Στο σπίτι των γονιών, χωρίς τους γονείς, για ένα μνημόσυνο

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ανέβηκα στο Walnut Creek. Βασικό χαρακτηριστικό του ταξιδιού ήταν το πόσο με πονούσαν τα πόδια μου, αν και όσο περνούσε ο καιρός βελτιώθηκε. Παρασκευή απόγευμα γυρνάω σπίτι, τρώω, πέφτω λίγο και μετά ξεκινάω για το σπίτι των γονιών. Ήμουν τυχερός ότι έφτασα πριν ξεκινήσει το Killjoys και έτσι είδα το επεισόδιο στην ώρα του. Έκανα σοβαρή προσπάθεια μπας και πετύχω καφέ με κανέναν, αλλά μηδέν. Κατά τα φαινόμενα έφταιγε ότι είχε φεστιβάλ στο Κόνκορντ, και εγώ δεν ήθελα να πάω σε 3 φεστιβάλ σε 4 εβδομάδες. Ήθελα επίσης την Κυριακή να πάω στο Σαν Χοσέ να δω τους Υιούς του Περικλή, αλλά αυτοί ακόμα είναι ανοργάνωτοι. Σάββατο πρωϊ ξυπνάω, και μάλιστα νωρίς και παίρνω το αμάξι των γονέων μου για βόλτα κάτω στην πόλη. Ευτυχώς δεν είχε αδειάσει η μπατταρία και έτσι δούλεψε κανονικά, αυτός ήταν και ο βασικός σκοπός. Το μνημόσυνο, το οποίο δεν περιείχε εν τέλει θρησκευτική τελετή, ήταν στις 1 στην εκκλησία και ήταν για την μητέρα ενός φίλου μου. Τελετάρχης στο μνημόσυνο ήταν ο σύντροφος της μάνας του, ο πατέρας του φίλου μου είχε μετακομίσει στην Ελλάδα πριν από πολλά χρόνια μετά το διαζύγιο. Δεν ήξερα πολλά άτομα στο γεύμα καθότι οι περισσότεροι ήταν γνωστοί της αποθανούσας η οποία ήταν ζωγράφος. Ο σύντροφός της λοιπόν ήταν τελετάρχης και εμφανίστηκε φορώντας τα ρούχα της αποθανούσας. Τέλος πάντων, μίλησε η οικογένεια όλη, φάγαμε ψάρι, ιερέα δεν είχαμε και είχα την τύχη να καθίσει δίπλα μου γνωστός του πατέρα μου τον οποίο δεν ήξερα αλλά αυτός με ήξερε. Μετά από 2 1/2 ώρες έφυγα μαζί με όλους. Γύρισα σπίτι, πήρα τα γράμματα και μετά κοιμήθηκα λίγο. Βγήκα μεν και περπάτησα όσο μου επέτρεπαν τα πόδια μου, αλλά κυρίως αυτό που έκανα ήταν να δω ντοκυμανταίρ για το πρόγραμμα Απόλλων. Την επομένη σηκώθηκα νωρίς, πήγα εκκλησία, είχε πικ νικ το κατηχητικό όπου είδα γνωστούς και μετά έφυγα. Στο τέλος του Σαββατοκύριακου είχα δει την ουρά των βίντεο, και κατά το κλασσικό έβαλα καινούργια. Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερα σε σχέση με το να είχα μείνει Φρέσνο, δεν κατάφερα πολλά, αλλά τουλάχιστον άλλαξα παραστάσεις.

Τριήμερο στο Λονγκ Μπήτς

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε με δυσκολία σηκώθηκα από το κρεββάτι μου. Πήγα μεν για ψώνια και στα σούπερ μάρκετ, αλλά γενικά το να πάω μέχρι τον υπολογιστή ο οποίος είναι δίπλα στο κρεββάτι μου μου ήταν δύσκολο. Και βίντεο που είδα στην τηλεόραση ήμουν ξάπλα στον καναπέ. Ωστόσο δεδομένου του πώς πέρασα το τριήμερο της Labor Day στο Long Beach και ότι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν το φεστιβάλ και πιο πριν η ετοιμασία του, είναι λογικό: Χρειάζομαι χρόνο να ξεκουραστώ. Δεν μπορώ να είμαι συνέχεια στην ένταση χωρίς ξεκούραση. Αν μη τι άλλο η αντοχή μου το τριήμερο με εξέπληξε και το είδα στο θετικά του γυμναστηρίου.

Την προηγούμενη Παρασκευή είχα πάρει μία ώρα άδεια περισσότερο για να φέρω την άδειά μου σε στρογγυλό νούμερο. Το συνέδριο νεολαίας της εκκλησίας είχε ξεκινήσει από το βράδυ της Πέμπτης αλλά δεν ήθελα ούτε να πάρω ολόκληρη ημέρα άδεια από την δουλειά ούτε να πληρώσω άλλη μία νύχτα σε ένα ακριβό αλλά πολύ καλό και σε εξαιρετική θέση ξενοδοχείο. Αν κάτι επιβεβαίωσα είναι ότι εκτός από πρώτη μάλλον είναι και η τελευταία φορά που θα πάω λόγω των επικείμενων 40ων γενεθλίων μου. Φεύγω λοιπόν μία ώρα νωρίτερα, σταματάω για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και για το δείπνο, πέφτω σε κίνησω στο Bakersfield εώς την στροφή για Λας Βέγκας και μετά όταν έφτασα στο ευρύτερο Λος Άντζελες και φτάνω μετά 5 ώρες οδήγησης (με το διάλλειμα) στο ξενοδοχείο. Πηγαίνω στο δωμάτιο, κάνω check in και στο συνέδριο και ανεβαίνω στην γιορτή όπως προέβλεπε το πρόγραμμα. Λίγες γνωστές φάτσες βλέπω, είχε 3 τραγουδιστές κατά σειρά (που τραγουδούσαν Αγγλικά) και μετά έναν dj που έπαιξε καλό πρόγραμμά. Επί δύο ώρες χόρευα παρά τις 5 ώρες οδήγηση και 7 ώρες δουλειά. Με το που τελείωσα πήγα στο κρεββάτι μου διότι ήξερα ότι αν δεν κοιμώμουν θα το πλήρωνα με το σώμα μου.

Την επομένη το πρωϊ πηγαίνω στον όρθρο χωροστατούντος του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής (ο οποίος ήταν το προηγούμενο βράδυ στην εκδήλωση που χορεύαμε αλλά έφυγε νωρίς) σε ένα υπόγειο του ξενοδοχείου και μετά ακολούθησε πρωϊνό και η 3η (αν και πρώτη για εμένα) ημερίδα. Σε όλες τις περιπτώσεις προτίμησα να καθίσω μόνος και όχι με τους λίγους γνωστούς μπας και γνωρίσω κανέναν, κάτι που όντως έπιασε. Μετά είχαμε το γεύμα με τον αρχιεπίσκοπο και του έκανα την ερώτηση να θα αναγνωριστεί ο Σμύρνης Χρυσόστομος, και απάντησε καταφατικά. Μετά ακολούθησε η συσκευασία 10.125 γευμάτων ανθρωπιστικής βοήθειας και μετά εσπερινός, έστω και καθυστερημένος σε σχέση με το πρόγραμμα. Καπάκι ακολούθησε ο βραδυνός χορός ο οποίος ήταν παραδοσιακή ελληνική μουσική και σουξέ από ζωντανή μπάντα. Κάθισα ώς το τέλος, κατέβηκα κάτω στην είσοδο και αυτή η μεταμεσονύχτια κουβέντα έμελε να είναι η πιο σοβαρή παρέα που έκανα με τους από το Φρέσνο φίλους. Έπεσα και σηκώθηκα την επομένη νωρίς για την λειτουργία

Πήρα το πρώτο λεωφορείο και πήγαμε στην εκκλησία του Λονγκ Μπητς όπου είχε το φεστιβάλ. Δεν μπορώ να πω ότι πέρασα καλά διότι δεν είμαι της ελληνικής μουσικής ιδιαίτερα. Πάντως γνώρισα κόσμο και μετά μερικές ώρες γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Η επόμενη ώρα έμελε να είναι η μόνη φάση όπου μπόρεσα να κοιμηθώ ημέρα. Το απόγευμα πήγα στο πλοίο Queen Mary το οποίο είναι κρουαζιερόπλοιο - πλοίο της υπερατλαντικής γραμμής του Μεσοπολέμου το οποίο είναι αγκυροβολημένο στο λιμάνι. Γενικά πήγαμε σε εκδηλώσεις και σε μέρη τα οποία ήταν πολύ ακριβότερα από το εισιτήριο του συνεδρίου λόγω δωρεών της κοινότητας του Λος Άντζελες. Πέσαμε εκεί σε δύο γάμους, ο ένας εβραϊκός, αλλά είχαμε χορό σε ένα από τα ballrooms του πλοίου. Μετά γύρισα στο ξενοδοχείο αλλά δεν την έπεσα. Αντίθετα είχε μία ελληνική βραδυά σε ένα τοπικό dive bar με τον ίδιο dj που είχαμε στο πλοίο. Οι περισσότεροι άνω των 21 πήγαν εκεί και γενικά οι κοπέλες ήταν ανεβασμένες στο χώρο VIP και την εξέδρα, και αν ήταν πιο ψηλά το ταβάνι θα ανέβαιναν στα τραπέζια. Γύρισα σπίτι έχοντας κανονίσει να δω έναν φίλο την επομένη το πρωϊ ο οποίος θα έρχονταν από Orange County. Παρότι είχα αρκετή ώρα να την πέσω με το τσεκ άουτ και τον φίλο, δεν μου έρχονταν ύπνος.

Πάντως την επομένη κανονικά σηκώθηκα έστω και ολίγον άϋπνος, κουβάλησα τα πράγματά μου και έκανα τσεκ άουτ. Μετά κατέβηκα και λίγη βόλτα εκτός να δω την πόλη, διότι κατά το κλασσικό των συνεδρίο έμαθα πολύ καλά το ξενοδοχείο, αλλά ελάχιστα την πόλη. Ήρθε ο φίλος οδηγώντας Μερσεντές καμπριολέ, άφησε το αμάξι στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου και κατεβήκαμε και περπατήσαμε στην πόλη. Καθίσαε και φάγαμε σε ένα εστιατόριο της Λουιζιάνα, εγώ πήρα κομμάτια αλιγάτορα που είχα να φάω από το Blacksburg και συζητήσαμε, εγώ της ανασφάλειές μου και αυτός τον γάμο του. Μετά πήρα το αμάξι και γύρισα σπίτι. Στην πορεία έπεσα σε κίνηση αλλά και σταμάτησα στο Bakersfield στο Aldi, που είχα να πάω από την Βόρεια Καρολινα. Γενικά χάρηκα σε αυτό το ταξίδι. Γνώρισα πολύ κόσμο μεταξύ των οποίων και ορισμένες θεές, οι οποίες όμως μπορούσαν να επιλέξουν από νεώτερους και πλουσιότερους από εμένα. Γενικά με τις μέτριες συνδέθηκα στα κοινωνικά δίκτυα, η μόνη θέα που με καταδέχθηκε ήταν μία Πόντια στη Philadelphia, μάλλον για τους εμφανείς λόγους. Το θέμα φυσικά είναι ότι πλέον δεν θα έχω εκδηλώσεις για νεολαία διότι ακριβώς μεγάλωσα. Τουλάχιστον όμως είχα και την πρόσκληση του φίλου στον γάμο του. Τώρα, τι σόι δώρο άραγε να του πάρω; Μέχρι τον Νοέμβριο έχω καιρό