Ασχολούμενος με το αυτοκίνητο

Το αμάξι μου ήταν έτοιμο την Πέμπτη. Το άλλο μέρος δεν δέχτηκε την ευθύνη του και εν τέλει ασχολήθηκα με την ασφαλιστική, την αστυνομία και γενικά ανακοτωσούρα εώς χθες όλη μέρα. Μετά την Κυριακή έπιασα τα 10.000 μίλια στο αυτοκίνητο, και έτσι τηλεφώνησα χτες και πήγα σήμερα το αυτοκίνητο για σέρβις. Είναι τέτοιες εβδομάδες που θέλω να το πετάξω στον γκρεμό. Μετά φυσικά θυμάμαι την προηγούμενη εβδομάδα όπου ήμουν παγιδευμένος στον σπίτι. Δυστυχώς οι επιθυμίες μου και η πραγματικότητα δεν συμβαδίζουν πάντοτε. Έτσι όμως είναι η ζωή όλων. Η πιο καλή είδηση μου ήρθε το πρωϊ του Σαββάτου. Πήγα στο γυμναστήριο και η κανονική ζυγαριά με έβγαλε 212 λίβρες, ή έστω 212,9 το οποίο είναι βάρος που η συγκεκριμένη ζυγαριά δεν μου είχε βγάλει ποτέ. Η "καλή" ζυγαριά με έβγαλε πιο βαρύ αλλά γι'αυτό την λέω και καλή, κολλάει κατά καιρούς και άλλοτε με βγάζει ελαφρύτερο και άλλοτε βαρύτερο. Η κανονική είναι πιο αξιόπιστη. Πλέον ξέρω το βάρος μου και μπορώ να το εκτιμήσω τόσο στο Λας Βέγκας όσο και στην Ελλάδα, σίγουρα πάνω από 200 λίβρες αν όχι 210 αλλά με πιο ορατούς μύες από πέρυσι. Ωστόσο το στομάχι θα συνεχίσει να έχει μεγαλύτερη περίμετρο από το στήθος. Του χρόνου το καλοκαίρι, όπου θα είμαι 39 ετών σχεδόν 40, τέλος πάντων. Πήγα χτες και βοήθησα στο φεστιβάλ αλλά όχι σήμερα. Ο ύπνος συνεχίζει να είναι το βασικότερο εμπόδιο, συν πλέον το γυμναστήριο. Πρέπει να μαζέψω ύπνο μέσα στην εβδομάδα αλλιώς δεν θα τα καταφέρω στην εκδήλωση της Παρασκευής. Με άλλο λόγια η ρουτίνα και βαρεμάρα συνεχίζεται

Παγιδευμένος στο σπίτι μου

Αυτή την εβδομάδα ανέκαμψα από την πολλή δουλειά που είχε πέσεις τις προηγούμενες τέσσερεις. Ωστόσο πάντα στο μυαλό μου ήταν το αυτοκίνητο. Την Τετάρτη πήγα στην εκκλησία και βοήθησα με τις τυρόπιτες για το φεστιβάλ. Πέμπτη, παρότι ΑΧΕΠΑ, κατάφερα να πάω στο γυμναστήριο. Χτες πήγα επίσης στο γυμναστήριο και κολύμπησα. Επίσης κατάφερα να πάω και στο σούπερ μάρκετ, αν και αυτό που είναι στην Τσάιναταουν, όχι μακρύτερο. Το πρωϊ σηκώθηκα μετά από αρκετό ύπνο και ύστερα πέρασα μία ώρα κυρίως στο ίντερνετ. Εν συνεχεία πήγα το αμάξι στο ραντεβού στο συνεργείο. Το είδε και ο υπάλληλος της ασφαλιστικής και ο τεχνικός και μου έβγαλε μία εκτίμηση. Το θέμα είναι όμως ότι ο λογαριασμός μου ήρθε σε εμένα, ή έστω το κομμάτι που δεν καλύπτει η ασφάλιση, όχι σε αυτόν που μου τράκαρε. Μίλησα και με τον πατέρα μου και με βλέπω να κάνω κάποιο ακόμη τηλεφώνημα να δω αν θα κάνει τίποτα η ασφαλιστική, αλλά από Δευτέρα. Πήρα μετά τα πόδια, βγήκα στην Blackstone μέρα μεσημέρι και πήρα το λεωφορείο. Αποτέλεσμα όμως είναι ότι είμαι παγιδευμένος στο σπίτι. Ναι, μπορώ να βγω να περπατήσω εκτός, και ήδη το έκανα 4 φορές. Αλλά δεν μπορώ να ανέβω στα μαγαζιά να κάνω ψώνια. Το θέμα είναι όμως και το τί άραγε θα ψώνιζα. Η λογική λέει φαϊ, αλλά σε αυτή την φάση έχω αρκετές εφεδρείες στο ψυγείο και το ντουλάπι να μου φτάσει εώς την Παρασκευή όπου προβλέπεται το αμάξι να είναι έτοιμο. Ήδη εκμεταλλεύτηκα την αναγκαστική παραμονή μου για να μαγειρέψω κάτι το οποίο δεν θα μπορούσα αν ήμουν όλη μέρα εκτός. Στην δουλειά πάει έτσι και αλλιώς με τα πόδια, συνεπώς αυτό που με πειράζει είναι ότι δεν μπορώ να πάω στο γυμναστήριο και την εκκλησία. Αύριο έχω μάλλον κανονίσει, αλλά για το φεστιβάλ απλά δεν έχω μέσον. Υπάρχει λεωφορείο για το γυμναστήριο. Τώρα το Σαββατοκύριακό συνήθως απλά κολυμπάω παρά σηκώνω βάρη, και η πισίνα επισήμως είναι κλειστή μέχρι να έρθει το υγειονομικό, έστω και αν με άφησα ιδία ευθήνη να κολυμπήσω χτες. Τις καθημερινές όμως θέλω να σηκώνω βάρη για να χάσω και κανένα γραμμάριο. Βλέπω στον καθρέπτη να εμφανίζονται στα αχνά νέοι μύες, άσχετα αν είναι τόσο αχνά ώστε μάλλον θέλει LiDAR για να τους δούνε άλλοι. Την Δευτέρα μάλλον θα μείνω σπίτι, ίσως και να βοηθήσει και με τον πόνο στην πλάτη. Τρίτη όμως, όπου δεν έχει τηλεόραση, με βλέπω να παίρνω το λεωφορείο για να ανέβω να γυμναστώ. Πάντως βγήκα και στο Lowell βόλτα, και αν δεν ήταν για το πόσο χάλια είναι η συνοικία αυτή δεν είμαι τόσο τρελές οι αποστάσεις. Σε 40 λεπτά πιστεύω (δεν το δοκίμασα ως εκεί) είμαι στην Olive Avenue. Τέτοια εποχή όμως την ημέρα η ζέστη είναι δύσκολη, ενώ την νύχτα δεν θες να είσαι εκτός σε εκείνα τα μέρη. Πάντως η φάση μου θύμισε το Montpellier, όταν έβγαινα έξω και περπατούσε στις συνοικίες, ελπίζοντας ότι θα έπεφτα σε καμία Κυπρία φίλη. Αραγε ο Κύπριος φίλος μου τι να κάνει; Οι κορούες έχω μία καποια ιδέα, βλέπω στο facebook. Τέλος πάντων, ο ήλιος έπεσε και μάλλον με βλέπω να μην αργοπορώ άλλο σπίτι. Τουλάχιστον στην συνοικία μου δεν φοβάμαι να περπατήσω, αλλού φοβάμαι.

Επισκέπτης στο σπίτι

Έρχεται η Παρασκευή, εγώ σε μάλλον κακή κατάσταση λόγω του ότι με την απογραφή πράγματα που κάνω στην δουλειά online τα κάνω στο σπίτι με αποτέλεσμα να κοιμάμαι λιγότερο. Πάντως τουλάχιστον την Παρασκευή τελείωσα επιτέλους με το πρώτο μέρος της απογραφής, και έτσι δεν είχα ουρές για το σπίτι. Τώρα γυρνόντας το απόγευμα σκέφτηκα κάτι σχετικό με την απογραφή, το οποίο διερεύνησα τις τελευταίες δύο ημέρες. Τέλος πάντων την Παρασκευή θα μου ερχόνταν μουσαφίρης για το Σαββατοκύριακο. Γυρνάω σπίτι, τρώω και κοιμάμαι. Ξυπνάω και βλέπω ότι με είχε πάρει και μου είχε αφήσει μύνημα (το κινητό το έχω σε σίγαση το απόγευμα λόγω των πολλών διαφημιστικών κλήσεων) ότι έχασε το λεωφορείο αλλά θα έρθει το πρωϊ του Σαββάτου. Τον πήρα τηλέφωνο: η ιστοσελίδα που έκλεισε λεωφορείου του έλεγε 6:30 αλλά το λεωφορείο ήταν στις 6. Αυτό παθαίνεις αν δεν κλήσεις απευθείας από την εταιρεία. Το βράδυ ήμουν ανήσυχος, ξύπνησα εν τω μέσω της νυκτός και είδα τηλεόραση από το άγχος της πρωϊνής έγερσης για να τον πάρω. Πάντως σηκώθηκα και πήγα στο σημείο του λεωφορείου και τον πήρα. Τον έφερα σπίτι και μου είπε ότι πεινούσε. Τον έβγαλα βόλτα στην Fulton και φάγαμε εν τέλει στο καζίνο. Μετά γυρίσαμε σπίτι, εγώ ξάπλωσα, αυτός δούλευε στην δουλειά και την διατριβή του και μετά πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα. Αφότου γύρισα τον ανέβασα στο Woodward Park και ύστερα κατέβηκα River Park για να αγοράσω παππούτσια. Απεδείχθει ότι ήξερε πολλά για παππούτσια. Μετά φάγαμε εκεί σε Ιταλικό και ύστερα γυρίσαμε σπίτι. Εγώ το βράδυ βγήκα στο νυχτερινό event, ο φίλος έμεινε σπίτι και δούλευε. Κάναμε πάντως πιο πριν κουβέντα και βγάλαμε κατ'αρχήν συμφωνία να πάμε Las Vegas τον Ιούλιο. Πάντως και οι δύο είπαμε ότι καλύτερα να μην κλείσουμε επί τόπου και να περιμένουμε το πρωϊ. Στο κλαμπ χόρεψα επί τρεις ώρες, αναγνώρισα κόσμο από το γυμναστήριο και μετά γύρισα σπίτι. Καλή η μουσική, θα την περιέγραφα ως χαρούμενη trance.

Την επομένη δεν πήγα εκκλησία διότι σηκώθηκα αργά. Δεν είχα βάλει ξυπνητήρι μετά το άγχος με τον ύπνο. Ο φίλος είχε ήδη σηκωθεί και έτσι κοιτάξαμε για το Λας Βέγκας. Συμφωνήσαμε για τις ημέρες και βγάλαμε και αεροπορικά εισιτήρια. Μετά φάγαμε μεσημεριανό στο Κινέζικο της γωνίας μου. Κατεβήκαμε αργότερα στο σούπερ μάρκετ όπου πήρα φρούτα αν και αυτός δεν πήρε, τον ταϊζει η Google όπου κάνει πρακτική. Μετά τον πήγα Old Town Clovis όπου ήπιαμε καφέ. Ακολύθησε σπίτι, μάζεψε τα πράγματά του και τον πήγα στη στάση του λεωφορείου. Αφότου τον άφησα όταν ήρθε το λεωφορείο πήγα στο σούπερ μάρκετ δίπλα και μου τράκαραν το πίσω φτερό ενώ ήμουν στο μαγαζί. Κάποιος μου άφησε και σημείωμα στο παρμπρίζ. Γύρισα σπίτι, έκανα δήλωση στην ασφαλιστική και τώρα θα πάω το Σάββατο το αμάξι σε συνεργείο. Αν δεν ήταν για την ατυχία στο τέλος θα έλεγα ότι πήγε καλά και βγήκα ευχαριστημένος από την επίσκεψη. Το αμάξι τσουλάει, δεν υπάρχει θέμα. Απλά παρά την νηστεία που κάνω μέχρι τέλους δεν βλέπω να κοινωνώ. Δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο το αμάξι να είναι έτοιμο αυθημερόν, και καθότι έχω υψηλο deductible δεν πιστεύω ότι θα καλύψει τίποτα η ασφαλιστική. Βλέπουμε όμως, ο πατέρας μου είπε ότι του είχε συμβεί παρόμοιο και η ασφαλιστική του είχε καλύψει τα πάντα.

Δεύτερη ταινία σε δύο Σαββατοκύριακα

Όταν ήμουν στο Πόρτλαντ είχα βγει με τον συνάδελφο το Σαββατόβραδο. Ο συνάδελφος είχε κάπως τσαντιστεί που δεν μπορούσε να βρει μαγαζί που να παίζει απλά house αλλά μόνο RnB. Σε εκείνη την φάση μου είχε φανεί κάπως υπερβολικό διότι στο μυαλό μου ήταν οι φορές που είχε βγει σε εκδηλώσεις στο Φρέσνο που έπαιζε μουσική που μου άρεσε. Την Παρασκευή χάλασα τον ύπνο μου, με πήρε αργά Πέμπτη βράδυ με αποτέλεσμα να είμαι πτώμα την ημέρα στην δουλειά, και μετά έπεσα στις 6 και σηκώθηκα στις 9 και. Το μυαλό μου ήταν, ας περιμένω να ξημερώσει, δεν καταλάβαινα ότι είναι μέρα. Έτσι καθότι δεν θα είχα ύπνο νωρίς, είπα και βγήκα Tower. Το μαγαζί στο οποίο έβγαινα έχει κλήσει και έτσι βγήκα στο καλό μαγαζί. Παραδόξως δεν είχε πολύ κόσμο να περιμένει, έχω πέσει σε άλλες φορές που είχε ουρά ημιώρου. Μπήκα μέσα, πήρα Long Island Ice Tea, το ήπια αλλά φυσικά φρόντισα να μην κάνω διότι μετά οδηγούσα σπίτι. Η μουσική ήταν χάλια και δεν έπαιζε και κανένα γνωστό τραγούδι. Η διάθεσή μου απλά κατέβαινε συνέχεια. Στο τέλος πέρασα από έναν στενωπό και μάλλον πάτησα κάποια κοπέλα. Ηταν παραδόξως η μόνη ανθρώπινη επαφή που είχα εκείνο το βράδυ. Ο συνάδελφος έχει δίκιο, όταν η μουσική είναι χάλια όλα είναι χάλια. Πέραν τούτων έχει μία φοβερή ζέστη, βγαίνοντας σήμερα από το σινεμά το όχημα έλεγε 112, αν και μετά λίγο ήταν προς τα 106, ήτοι 41 Κελσίου. Δεν μπορώ έκανα κάτι το φοβερό. Την Παρασκευή ο εκτιμητής του νομού πέρασε από το γραφείο μου για βοήθεια με την νέα βάση δεδομένων του δήμου, και τον βοήθησα να ρωτήσει το κατάλληλο άτομο. Πήγαμε μαζί το Σερβικό φεστιβάλ, όπου δεν γνώρισα επακριβώς και κανέναν νέο αλλά μου σύστησε μάλλον συνομίληκούς του Έλληνες, παρά Σέρβους. Αυτή την εβδομάδα ίσως και τελειώσουμε με την πρώτη φάση της απογραφής. Ελπίζω, σε συνδιασμό και με τον ότι θα νηστέψω, να μην βρω το εαυτό μου εξαντλημένο όταν έρθει ο φίλος το Σαββατοκύριακο που έρχεται.