Πρώτη ημέρα του καλοκαιριού

Σήμερα ήταν πραγματικά η πρώτη ημέρα του καλοκαιριού. Όταν ξάπλωσα στο κρεββάτι το απόγευμα ίδρωνα συν όταν πήγα στο γυμναστήριο έλεγε το θερμόμετρο του αυτοκινήτου εξωτερική θερμοκρασία 97 F. Εν αντιθέσει με πέρυσι ξέρω τι έχω να κάνω για να είμαι άνετος. Ωστόσο η υψηλή θερμοκρασία είναι σημερινό φαινόμενο, και ναι μεν θα επανέλθει αλλά δεν ήταν κάτι που αντιμετώπισα το τριήμερο. Την προηγούμενη εβδομάδα είδα σε κάποιες φάσεις αυτό στο οποίο προσβλέπω, τον εαυτό μου λεπτό και γυμνασμένο. Ηταν σε κάποιες φάσεις πριν το μεσημεριανό στην δουλειά. Σάββατο κοιμήθηκα 9 1/2 ώρες και ξύπνησα και έβαλα φαϊ στον φούρνο. Εν τέλει πήγα στο γυμναστήριο, το οποίο δεν είχε καλά νέα, και κολύμπησα. Μετά είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο, αλλά το μόνο που έκανα ήταν να πάω για λίγα ψώνια και περπάτημα. Περισσότερο κάθισα και ξεκουράστηκα. Οι γονείς μου είχαν να πάρουν έναν άνθρωπο από το αεροδρόμιο και εν τέλει το παιδί ενδιαφέρθηκε να με επισκευθεί. Να δούμε αν θα γίνει κάτι κανένα Σαββατοκύριακό τύπου ταξίδι Λας Βέγκας. Φτάνουν οι γονείς στις 2 τα χαράματα, αδειάζουμε το όχημα και μετά ύπνος. Κυριακή δεν κάναμε πολλά αλλά εν τέλει γέμισαν την ημέρα: Το πρωϊ εκκλησία, μετά ξάπλα, μετά οι γονείς είχαν να ετοιμάσουν μία μετάφραση και ύστερα επίσκεψη, δείπνο εκτός και σπίτι. Δευτέρα ήταν το μεγάλο ταξίδι, φέτος στο Morro Bay. Ξυπνήσαμε, και οδηγήσαμε για την παραλία. Είχε λίγη κίνηση στον US 101 αλλά φτάσαμε σε μία λογική ώρα. Ωστοσο όταν αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα παραλιακά βουνά άρχισα να σκοτεινιάζει και να πέφτει η θερμοκρασία. Δεν ήταν όπως στο Point Reyes παιδί που ήθελε βαρύ μπουφάν ενώ πιο πέρα έσκαγε ο τζιτζικας, αλλά ήταν για μακρύ παντελόνι, όχι για το μαγιό το οποίο επίσης είχα φέρει. Οι άλλοι θαμώνες της παραλίας ήταν κυρίως με ρούχα για να προστατευθούν από το κρύο, αν και μία επεδείκνυε το μπικίνι της. Πήγαμε στην πόλη, φάγαμε, περπατήσαμε και ξεκινήσαμε την επιστροφή. Στην μία ώρα είμασταν Atascadero και έδωσα το τιμόνι στον πατέρα διότι ένιωθα κουρασμένος. Ο πατέρας μου οδήγησε εν τέλει στην κίνηση, και όταν φτάσαμε Kettleman το ξαναπήρα το τιμόνι. Πρόλαβα το Supergirl έστω και οριακά, και γενικά χάρηκα που ήρθαν οι γονείς. Σήμερα έφυγαν το πρωϊ διότι είχαν μαθήματα και σε μία εβδομάδα πετάνε Ελλάδα. Εγώ εδώ, και ας δούμε αν κάτι καλό θα προκύψει

Σειρές τέλος, ξεκινά το καλοκαίρι

Από την Μεγάλη Εδβομάδα και μετά, σε συνδιασμό με το ότι εκτός τα περισσότερα Σαββατοκύριακα, δεν είχα καταφέρει να είμαι χωρίς ουρές ως προς τις σειρές και τα βίντεο που έβλεπα. Κατάφερνα να βλέπω τις σειρές μου εώς το βράδυ της Κυριακής τις περισσότερες φορές, αλλά πάντα είχα να δω κάποιο βίντεο από τις συνήθεις πηγές μου, δηλαδή κυρίως διαλέξεις της NASA. Επιτέλους την προηγούμενην Κυριακή τα κατάφερα, αλλά εν συνεχεία βρήκα και άλλα δύο βίντεο να δω. Ήδη έχουν τερματήσεις τρεις σειρές που βλέπω για το καλοκαίρι, πρώτα την Πέμπτη το Arrow, Παρασκευή το Agents of SHIELD, χτες το The Flash και προ ολίγου το Krypton. Ωστόσο κατάφερα να μηδενήσω τις ουρές πριν τελειώσουν αυτές, αν και πρέπει να παραδεχτώ το ότι δεν έχει Daily Show αυτή την εβδομάδα βοήθησε να δω τα βίντεο μεσοβδόμαδα. Ωστόσο κάθε άλλο παρά μπορώ να πω ότι έχω καθαρίσει με τις υποχρεώσεις λόγω αυτή την φορά της δουλειάς. Ασχολούμαι με την απογραφή του 2020, διορθώνοντας διευθύνσεις στην πόλη. Εν αντιθέσει με την Ελλάδα όπου στέλνω άνθρωπο να απογράψει παντού, στην Αμερική στέλνουν ερωτηματολόγια ταχυδρομικά και αν δεν απαντήσουν τότε στέλνουν ανθρώπους στα σπίτια. Είναι πολύ η δουλειά, πέρνει χρόνο και τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν προλαβαίνω να κάνω την γύρα των ιστοσελίδων μου. Έτσι βλέπω σπίτι ιστοσελίδες που θα έβλεπα στην δουλειά. Αυτό σημαίνει όμως ότι έχω πολύ λιγότερο χρόνο για οτιδήποτε άλλο μετά. Πέραν τούτων είμαι και πολύ κουρασμένος πλέον. Την Κυριακή ούτε που μπορούσα να σηκωθώ από τον καναπέ, και πραγματικά προσβλέπω στο τριήμερο που ξεκινά σε δύο ημέρες. Αρχικα είχα λίγο ενοχληθεί που οι γονείς μου θα αργήσουν να έρθουν στο σπίτι μου επίσκεψη, πλέον όμως χαίρομαι που το Σάββατο θα μπορέσω περισσότερο να καθίσω παρά να τρέχω. Δευτέρα θα πάμε θάλασσα, πέραν τούτων ελάχιστα προς το παρόν προβλέπω. Καιρός να καθίσω. Δεν ξέρω τι πρόκειται να δω, αλλά είμαι βέβαιος ότι όλο και θα βρώ κάτι. Το να είμαι ελεύθερος χωρίς σειρές να δω είναι κάτι που έχει να γίνει από το Φεβρουάριο, χώρια που σε λίγο θα ξεκινήσουν και οι θερινές σειρές. Αν είχα τώρα παρέα να πάω σε διάφορα μέρη ...

Άλλο ένα Σαββατοκύριακο εκτός

Την προηγούμενη εβδομάδα συνειδητοποίησα ότι η νεοφυής επιχείρηση έχει μάλλον παγώσει πλέον. Χρειαζόμαστε δεδομένα και χρήματα, και δεν έχουμε κανένα εκ των δύο. Θα προσπαθήσω να δω αν μπορεί να γίνει κάτι με το Kearney, αλλίως ουδέν. Ως προς τα χρηματα, ακόμα λιγότερη ιδέα που μπορώ να βρω. Πάντως η προηγούμενη εβδομάδα πέρασε και είχα σχεδιάσει να πάω στους γονείς. Καθότι ήταν όμως και ένα Αρμένικο φεστιβάλ πήγα με παρέα και έφαγα εκεί το δείπνο. Εν συνεχεία αποχώρησα μάλλον νωρίς διότι είχα και τρεις ώρες ταξίδι. Έφτασα μάλλον αργά και μετά το πρόγραμμα που ακολούθησε ήταν το συνηθισμένο: πρωϊ Σαββάτου γυμναστήριο, μετά βοήθησα στο πλυντήριο, μετά κατάφερα να κάνω μπάνιο στην πισίνα και ύστερα είδαμε ταινία οικογενιακά. Κυριακή εκκλησία και μετά κάναμε τουλάχιστον τα αναγκαία ψώνια. Ύστερα επιστροφή στο σπίτι και η συνήθης ρουτίνα. Την Παρασκευή με έβαλαν στο να ετοιμάσω διευθύνσεις για την απογραφή του 2020. Είναι πολύ δουλειά με αποτέλεσμα να βλέπω λιγότερο ιντερνετ. Ωστόσο με ευχαριστεί που κάνω κάτι. Αυτό το Σαββατοκύριακο δεν θα φύγω από το Φρέσνο. Καιρός λίγο να ξεκουραστώ επί τόπου.

Ταξίδι για να ακούσω την εκτόξευση

Η εκτόξευση του Mars InSIGHT είναι κάτι στο οποίο προσέμενα όλη την εβδομάδα. Μεσοβδόμαδα με απασχολούσαν πιο πεζά ζητήματα, τύπου το βάρος μου, αλλά σίγουρα επιθυμία μου ήταν να δω την εκτόξευση, παρότι από την προηγουμένη ήξερα ότι ο καιρός πιθανόν να μην ήταν άριστος. Προβλέπονταν ομίχλη, αλλά ήθελα να πάω έτσι και αλλιώς. Θα πήγαιναν και δύο συνάδελφοι, ο ένας εν τέλει πήγε σε σημείο όπου δεν θα μπορούσε με τίποτα να τον βρει άνθρωπος και ο άλλος εν τέλει δεν πήγε διότι η σύζυγός του έπεσε θύμα κλοπής ταυτότητας. Πάντως ξεκίνησα το ταξίδι παρέα με έναν χυμό και ένα μαντολάτο για να φάω. Είχα μαζί ένα μάλλον ελαφρύ και ένα βαρύ μπουφάν. Έφτασα στο Lompoc προς τις 1:30 και πήρα πρώτα τηλέφωνο την αδερφή μου για τα γενέθλιά της. Η κατάσταση μου θύμισε λίγο Ελλάδα υπό την έννοια ότι είχε κόσμο έξω τέτοια ώρα, καθότι περίμεναν την εκτόξευση. Πήγα προς το αεροδρόμιο όπου δίπλα του είναι ένα Walmart και μπήκα στο σούπερ μάρκετ. Μετά κατευθήνθηκα προς το αεροδρόμιο, το οποίο θα άνοιγε στις 2:30. Πρώτα όμως επιβεβαίωσα ότι δεν χρειάζονταν να κάνω τίποτα το ιδιαίτερο για να μπω. Η ατμόσφαιρα έδειχνε καθαρή, η ορατότητα στο αεροδρόμιο ήταν εξαιρετική και εν τέλει δεν είχα και πολύ κουράγιο να οδηγώ νύχτα σε άγνωστο μέρος προς ένα άγνωστο ύψωμα. Έκανα βόλτα απέξω και εν τέλει άνοιξαν την πύλη προς τις 2:15, το επέβαλε η αστυνομία διότι ο κόσμος που ήθελε να μπει είχε αρχίσει και έκανε τους δρόμους της πόλης αδιάβατους. Μπάινω μέσα και πηγαίνω προς την τέντα για να πάρψ τα λάφυρα. Εκεί είναι όπου με πείραξε ότι δεν είχα κάποιον παρέα για να με βγάλει φωτογραφίες με τις αφίσες, εν τέλει έβγαλα selfies. Κατευθύνθηκα προς μία από τις δύο εξέδρες των θεατών, αν και υπήρχε κόσμος που έφερε καρέκλες και κουβέρτες δικές του και κάθισε στον διάδρομο αποπροσγειώσεων. Γενικά υπολογίζω ότι ήταν περί τα 1000 άτομα στο αεροδρόμιο όλων των ηλικιών, αν και δεν είδα νεαρές κοπέλες. Υπήρχαν άνδρες όλων των ηλικιών, ζευγάρια συνταξιούχων, οικογένειες με παιδιά αλλά όχι νεαρές κοπέλες. Γενικά δεν έχω ιδέα που κυκλοφορούναι οι νεαρές κοπέλες, αλλά αν είχε και για μένα θα ήταν έκπληξη. Στις 3:30 ήρθε άνθρωπος από το JPL που φορούσε τζάκετ αστροναύτη και μας έκανε μία μάλλον ραδιοφωνική περιγραφή της εκτόξευσης. Μας είπε προς τα που να κοιτάξουμε (20 μοίρες αριστερά από την πίστα), κοιτούσα προς εκεί αλλά δεν είδα κάτι. Λέω ότι θα δω όταν έρθει η ώρα. Αμ δε...

Στις 4 η ώρα έπαψε ο εκφωνητής την κουβέντα, η οποία ήταν αρκετά γενική για ένα κοινό το οποίο σε τελική ανάλυση δεν ήταν ακριβώς επιστήμονες, και έβαλε την NASA TV να ακούμε. Φτάνει η εκτόξευση, 10, 9, 8 κλπ, ακούμε από το μεγάφωνο τους ήχους αλλά δεν είδαμε κάτι. Λίγο αργότερα όμως ακούσαμε τον πύραυλο, έστω και αν δεν είδαμε τίποτα. Μετά το ένα λεπτό άρχισε να φεύγει ο κόσμος, και το ίδιο έκανα και εγώ. Την πρώτη ώρα οδηγούσα καλά, αλλά μέσα σε μία πυκνή ομίχλη σε σημείο που είχα τους υαλοκαθαριστήρες. Που να δω τίποτα μέσα από τέτοια σούπα. Η ομίχλη πήγε από το Vandenberg Village εώς Arroyo Grande, περί την μία ώρα οδήγηση. Στο Paso Robles και ενώ ο ήλιος άρχισε να ανατέλλει άρχισε να με πιάνει νύστα. Κατάφερα άλλα 20 λεπτά για το Shendon όπου έχει σταθμό εξυπηρέτησης αυτοκινήτων και ξάπλωσα εν τέλει 45 λεπτα στην πίσω θέση του οχήματος. Μετά ξαναξεκίνησα, στα 15 λεπτά ξεκίνησε η νύστα αλλά κατάφερα να φτάσω στο Kettleman όπου ξάπλωσα άλλο ένα τέταρτο. Από εκεί ήταν μία ώρα για το σπίτι όπου έφτασα με δυσκολία, ας είναι καλά οι αυτοματισμοί του αυτοκινήτου. Το Σάββατο το είχα διαγράψει εντελώς, αλλά πήγα εν τέλει σινεμά και είδα το Infinity Wars. Κυριακή ήταν πιο φυσιολογική, πήγα στο γυμναστήριο και είδα εφημερίδα. Σήμερα επιστροφή στην ρουτίνα δουλειά, γυμναστήριο κλπ. Ηταν καλό που έστω για ένα Σαββατοκύριακό άλλαξα ρουτίνα