Ταξίδι στο Λας Βέγκας για τα 40α γενέθλια μέρος πρώτο

Τα 40α γενέθλια μου έγιναν ολόκληρη διαδικασία. Ξεκίνησαν με τις ετοιμασίες, συνεχίστηκαν με το που έφερα τούρτα στην δουλειά και κορυφώθηκαν με το ταξίδι στο Λας Βέγκας. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που τρεις φίλοι μου ήρθαν να γιορτάσουν μαζί μου. Πέμπτη πήγα κανονικά στην δουλειά μου εώς το τέλος. Ξέχασα να φέρω την κάρτα εισόδου αλλά παρότι είχα το αμάξι δεν γύρισα σπίτι να την φέρω το μεσημέρι, είπα εν τέλει ας μην την κουβαλήσω στο Λας Βέγκας αφού την ξέχασα. Στις 5 κανονικά έφυγα, ξεκίνησα τον αυτοκινητόδρομο και ήμουν τυχερός ότι δεν έπεσα σε πολύ κίνηση. Στα τρία τέταρτα άρχισε να με πιάνει υπνηλία καθότι τέτοια ώρα είναι που συνήθως κοιμώμουν στο σπίτι μου. Δείπνησα στην Visalia και στην μίαμιση ώρα ήμουν Bakersfield. Ο 58 ήταν υπό κατασκευή αλλά εν αντιθέσει με Labor Day δεν είχε κίνηση, έτσι πήγα σχετικά γρήγορα. Δέκα χιλιόμετρα από τον Bakersfield ήμουν στην μέση του πουθενά, όταν στην επιστροφή είδα το μέρος ημέρα ήταν χωράφια. Ανέβηκα την ανηφόρα στην Υψηλή Έρημο και συνέχισα. Ήμουν τυχερός διότι δεν έπεσα σε κίνηση, ούτε εκεί όπου οι λωρίδες από δύο γίνονται μία ούτε στο φανάρι. Στην επιστροφή είδα ότι γίνονται έργα για να βελτιωθεί ο 58, και διαπλάτυνση και παράκαμψη της πόλης. Μίαμιση ώρα από το Bakersfield έφτασα στο Barstow και τον Ι-15. Μπαίνω στον Ι-15, αρκετά κουρασμένος πλέον και ανεβαίνω την κοιλάδα εώς υψόμετρο σχεδόν 1.500 μέτρα. Στο πέρας της κατηφόρας είναι το Primm, το μέρος όπου κοιμήθηκα, μίαμιση ώρα από το Barstow και εκεί συνηδειτοποίησα ότι δεν είχα φέρει τον φορτιστή μου. Με το καλό φτάνω στο ξενοδοχείο καζίνο και βγαίνω για να δω αν μπορώ να αγοράσω. Εν τέλει δεν έχει προς πώληση φορτιστή για μπρίζα, μόνο καλώδιο USB για το αυτοκίνητο! Πέφτω για ύπνο και πηγαίνω στο εμπορικό κέντρο δίπλα από το καζίνο. Διαφήμιζε με πινακίδες ότι το Calvin Klein έχει δωρεάν φορτιστή, έτσι πήγα και άφησα εκεί το κινητό μου. Είναι σαν τους φορτιστές που έχει στα πλοία και τα αεροδρόμια. Έκανα γύρα στο εμπορικό κέντο και εν τέλει αγόρασα ένα βαρύ μπουφάν για τον χειμώνα με τα χαρακτηριστικά της NASA από το H&M. Δεν ήθελα να κάτσω πολύ στο μέρος, έτσι άφησα τα ψώνια στο αμάξι και πήγα στο διπλανό καζίνο (έχει 3) όπου έφαγα quesadilla για μεσημεριανό. Μετά ανέβηκα τα 38 μίλια για το Λας Βέγκας. Καθότι ήταν λίγο μετά το μεσημέρι είχα τρεις ώρες για check in. Αφησα το αμάξι σε έναν παράδρομο πίσω από το ξενοδοχείο (το Bally's) και αφ'ότου προσανατολήστικα με το ξενοδοχείο βγήκα να περπατήσω να δω αν μπορούσα να βρω να φορτισω. Κάτι θυμόμουν ότι μπορούσα στο Flamingo, και έτσι πήγα στο Flamingo αλλά δεν ήταν εκεί, μάλλον ήταν στο Tropicana το οποίο είναι στο άλλο άκρο. Πάντως μετά από μίαμιση ώρα περπάτημα στο Las Vegas Strip ήθελα να παραιτηθώ από την δουλειά και να μετακομίσω επί τόπου στην πόλη. Συγκρατήθηκα πάντως

 Μετά από την βόλτα, και με τα πόδια να με πονάνε, πήγα στο αυτοκίνητο σταματώντας ενδιάμεσα στο κατάστημα σουβενίρ δίπλα από εκεί όπου το είχα αφήσει. Εκεί τουλάχιστον το καλώδιο ήταν πολύ φτηνότερο από το gift shop του ξενοδοχείο και έτσι εν τέλει πήρα, αλλά αργότερα. Άρχισα να κάνω αυτοκινητάδα και εν τέλει ανακάλυψα ότι όπως υποψιαζόμουν είναι πάρα πολύ μεγάλη η φτώχεια 3 τετράγωνα από το Strip. Ξαναγύρισα το αμάξι στον παράδρομο, ανέβηκα στο ξενοδοχείο και έκανα τσεκ ιν και ανέβηκα στα δωμάτια τα οποία δεν επικοινωνούσαν μεν αλλά ήταν αντικρειστά. Ξέχασα το κλειδί του ενός δωματίου και ξαναπερίμενα μισή ώρα για να πάρω αντικατάσταση. Έτσι για να μην πολυλογώ δεν είχα χρόνο να κοιμηθώ καθότι ο πρώτος προσκεκλημένος ήρθε στις 6.30. Του είπα να με πάρει από την είσοδο και να πάμε επί τόπου στο κέντρο για να πάρουμε τον δεύτερο προσκεκλημένο. Έτσι ο φίλος από το Orange County ο οποίος μου είπε ότι έρχεται τακτικά πήγα για πρώτη φορά μετά 20 χρόνια στην Fremont Street. Εκεί βλέπεις είναι κοντά η στάση του Greyhound και ο δεύτερος έρχονταν με λεωφορείο. Αφότου κάναμε βόλτα πάνω κάτω και επιβεβαίωσα ότι όντως και εκείνος ήθελε να φάει πήγαμε και φάγαμε σε ένα μπουφέ ενός εκεί καζίνο. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, αφήσαμε τα πράγματα και ο τέταρτος, ο μόνος Έλληνας θα έρχονταν μετά την εκκίνηση του κλαμπ πράγμα το οποίο με άγχωνε. Ωστόσο μου άφησε μύνημα ότι θα έρθει με Uber και καθότι επέμενε τον άφησα. Ξεκουράστηκα λίγο, χωρίς ύπνο, και στις 11 ξεκινήσαμε για το Cosmopolitan και το κλαμπ Marquee. Το μεσημέρι είχα δει πολλούς φοιτητές να κάθονται στην ουρά για Dayclub και φοβόμουν ότι θα ήταν γεμάτο και δεν θα μας άφηναν παρα το εισιτήριο. Δεν ήταν όμως, αντίθετα καθίσαμε στο διπλανό μπαρ για να πάρουν τα παιδιά φτηνότερο ποτό και μετα μπήκαμε. O Gareth Emery ήταν φοβερός. Ανταγωνίζεται με πέρυσι τον Tiesto για το καλύτερο κλαμπ που έχω πάει τουλάχιστον στην Αμερική, αν όχι σε όλη την ζωή μου. Είχε και 4 κοπέλες από πάνω και χόρευαν, και εκ των υστέρων όπως είδα στο ίντερνετ είναι από τις ελάχιστες δουλειές για χορεύτριες που υπάρχουν ακόμα στο Λας Βέγκας. Πλέον ο κόσμος δεν πάει για να δει σόου σε στυλ καμπαρέ, πάει για τα δέκα σόου του Cirque de Soleil και αυτά θέλουν ακροβάτες, όχι χορεύτριες. Ανάκαλυψα και γιατί ήταν δύσκολο να βρω μικρό τραπέζι: το μισό κλαμπ το κρατήσαν κλειστό και όσο περνούσε η ώρα και ο κόσμος έφευγε το έκλειναν. Ο Gareth έφυγε στις 2.30 περίπου, ο επόμενος ήταν καλός αλλά όχι όσο ο Gareth και μου πονούσαν επί ωρες ήδη τα πόδια. Λίγο μετά τις τρεις έφυγα για το δωμάτιο. Πλέον ήταν σε φάση 80-90% αγόρια. Όπως ο συνάδελφος παρατήρησε οι πιο πολλοί με τα τραπέζια ήταν Κινέζοι. Δεν ξέρω γιατί αλλά σηκώθηκα σχετικά νωρίς, αλλά τουλάχιστον είχα κοιμηθεί αρκετές ώρες. Για την επομένη όμως στην επόμενη ανάρτηση

Όταν ετοιμάζομαι, έστω και σχετικά

Η επίπληξη της Παρασκευής με έχει τρομάξει, εώς τρομοκρατήσει. Το πρωϊ δεν πήγα στην δουλειά διότι είχα διάλεξη στο Fresno State. Έφτασα το μεσημέρι στην δουλειά αρκετά τρομοκρατημένος. Έπιασα να δουλεύω με τα νέα δεδομένα και φοβόμουν ενώ φόρτωνε ο υπολογιστής να πάω στις συνηθισμένες ιστοσελίδες. Καθότι είχα πάει ιντερνετ το πρωϊ δεν υπήρχε μεγάλη άγνοια αλλά τέλος πάντων. Το θετικό της ημέρας είναι η ετοιμασία για το ταξίδι. Ανεφοδίασα το αμάξι με καύσιμα τα οποία θα μου φτάσουν ως το Λας Βέγκας. Σε λίγο θα βγάλω την βαλίτσα. Αύριο θα έχω μουσαφίρη από τους υιούς του Περικλή, αλλά πέραν αυτού θα πάω στο σούπερ μάρκετ για τούρτα και τα συμπράγαλα. Δεν βλέπω να πηγαίνω γυμναστήριο, αλλά θα πάω την Τετάρτη. Πέμπτη μαζεύω τα πράγματα στο αμάξι και ανεβαίνω για Primm. Κανονικά θα έπρεπε να είμαι ενθουσιαμένος, αλλά το ενδεχόμενο να χάσω την δουλειά μου με μουδιάζει. Πρέπει να κοιτάξω για άλλη αλλά δεν βλέπω καλύτερη.

Τελευταία εβδομάδα 39

Δεν μου αρέσει να το λέω αλλά η δουλειά έχει πάρει μάλλον την κάτω βόλτα από την στιγμή όπου πήρα την υπηκοότητα. Σήμερα είχα την τελευταία προειδοποίηση πριν παραπεμφθώ πειθαρχικά επειδή επειδή πήγα σε λάθος ιστοσελίδα ακροδεξιού περιεχομένου. Το χειρότερο είναι ότι δεν το έκανα επίτηδες, μάλλον προέκυψε λόγω των ιστολογίων που πηγαίνω. Το όλο μπέρδεμα με το Λας Βέγκας σε αυτή την φάση το βλέπω μάλλον θετικά. Το μπέρδεμα είναι και σχετικό, περισσότερο είναι ότι ψάχνω που θα πάω το Σαββατόβραδο. Μεγάλο όνομα δεν έχει, έλεγα να κλείσω τραπέζι σε μικρότερο και εν τέλει όμως κανένας από τους 3 προσκεκλημένους δεν μου λέει θέλω τραπέζι, οι δύο μάλιστα με αποθαρρυνουν. Λέω να τους ακούσω αλλά όχι λόγω χρημάτων. Πέραν αυτών το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πήγα στους γονείς. Εν αντιθέσει με τις άλλες επισκέψεις δεν θα περιγράψω λεπτομέρειες, διότι κάτι ποιο σοβαρό απ'ότι τους είδα δεν έγινε. Την Τετάρτη με βγάλανε για τα γενέθλιά μου από την εκκλησία, ενώ την Πέμπτη πήγα στην εκκλησία λόγω ΑΧΕΠΑ. Με τη χρηματοδότηση κάτι γίνεται, αλλά θέλει ακόμα δουλειά. Όλη την εβδομάδα λόγω του παιχνιδιού είμαι άυπνος. Οι πίστες δύσκολα περνάνε πλέον, αλλά δεν παύω να διασκεδάζω. Που θα πάει, θα ρυθμιστώ καλύτερα. Ας ελπίσω ότι μετά τα γενέθλια η κατάστασή μου θα καλητερεύσει.

Τρεις εβδομάδες χωρίς ανάρτηση

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες δεν έχω ανεβάσει ανάρτηση. Αυτό δεν το περίμενα, αλλά μου προέκυψε. Το βασικό που έκανα αυτό το διάστημα είναι να ετοιμαστώ για το Λας Βέγκας. Το δωμάτιο για το διήμερο το έκλεισα αρκετά νωρίτερα, αλλά ακολούθησε το ξενύχτι. Κατά τα φαινόμενα δεν έχει κάτι το Σάββατο άξιο, εξου και έκανα έμφαση στην Παρασκευή. Εκλεισα τα εισιτήρια για τον Gareth Emery για τους 4 φίλους, και αφότου το έκλεισα βλέπω ότι λέει να είσαι εκεί 10.30. Πρόβλημα είναι ότι ο ένας προσγειώνεται 10.35 και ο άλλος έρχεται με το λεωφορείο, κατά την εκτιμήσή του, σε ώρα όπου δύσκολα προλαβαίνει. Έτσι είπα για φυγή προς τα εμπρός, να κλείσω τραπέζι. Σκέφτηκα ότι με την τιμή που έλεγε το τραπέζι και με την έκπτωση από το κουπόνι που είχα θα μου έβγαινε σε λογική τιμή. Έλα όμως που το κουπόνι δεν ίσχυε και κατά το κλασσικό Αμερικάνικο η τιμή για το πακέτο των γενεθλίων ήταν παραπάνω με τις χρεώσεις. Καθότι εμφανίστηκε και πέμπτος είπα να κλείσω πιο ταπεινό τραπέζι, αλλά δεν έχει. Αν δεν μου απαντήσουν από το μαγαζί ότι όντως έχουν τραπέζι για 6, βλέπω να παραμένω στο εισιτήριο. Σε καμία περίπτωση δεν θα το περάσω στους προσκεκλημένους, ιδίως καθότι ξέρω πόσο κακή είναι η οικονομική κατάσταση του Τεξανού φίλου. Μήπως να αφήσω το τραπέζι για το Σάββατο, έστω και σε δευτεροκλασσάτο dj; Θα το σκεφτώ ανάλογα και με την απάντηση του μαγαζιού. Αυτή πάντως είναι η κατάσταση με το Λας Βέγκας

Στο διάστημα που δεν έκανα ανάρτηση βασικό τρόπος απασχόλησης ήταν ότι έβλεπα διαλέξεις για το διάστημα. Υπάρχουν αρκετές λόγω και των 50 χρόνων από τον Απόλλωνα 11. Επιτέλους το Σάββατο, πριν μία εβδομάδα, τις τελείωσα. Ενδιάμεσα διάβασα και ένα βιβλίο. Έλεγα ότι καθότι δεν είχα κάνει πρεμίερα οι σειρές μου θα έβλεπα την μόνη ουρά που μου είχε μείνει, το Ducktales και μετά δεν είχα ιδέα. Ωστόσο αυτό που δεν περίμενα μου ήρθε. Πάτησα σε μία διαφήμιση στο facebook και ξεκίνησα να παίζω ένα παιχνίδι μανιωδώς. Αυτή τη στιγμή το παίζω ενώ γράφω αυτή την ανάρτηση. Το έχω φτάσει σε ένα επίπεδο όπου το έχω ρυθμίσει να το παίζω μόνο μερικές ώρες, αντί όλη μέρα, αλλά το παίζω. Έχω να φτάσω σε τέτοια μανία με ένα παιχνίδι από το 2012. Θα μου περάσει, αλλά ως τότε βλέπουμε