Επίσκεψη στους για Memorial Day

Η ημέρα της μνήμης είναι η επέτειος του τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η συγκεκριμένη επέτειος είναι αργία και συνήθως έχει παρέλαση βετεράνων στις διάφορες πόλεις. Πέρυσι ήμουν στην Νέα Υόρκη και είχα δει την παρέλαση με τον οικοδεσπότη μου. Φέτος ήμουν πιο κοντά, πήγα στους γονείς μου. Ο πατέρας μου μου είχε ζητήσει να του φέρω menudo το οποίο είναι Μεξικάνικος πατσάς. Για να πάρω το menudo, συν το ότι έπαιζα υπολογιστή μου πήρε χρόνο, έτσι εκείνη την Παρασκευή και ξεκίνησα αργά και έφτασα αργά στους γονείς. Ωστόσο και οι γονείς μου δεν ήταν σπίτι, είχαν πάει σε συνέδριο στο Σακραμέντο. Έτσι ήμουν σπίτι και είδα την σειρά που συνήθως βλέπω περιμένωντας τους να έρθουν, κάτι που έγινε λιγο πριν τα μεσάνυχτα. Την επομένη είχε η ΑΧΕΠΑ επίσκεψη στο παράρτημα του Σαν Χοσέ. Παρότι μεσημεριανή ώρα καθότι η απόσταση είναι αρκετή μου πήρε την μισή ημέρα. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι η τράπεζα ήθελε να επιβεβαιώσω ότι πληρώνω την καλωδιακή την ώρα μου, μόνο που η εταιρεία που κάνει τις επιβεβαιώσεις ήταν κλειστή Σαββατοκύριακο. Τέλος πάντων πήγα στο Σαν Χοσέ, μας τάισαν σε ένα καλό ελληνικό εστιατόρειο και μετά στην επιστροφή σταμάτησα στο Fry's Electronics που είχα να πάω σχεδόν 3 χρόνια στο συγκεριμένο κατάστημα. Γύρισα στο σπίτι των γονιών μου πτώμα και πρέπει να έπεσα για ύπνο λίγο, για να ξανασηκωθώ. Ξεκούραστος σε καμία περίπτωση δεν ήμουν και εκείνο τα βράδυ έπεσα αργά, όχι μόνο διότι έπαιζα αλλά και διότι βοηθούσα τον πατέρα με την παρουσίαση της επομένης. Κυριακή πρωϊ είχαμε στην εκκλησία την εορτή της ημέρας της μνήμης αλλά και της 28ης Οκτωβρίου. Στην εκκλησία των γονιών μου τα συνδυάζουν. Μετά το πέρας αυτής, όπου διάβασα και ένα κείμενο από την εποχή εκείνη, γυρίσαμε σπίτι όλοι κουρασμένοι. Πάντως το απόγευμα εκείνο είδα τον φίλο για τον οποίο είχα πάει στο μνημόσυνο. Μου έλεγε ότι είναι ακόμα λυπημένος και με ρώτησε για το Λας Βέγκας. Αυτό που με σόκαρε ήταν ότι παρότι εργάζεται για τα σχολείο του Ωκλαντ δεν έχει ασφάλιση υγείας ως τμήμα της αμοιβής του, την πληρώνει μόνος του. Σπίτι γύρισα αρκετά αργά και δεν είδα τις συνήθεις σειρές. Δευτέρα επιτέλους ένιωσα ξεκούραστος. Το πρωϊ κανόνισα και με την τράπεζα και κάπου μεσημέρι έφυγα. Ενδιάμεσα κολυμπήσαμε με την μητέρα μου στην πισίνα. Πρώτη φορά έφυγα με τις λωρίδες carpool, δηλαδή για οχήματα με επιβάτες και όχι μόνο τον οδηγό, να είναι κλειστές στην κυκλοφορία. Συνήθως ταξιδεύω σε μέρες και ώρες που δεν είναι σε λειτουργία. Εφτασα σπίτι σχετικά νωρίς αν και τρεις ώρες οδήγηση με κούρασαν. Ημουν όμως πιο ξεκούραστος απ'ότι όταν έφυγα την Παρασκευή.

Αγοράζοντας σπίτι στην Αμερική

Τον τελευταίο καιρό όπως προσέχουν οι τακτικοί αναγνώστες δεν έχω ανεβάσει πολλές αναρτήσεις. Δεν είναι ότι δεν θέλω, είναι ότι δεν έχω χρόνο. Από την μία έχω κάνει πολλά ταξίδια που με έχουν εκτός του υπολογιστή το Σαββατοκύριακο. Μετά το Λας Βέγκας επισκεύθηκα τους γονείς μου για το τριήμερο της Memorial Day ενώ χτες γύρισα από το Λος Άντζελες όπου είχα πάει σε γάμο. Για τα ταξίδια αυτά θα γράψω αργότερα. Βασικό είναι ότι παίζω το παιχνίδι στον υπολογιστή που μου παίρνει τον χρόνο. Θα είχα όμως παραπάνω χρόνο αν δεν απασχολούμουν με την αγορά σπιτιού για να μείνω. Αρκετά είμαι στο νοίκι, καιρός να αποκτήσω δικό μου κεραμύδι.

Στις αρχές της χρονιάς είχα κάνει την προηγούμενη σοβαρή κρούση για αγορά σπιτιού. Φρόντισα να προεγκριθεί δάνειο και είδα σπίτια. Δεν μπορώ να πω ότι είδα κάτι που με ενθουσίασε, όχι πως αυτό δεν ισχύει και τώρα. Πάντως σε εκείνη την φάση δεν το είδα τόσο σοβαρά, διότι είχα υψηλότερες προτεραιότητες του τύπου να αποκτήσω υπηκοότητα και καλύτερη δουλειά, πιθανόν εκτός Φρέσνο. Το πρώτο το κατάφερα, το δεύτερο όχι. Με δεδομένο ότι το ενοίκιό μου τελειώνει στο τέλος της χρονία πήγα με τον κτηματομεσίτη να δω σπίτια. Είδαμε προς τα 8 σπίτια και διαμερίσματα από τα οποία μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον 3. Σε συζήτηση ενώ είχαμε διάλλειμα μου έδειξε από την εφαρμογή ότι για το μεσαίο ως προς την τιμή σπίτι θα πλήρωνα μηνιαία δόση δανείου $1.200 ενώ το ενοίκιο για του χρόνου είχα ειδοποιηθεί είναι $1.000. Αυτό με έπεισε να αγοράσω σπίτι, παρότι είμαστε κοντά στον κύκλο της κορύφωσης των τιμών. Του είπα λοιπόν να κοιτάξει τα τρία σπίτια αλλά στα δύο είχαμε φτάσει στην φάση προσφορών ταχύτατα. Στην Αμερική τα σπίτι δεν κάθονται πολύ. Το τρίτο όμως και μεγαλύτερο έμεινε διαθέσιμο. Καθίσαμε λοιπόν και διαπραγματευτήκαμε τιμή και εν τέλει συμφωνήσαμε κατ'αρχήν. Επόμενη φάση είναι να πληρώσω εγγύηση και επιθεωρήσεις, μετά τις οποίες μπορώ να υπαναχωρήσω, έστω και με την απώλεια του ποσού. Ενδιάμεσα είχα και να βρω ασφάλεια, να δώσω και άλλο χαρτομάνι στην τράπεζα και γενικά δεν καθόμουν. Τέλος πάντως ένα σπίτι του 1928 θέλει αρκετή δουλειά και είμαστε στην φάση όπου θα ζητήσουμε από τον ιδιοκτήτη να αναλάβει μέρος της. Πιθανόν να αρνηθεί, οπότε τα απολύτως αναγκαία πρέπει να τα κάνω εγώ. Βασικό θέμα είναι η απεντώμωση. Καλώς εχόντων των πραγμάτων το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου θα έχω αγοράσει το σπίτι. Να δούμε μετά και πότε θα καταφέρω να μπω, χρειάζομαι και χέρια για την μετακόμιση. Εκεί βρίσκομαι τώρα και για να χαλαρώσω παίζω το βιντεοπαιχνίδι. Να δούμε πότε θα καταφέρω την επόμενη ανάρτηση ...

Ταξίδι στο Λας Βέγκας δεύτερο μέρος

Το πρωϊ του Σαββάτου ξύπνησα σχετικά νωρίς, σίγουρα όχι τόσο όσο θα ήθελα να είχα κοιμηθεί. Σκεφτόμουν το προηγούμενο βράδυ, πως οι περισσότεροι που περίμεναν στην ουρά ήταν τεχνολογικών σπουδών όπως φαίνονταν από τις κουβέντες τους και πως στο τέλος όταν φύγαμε η σύνθεση ήταν γύρω στο 80% άνδρες. Οι διπλανοί ήταν ήδη ξύπνιοι και είπα ας βγούμε εκτός αλλά όχι κάπου με πολύ ήλιο. Έτσι πήγαμε στο Forum shops και αρχίσαμε να ψάχνουμε για καφέ. Ο ένας συνάδελφος παραξενεύτηκε από την προθυμία μου, αλλά η αλήθεια ήταν ότι και ο δικός μου λαιμός πονούσε από το χτεσινό τραγούδι. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, έπεσα λίγο, σηκώθηκα και κατέβηκα στην πισίνα. Εκεί κατέβηκαν και δύο εκ των φίλων και αν ήταν να βρω κοπέλα θα γίνονταν εκεί. Ο ένας συνάδελφος έπιασε τις κουβέντα με μία κοριτσοπαρέα απο bachellorette party, το θέμα είναι ότι χωρίς τα γυαλιά ούτε που μπορούσα να δω ποια ήταν η λεγάμενη. Στο τέλος που τα φόρεσα ούτε που ήξερα για ποια μιλούσαμε. Μετά ανέβηκα επάνω, άλλαξα και κατέβηκα. Νομίζω πρώτα έφαγα και μετά είδα την έκθεση Bodies, μπορεί και να έγινε ανάποδα. Το Bodies το είδα κυρίως διότι ήταν στο ίδιο ξενοδοχείο, οι δύο συνάδελφοι έπαθαν λίγο σοκ αλλά εγω καθότι γεωπόνος είμαι συνηθισμένος με τα νεκρά ζώα όχι. Μετά ανεβηκαμε, αλλάξαμε και βγήκαμε βόλτα στα καζίνο. Ο τέταρτος συνάδελφος είχε ανέβει και αυτός και έτσι ήμασταν παρέα. Πριν όμως βγούμε μου κάνανε και έκπληξη, μου έφεραν τιραμισού και έσβησα για τα γενέθλιά μου, καθότι στην δουλειά δεν μου επέτρεψαν να έχω κεράκια. Κάναμε βόλτα να δούμε την παλαβομάρα της πόλης και θέμα συζήτησης ήταν και η έξοδος για ξενύχτι. Ο ένας συνάδελφος θα έκλεινε για το Omnia αλλά εν τέλει δεν το έκανε. Βγήκαμε όμως μέχρι τέλους στο Chateau.

Η DJ φαίνονταν καλή ως προς το πρόγραμμα και ότι θα έπαιζε ηλεκτρονική μουσική. Γι'αυτό τον λόγο έλεγα να είχα κλείσει τραπέζι, καθότι ήταν και λογική η τιμή, αλλά οι συνάδελφοι με απέτρεψαν. Δυστυχώς ως προς πρόγραμμα χώλαινε, διότι μετά από λίγη ηλεκτρονική στην αρχή έπαιξε κυρίως hip hop. Πάντως η τοποθεσία ήταν εξαιρετική και είχε αρκετά πάρτυ λόγω του ότι ακριβώς ήταν φτηνότερο το τραπέζι. Είχε τουλάχιστον 4 πάρτυ γενεθλίων, δύο bachelorette party και γενικά εορτές. Σε κάποια φάση ενώ χόρευα με τον ένα συνάδελφο μας ήρθαν δύο πενηντάρες συν να χορέψουν μαζί μας. Δεν ενδιαφερθήκαμε. Μετά μία άλλη πολύ χοντρή πήγε στον συνάδελφο. Ούτε αυτός ενδιαφέρθηκε. Η μουσική εν τέλει μας κούρασε και εν τέλει προς τις μία βγήκαμε. Τα πόδια όπως και το προηγούμενο βράδυ με πονούσαν. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και την πέσαμε. Ενδιάμεσα promoters στριπτζιτζάδηκων έλεγαν ότι αν δεν θέλαμε να πάμε ήμαστα ομοφιλόφιλοι. Και οι τέσσερεις τσαντιστήκαμε. Την επομένη νωρίς σηκώθηκα, πήγα τους δύο συναδέλφους στο αεροδρόμιο τον ένα να πετάξει και το άλλο να νοικιάσει αμάξι. Μετά κάναμε τσεκ άουτ, βγήκαμε αυτοκινητάδα με το νοικιασμένο αμάξι και ύστερα έφυγε ο ένας, μετά το μεσημεριανό. Μετά λίγο έφυγε και ο άλλος για Λος Αντζελες. Εμεινα μόνος με λίγες ώρες να περάσω και έτσι βγήκα και εγω αυτοκινητάδα. Πήγα στο Manadalay Bay νωρίς και άφησα το αμάξι στο πάρκινγκ για να εξερευνήσω. Λίγο περπάτημα αργότερα ήταν ώρα για check in. Το δωμάτιο ήταν εξαιρετικό, καλύτερο από τα άλλα δύο. Κάθισα και ξεκούρασα τα πόδια μου και μετά κατέβηκα στην πισίνα. Μπήκα στην wave pool αλλά αντί για μία ώρα κολύμπησα μόνος προς τα 25 λεπτά. Είδα ότι είχε και κανονική πισίνα και ίσως εκεί ήταν που θα έπρεπε να είχα κολυμπήσει. Χρησιμοποίησα τα τραμ για να βγω στα άλλα καζίνο. Πήγα στο Aria και κατάλαβα γιατί ο φίλος από το Λος Αντζελες ήθελε να πάμε εκεί, ως χώρος είναι εξαιρετικός. Στην επιστροφή μπήκα από τον Luxor και μου έδωσαν κουπόνι για δωρεάν είσοδο στο Foundation Room στην κορυφή του καζίνο πριν τα μεσάνυχτα. Πήγα στο δωμάτιο, συνειδητοποίησα ότι έχασα Batwoman και Supergirl αλλά εκ των υστέρων καλά έκανα: τις σειρές τις έχει κάθε εβδομάδα, Λας Βέγκας πάω σπανιότερα. Είδα λίγο Indiana Jones και εν τέλει ανέβηκα στο Foundation Room. Ο χώρος με εντυπωσίασε, η θέα φοβερή και η διακόσμιση σαν Ινδουιστικός - Βουδιστικός ναός όπως διάφορα μέρη που έχω παει Ελλάδα. Δεν είχε πολύ κόσμο αλλά χάζευα την φοβερή θέα. Χόρεψα λίγο και προς τις 1 και λίγο γύρισα με τα πόδια να με πονάνε φοβερά. Όπως είχε πει και ο Έλληνας συνάδελφος το γήρας ου μόνον έρχεται. Την επομένη έβαλα καύσιμα, χάθηκα κάπου μία ώρα για να βγω στο αυτοκινητόδρομο (οι είσοδοι/έξοδοι είναι περίεργοι από πλάγια) και μετά από 5 και ώρες οδήγηση χωρίς κίνηση γύρισα σπίτι πτώμα. Έλεγα να βάλω πλυντήριο αλλά το έκανα την επομένη. Χάρηκα πολύ, αλλά δεν ξέρω πότε θα ξαναπάω. Βλέπουμε όμως, υπάρχει πάντα ελπίδα