάμαι με το τέλος του Ψυχρού πολέμου να έχουμε παραχωρήσεις της μορφής αυτοκινούμεα αντιαρματικά για τους σχετικούς λόχους και αυτοκινούμενους όλμους. Ήξερα επίσης ότι με την παραχώρηση των αποσυρούμενων γερμανικών Μ109 πριν από 10 χρόνια αυξήθηκαν οι σωλήνες ανά πυροβολαρχία αλλά και μετακινήθηκαν Μ110 στα νησία. Ρυμουλκούμενα πυροβόλα παρέμειναν σε μικρά νησιά όπου όμως η ευκινησία είναι μόνο ελαφρά χειρότερη απ'ότι του Μ110 λόγω και του αναγλύφου. Τα σχόλια που βγαίνουν είναι ότι ο ΕΣ χρειάζεται αυτοκινούμενους όλμους από αυτούς που φαίνετια ότι θα πάνε Ουκρανία για την ΑΣΔΕΝ. 

Γενικά ο κορμός του ΕΣ αποτελείται από υλικό που ήταν σύγχρονο την εποχή του Βιετνάμ, άντε το πολύ στην Καταιγίδα της Ερήμου. Έχει και πιο σύχρονο υλικό ο ΕΣ, πχ Leopard 2 και PzH-2000, αλλά όχι σε τόσο μεγάλα νούμερα που να αποτελούν τον κορμό του, αλλά μόνο την αιχμή του. Αν όντως περάσει η μεγάλη ελληνογερμανική συμφωνία για τα άρματα και τα ΤΟΜΑ λένε ότι θα φτάσει στο επίπεδο του σύγχρονου στρατού ο κορμός του. Πάλι με την σειρά του παλαιότερο υλικό που δεν θα αποσυρθεί θα περάσει στα νησία. Η έκπληξη μου είναι ότι θα σημαίνει αύξηση στην μηχανοκίνηση της Εθνοφυλακής. Έστω όμως ότι δεν βάζαμε αυτοκινούμενους όλμους, πάλι φορτηγό δεν θα τους έσερνε; Σε τελική ανάλυση, όσο και να έχει γαϊδούρια η Σαντορίνη για τους τουρίστες, δεν θα τους βάλουμε να σέρνουν όλμους. Απλά μπαίνουν άλλα ζητήματα, τύπου ανταλλακτικά και υποστήριξη τα οποία πάντα ήταν πρόβλημα στο ΕΣ. Θα δούμε τώρα τι έχει να γίνει, διότι κατά τα άλλα, τα Marder που πάνε στην Ουκρανία θα μπορούσαν να πάνε στον ΕΣ με αντάλλαγμα να πάνε BMP-1 στην Ουκρανία, αλλά ο Μητσοτάκης φοβάται να δώσει παραπάνω βοήθεια στην Ουκρανία.

Μεγάλη Εβδομάδα με τους γονείς

Παρασκευή είδα τις σειρές μου και το πρωϊ του Σαββάτου του Λαζάρου πήρα το αμάξι μου και οδήγησα ως το σπίτι τους. Αρχικά είχα σχέδιο να κάνω ψώνια, αλλά εν τέλει μόνο ότι πήρα την προηγουμένη. Έφτασα στο σπίτι των γονιών, ξεκουράστηκα κάνα δίωρο και μετά πήγαμε στο Σαν Φρανσίσκο στο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου (πρώτη μου φορά) και είδαμε την Σμύρνη μου Αγαπημένη. Αυτή είναι μία ταινία για να την προβάλουμε στο Φρέσνο. Καλή ταινία αλλά και γροθιά στο στομάχι, την βλέπεις και λες μακάρι η καταστροφή της Σμύρνης να είχε αποδωθεί και άλλη φορά στον Ελληνικό κινηματογράφο. Κυριακή των Βαϊών θεία λειτουργία, και τις επόμενες ημέρες κάθε απόγευμα στην Ανάληψη για την ακουλουθία. Ευτυχώς ο πατέρας οδηγούσε με εξαίρεση Μεγάλη Δευτέρα που οδηγησα εγώ καθότι ο πατέρας είχε μάθημα. Το θετικό ήταν ότι από Μεγάλη Τρίτη εμφανίστηκε στην εκκλησία ο πάλαι ποτέ συγκάτοικος του φίλου που είχα επισκευθεί στη Νέα Υόρκη, ο οποίος είπε στους γονείς ότι έχασα βάρος από την τελευταία φορά που με είδε. Το αρνητικό ήταν ότι ήμουν κουρασμένος όλες τις ημέρες, με αποκορύφωμα κατά την λειτουργία της Ανάστασης όταν στις μία μου ήρθε εξάντληση. Πριν 3 χρόνια είχα οδηγήσει την Μεγάλη Παρασκευή μάλιστα και την Κυριακή της Ανάστασης, αν και κουρασμένος, την έβγαλα ως τις 4 πολύ χαρούμενος που τελείωσα, όχι εξαντλημένος από τις 1. Για το Πάσχα πρόσκληση είχαμε μόνο από τους αντιεμβολιαστές που μας κόλλησαν τον κορονοϊό αλλά και κόλλησαν και οι ίδιοι, δεν την δεχτήκαμε και μείναμε σπίτι όπου μαγείρεψαν οι γονείς. Έφυγα μάλιστα το απόγευμα και έφτασα σπίτι μου το οποίο το βρήκα σε καλή κατάσταση. Τωρα κανονίζω για όλα όσα σχεδίασα ενώ ήμουν στους γονείς. Ελπίζω η μετά COVID κούραση να περάσει ως το EDC

Κούραση διφορούμενης προέλευσης

 Το πρωϊ της Κυριακής αντί για την εκκλησία πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα μία ώρα. Μετά ζυγίστηκα και ήμουν 219 λίβρες, το οποίο είναι παραπάνω απ'ότι τον Δεκέμβριο και περίπου όσο είχα πριν 4 χρόνια. Ωστόσο εμφανίστηκε και φωτογραφία από πριν 4 χρόνια από το 2ο March For Science. Έκανα και την ίδια πόζα μπροστά από τον καθρέπτη, και όσο και να πεις ότι ήταν και το ότι το στομάχι μου ήταν πιο ξεφούσκωτο διότι εκείνη την ημέρα είχα φάει πριν βγω να διαδηλώσω μπορούσα να δω διαφορά: το κουλούρι γύρω από το στομάχι μου έχει πέσει. Όταν αρρώστησα έχασα βάρος στα πλευρά κατά τρόπο που δεν ήξερα, και όσο και να μετά σχολίαζα ότι η απώλεια στη μέση με έφερε απλώς εκεί που ήμουν στο τέλος του EDC, δεν ισχύει, είμαι χαμηλότερα. Απλά έχω ακόμα δρόμο. Πάντα τέτοια εποχή λέω αν είχα ακόμα καμιά δύο εβδομάδες νηστεία τι θα έχανα, διότι θα νηστεύσω μεν Μεγάλη Εβδομάδα αλλά θα είμαι στην εκκλησία αντί το γυμναστήριο, και μετά όμως νιώθω την κούραση και εξάντληση που έρχεται με την νηστεία. Αν είναι όντως η νηστεία μόνη που την προκαλεί, διότι η άλλη εναλλακτική είναι ο κορονοϊός. Είπε ο γιατρός στην μητέρα μου ότι λόγω του κορονοϊού θα νιώθει εξάντληση επί μακρόν και πραγματικά σήμερα ένιωθα πολύ πιο κουρασμένος απ'ότι νιώθω κανονικά Παρασκευή προ του Λαζάρου. Μέσα σε όλα αύριο θα οδηγήσω για το σπίτι των γονιών μου όπου θα περάσω την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Το που είμαι θα το δω την άλλη Παρασκευή, του Πάσχα, όταν ξαναβγώ. Αν είναι να νιώθω και τότε εξαντλημένος, θα ειναι ο κορονοϊός. Εώς τότε βλέπουμε, και συνεχίζω ως το τέλος

Θρίαμβοι και πανωλεθρίες

Η πορεία της ασθενείας μου δεν ήταν και πολύ ευχάριστη. Τετάρτη ήμουν σε κατάσταση που διόμιση ώρες καθιστός (αντί για ξάπλα) με εξαντλούσαν. Πέμπτη και Παρασκευή εργάστηκα 4 ώρες το απόγευμα κυρίως για ψυχολογικούς λόγους, να μην παλαβώσω από την απομόνωση. Οι οδηγίες που είχα ήταν ότι με αρνητικό rapid test την Κυριακή μπορούσα να γυρίσω στο γραφείο Δευτέρα. Πήγα στο μόνο μέρος που ήταν ανοιχτό Κυριακή και έκανα το τεστ το οποίο αργούσε, εξού και πήγα και την Τρίτη και έκανα PCR test στη γωνία μου. Δυστυχώς και τα δύο ήταν θετικά, οπότε το έβγαλα συμπέρασμα ότι θα συνεχίσουν και τα επόμενα να είναι, οπότε επιστροφή στο γραφείο Δευτέρα (μεθαύριο) κανονικά. Φυσικά και δεν μου άρεσε διότι η ασθένεια υποχώρησε. Την εβδομάδα που κορυφώθηκε η ασθένεια με είδα να χάνω βάρος παρότι δεν νήστευα, αλλά είπα να ξεκινήσω καθότι βελτιώθηκε η υγεία μου (και έμεινα και από αρτύσιμα) από το Σάββατο. Κάπου Τετάρτη μου ήρθε το εισιτήριο της EDC και ανέβηκα στα ουράνια, και μετά την Πέμπτη έκανα όλες τις πατάτες μου στο φούρνο και τις έφαγα (μεγάλη μερίδα, πρώτη φορά από την στιγμή που αρρώστησα που ένιωσα χορτάτος) και πάω πρώτη φορά στο γυμναστήριο, ζυγίστηκα και αντί να χάσω πήρα βάρος. Δεν καταλαβαίνω, όλο που είδα το πλευρό μου να μειώνεται, τι έγινε; Λέω φταίει η μερίδα, αν το χωνέψω όλο θα πέσει, και έτσι σήμερα πήγα στο γυμναστήριο, γυμνάστηκα κανονικά και πάλι πάνω από το βάρος μου ήμουν αλλά όχι όσο την Πέμπτη. Η μέση μου πάντως μαζεύτηκε, άραγε στο EDC θα χάσω βάρος; Δεν ξέρω, αλλά το ελπίζω διότι ωραίο το τι βλέπω, αλλά σε τελική ανάλυση σημασία έχει τι λέει η ζυγαριά. Αυτή η εβδομάδα έμεινε και η επόμενη είναι η Μεγάλη. Κάπου Κυριακή του Θωμά θα είμαι σε πιο φυσιολογική κατάσταση. Να δούμε τι αυτό σημαίνει.