Το πρωϊ μου ήρθε e-mail ότι αποκλείστηκα από τα ιατρικά τεστ για την NASA. Το θετικό είναι ότι το ότι δεν έχω το βάρος παρά το γυμναστήριο που πηγαίνω και ότι το να λείψω ένα τετράμηνο από την δουλειά ήδη με τρόμαζε. Το αρνητικό είναι ότι είχα ένα όνειρο και διαψεύστηκε πάλι. Πραγματικά τα νέα αυτή την εβδομάδα ήταν ανάμικτα. Από τα θετικά ήταν ότι πήγα στον Morgan Page όπου διασκέδασα και μάλιστα δεν πήγα μόνος, ήταν και μία συνάδελφος μαζί με τον (μάλλον) γκόμενό της από την Νέα Ορλεάνη. Επίσης πήγα στην ημερίδα που οργάνωσε η τοπική ASPRS στο Fresno State. Στα αρνητικά μάλλον βάζω το βάρος μου. Η ζυγαριά δεν λέει ψέμματα, παρότι πηγαίνω 5 φορές την εβδομάδα γυμναστήριο μάλλον πρέπει να παίρνω βάρος. Η αλήθεια είναι ότι για να έχω μέτρο σύγκρισης με τον Δεκέμβριο μάλλον πρέπει πάλι μετά από ελαφρό πρωϊνό να πάω κατευθείαν στο γυμναστήριο, κάτι που δύσκολα θα συμβεί σύντομα. Πάντως η ζώνη φαίνεται να στενεύει, πράγμα που μάλλον δείχνει ότι παίρνω παρά χάνω. Περισσότερο πλέον περιμένω την νηστεία σε έναν μήνα και ελπίζω ότι ενδιάμεσα θα μείνω εντός ορίων. Το να ελέγξω το πόσο τρώω αποδεικνύεται δύσκολο, όλο και κάτι θέλω να μασουλήσω αργά. Τουλάχιστον σε αυτή την φάση έχω καροτάκια στο ψυγείο, καλύτερα από το να κατεβάζω κρέας. Θα δω και το πως θα επιρρεάσουν το βάρος μου
Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018
Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018
Με σκοπό τι;
Την Τρίτη ενώ έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση μάλλον είχα τροφική δηλητηρίαση και ένιωθα αρκετά άσχημα ώστε να μην πάω γυμναστήριο. Παρασκευή πάλι δεν πήγα, αν και πιθανόν να τα κατάφερνα αν πήγαινα με το που θα σηκωνόμουν (μετά την δουλειά). Κατά τα άλλα όλες τις υπόλοιπες ημέρες πήγα, ακόμα και το Σάββατο παρότι όλο το πρωϊ ήμουν Madera στο σπίτι του προέδρου της ΑΧΕΠΑ όπου είχαμε συνάντηση. Σάββατο βράδυ πήγα και στο Tower District βόλτα απ'έξω. Δεν ένιωθα όπως την προηγούμενη εβδομάδα τόσο πτώμα ώστε να μην και βγω. Το θέμα όμως είναι το τι θα κέρδιζα εάν τυχόν έμπαινα σε κανένα κατάστημα. Το μαγαζί στο οποίο πήγαινε ο κόσμος, αυτό στο οποίο έχω βγει όλη και όλη μία φορά όταν ήρθε ο Ελληνας συμφοιτητής μου από το Davis, είχε ουρά. Αν μη τι άλλο η κατάσταση μου θύμισε το TOTS στο Blacksburg. Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά: εκεί πήγαινα με παρέα, και έτσι αν δεν συνέβαινε κάτι τουλάχιστον είχα την παρέα. Εδώ απλά δεν έχω μία παρέα για να βγω. Το μέρος δεν παίζει την μουσική που μου αρέσει ούτε έχω και κανέναν με τον οποίο να βγω μαζί. Από την άλλη αν δεν βγω το δεδομένο είναι ότι δεν θα γνωρίσω κανένα. Αν όμως βγω, θα γνώριζα πάλι κανέναν, ή καλύτερα καμία; Απίθανο. Αν την Παρασκευή ήμουν στην διάθεση Σαββάτου πολύ πιθανόν να καθόμουν στην ουρά και να έμπαινα. Ωστόσο την Παρασκευή είδα τηλεόραση και είναι ζήτημα αν και χωρίς τηλεόραση θα έβγαινα. Η τηλεόραση το βράδυ της Παρασκευής είναι μία καλή δικαιολογία διότι συνήθως δεν έχω κουράγιο ούτε να σηκωθώ από την καναπέ. Πέρασε το Σαββατοκύριακο, αύριο δουλειά, το άλλο Σάββατο έχει τον Morgan Page αλλά όλα αυτά για το τι; Είναι πραγματικά η επιθυμία μου να είμαι απλά δημόσιος υπάλληλος στο Fresno; Επιβιώνω μεν, δύσκολα θα έλεγα ότι ζω ...
Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018
Τριήμερο εντός
Το να παίζω με το νέφος σημείων είναι διασκεδαστικό. Δυστυχώς όμως είμαι στην φάση όπου πρέπει πρώτα να το κατασκευάσω. Το να αντιστοιχίζω σημεία δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό, και αυτό ήταν που έκανα και την Παρασκευή και σήμερα. Μετά την δουλειά γύρισα σπίτι και ναι μεν δεν ήμουν τόσο εξαντλημένος όσο συνήθως αλλά δεν βγήκα ουσιαστικά από το σπίτι. Σάββατο ξύπνησα το πρωϊ, έβαλα πλυντήριο και μαγείρεψα, άπλωσα τα ρούχα, ψώνια και γυμναστήριο και εν τέλει να έχω δικό μου χρόνο μόλις στις 7. Είδα ακόμα διάλεξη και μετά δεν είχα κουράγιο για να βγω. Υποτίθεται πως το Σάββατο έχω κουράγιο αλλά δεν θέλω για να μην χαλάσω τον εκκλησιασμό. Απλά δεν είχα κουράγιο, ένιωθα κουρασμένος. Κυριακή εκκλησία, φαϊ, γυμναστήριο, τελείωσα με τις διαλέξεις και μετά εν τέλει το βράδυ, αφότου είχα βγει ψώνια, πίεσα τον εαυτό μου και πήγα βόλτα στο Tower District. Το μέρος άδειο και τα μισά μαγαζιά κλειστά. Δευτέρα πρωϊ είχα χρόνο και διάθεση. Πρώτη φορά μετά από καιρό δεν είχα υποχρεώσεις. Ετσι πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στο Castle Air Museum. Ώραια συλλογη αεροσκαφών, αλλά δεν λέει λεπτομέρειες για το κάθε τύπο ούτε για το πώς ήρθε το κάθε αεροσκάφος εκεί. Για $20 ήταν ακριβό, αλλά καθότι μου αρέσουν τα αεροπλάνα μου άρεσε και το μουσείο. Έτσι ουσιαστικά πέρασα το τριήμερο και αυτό με απασχολεί. Δεν νήστευα, οπότε όφειλα να έχω ενέργεια για περισσότερα. Δυστυχώς η εβδομάδα δεν μου δίνει ύπνο νωρίς οπότε το αναπλήρωσα. Εάν σε φάση όπου δεν έχω κάτι να κάνω δύσκολα κάνω κάτι, πως μετά θα κάνω περισσότερα; Δυστυχώς είμαι σε μόνιμη εργασία, δεν είμαι σαν σε άλλες φάσεις όπου έλεγα ότι θα κάνω ότι είναι να κάνω όταν τελειώσει η σύμβαση. Έπρεπε να περάσουν 14 μήνες για να πάω πρώτη φορά σε τοπικό αξιοθέατο μόνος μου, αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι όταν είναι εδώ οι γονείς μου είναι πιθανότερο να το βάλω σε πρόγραμμα. Πόσο άραγε θα κάνω για να δω όλα όσα έχει να προσφέρει η πόλη και η περιοχή; Ούτε που έχω ιδέα. Έχω συνηθήσει να περιμένω στο μέλλον τα καλύτερα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πλέον αν αυτό το μέλλον υπάρχει ...
Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018
Οταν μου αρέσει η δουλειά μου
Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι κάποια από τις δουλειές μου μου έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφότου έφυγα από το Blacksburg. Η τελευταία πραγματικά ενδιαφέρουσα δουλειά που έκανα ήταν όταν έφτιαχνα γεωχωρικούς δείκτες καταλληλότητας για αμπέλια. Έκτοτε η δουλειά μου που είναι περισσότερο γραφειοκρατική - επαναλαμβανόμενη, μου γεμίζει τον τραπεζικό λογαριασμό αλλά δεν μου προκαλεί ενδιαφέρον. Αυτή την εβδομάδα ασχολούμαι με επίγειο LiDAR το οποίο απέκτησε η πόλη στα πλαίσια της επαναφοράς σε οδική κυκλοφορία του Fulton Mall. Ο εργολάβος έκανε απαράδεκτη δουλειά, το προϊόν που μας παρέδωσε δεν τηρεί ούτε τα ελάχιστα κριτήρια. Από την τελευταία ήμερα πριν τα Χριστούγεννα προσπαθώ να αξιολογήσω το νέφος σημείων αλλά και τα εργαλεία που έχουμε για να τπ οπτικοποίσουμε. Πολύ απλά δεν έχουμε το λογισμικό που χρησιμοποίησα στην σχολή. Αποτέλεσμα είναι ότι και έπρεπε να δω την ποιότητα των σημείων αλλά και να ανακαλύψω και τρόπο να χειριστώ το νέφος. Το κακό είναι ότι το νέφος είναι σε δύο προβολικά συστήματα συντεταγμένων τα οποία δεν αντιστοιχούν σε κάποιο συγκεκριμένο ορισμένο γεωγραφικό σύστημα που χρησιμοποιείται στην Καλιφόρνια. Αφότου χτες χρησιμοποίησα ένα εργαλείο για να ταξινομίσω κάποια από τα σημεία ώς έδαφος, έστω και με αρκετά σφάλματα. Αφότου συνένωσα μεμονομένες σαρώσεις σε δύο συλλογές, μία ανά προβολή, το σχέδιο ήταν σήμερα να γεωεπανορθώσω τα δύο νέφη στο πολιτειακό προβολικό σύστημα της Καλιφόρνιας, να ενώσω τα δύο νέφη και μετά να τα σπάσω σε πλακάκια ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από άλλους: Έχουμε πάνω από μίσο δισεκατομμύρια σημεία, τα δεδομένα είναι τόσο βαριά που τα λογισμικά που χρησιμοποιώ σέρνονται. Δυστυχώς ανακάλυψα ότι το ArcGIS δεν μπορεί να γεωεπανορθώσει LiDAR και ούτε κάποιο άλλο από τα εργαλεία που έχουμε στον δήμο. Προχώρησα όμως το απόγευμα στο συγκεκριμένο ζητούμενο που έχουμε από την πολιτεία (τουλάχιστον όπως μου έχει μεταφερθεί): τα δημιουργήσω ψηφιακά μοντέλα για τα έργα τέχνης (αγάλματα και συντριβάνια) που έχει η Fulton. Η δουλειά που έκανα σήμερα με το Autodesk ReCAP το να περιορίσω τα νέφη στα έργα τέχνη ήταν πολύ διασκεδαστική. Πραγματικά το χάρηκα το να δημιουργώ κύβους του οποίους μεγάλωνα και μίκρυνα εώς ότου περιελάμβανα το έργο τέχνης και μόνο, σοβαρό ζήτημα καθότι ήθελα να μην περιλαμβάνω τα δέντρα και το φύλλωμά τους. Εν τέλει παρήγαγα κύβους για όλα τα έργα που ήταν στον δρόμο όταν πέρασαν με τον σαρωτή: Ένα είχε ήδη αφαιρεθεί και ένα είχε καλυφθεί με προστατευτικό κουτί την ημέρα της σάρωσης. Έδωσα τα δεδομένα στον συνάδελφο και θα φτιάξει τρισδιάστατο μοντέλο τους για την ιστοσελίδα του έργου, όπως απαιτεί η πολιτεία.
Κατά τα άλλα άυτή την εβδομάδα αγόρασα νέο κινητό και έφτιαξα σχέδιο για διακοπές. Στο Πόρτλαντ μάλλον θα πάω μετά το Πάσχα. Στους γονείς μάλλον αρχές Φεβρουρίου. Η σύμβαση του φίλου της Αριζόνας τελειώνει Μάρτιο και πιθανόν να με επισκευθεί τότε. Το μακροχρόνιο σχέδιο για διακοπές Ελλάδα περί την 4η Ιουλίου είναι ακόμα ζωντανό. Έχω αρκετή ευελιξία για να χωρέσω μη αναμενόμενες διακοπές ενδιάμεσα. Βλέπουμε τι θα γίνει μπροστά μου.
Κατά τα άλλα άυτή την εβδομάδα αγόρασα νέο κινητό και έφτιαξα σχέδιο για διακοπές. Στο Πόρτλαντ μάλλον θα πάω μετά το Πάσχα. Στους γονείς μάλλον αρχές Φεβρουρίου. Η σύμβαση του φίλου της Αριζόνας τελειώνει Μάρτιο και πιθανόν να με επισκευθεί τότε. Το μακροχρόνιο σχέδιο για διακοπές Ελλάδα περί την 4η Ιουλίου είναι ακόμα ζωντανό. Έχω αρκετή ευελιξία για να χωρέσω μη αναμενόμενες διακοπές ενδιάμεσα. Βλέπουμε τι θα γίνει μπροστά μου.
Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018
Επαναφορά στην εβδομαδιαίο ρυθμό
Οι γονείς μου επέστρεψαν στο σπίτι τους χωρίς να αφήσουν πολύ φαϊ αλλά αφήνοντας καθαρό το σπίτι μου. Με την αποχώρησή τους ανέκτησα το κρεββάτι μου αλλά δεν έχω καταφέρει να κοιμηθώ νωρίς. Τις τέσσερις ημέρες που δούλευα έπεσα αρκετά μετά το πέρας της τηλεόρασης. Δεν είχα ύπνο τα μεσάνυχτα και κάθισα στο ίντερνετ εώς αργά. Καθότι το απόγευμα δεν κάλυπτα όλο το έλλειμα ύπνου μου όλη την ώρα στην δουλειά ήθελα να κοιμηθώ. Έφτασε επιτέλους η Παρασκευή και είπα να την πέσω νωρίς. Υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχω: έχω δανειστεί το βιβλίο Artemis του Andy Weir και ξεκίνησα να το διαβάζω. Δεν το άφησα εώς ότου το τελείωσα στις 4:20 τα χαράματα του Σαββάτου. Όταν το τελείωσα άνησύχησα για την επομένη: θα κατάφερνα να κουρευτώ; Εν τέλει σηκώθηκα στις 10:30, κουρεύτηκα, και μετά ξαναέπεσα εώς τις 4:30 το απόγευμα. Εν συνεχεία κατάφερα και πήγα στο σούπερ μάρκετ αλλά και να ρωτήσω για νέο κινητό. Δεν αγόρασα ούτε χτες ούτε σήμερα λόγω μπερδέματος με τις υποχρεώσεις για να κουβαλήσω το νούμερο αλλά κατάφερα να αποφασίσω τι θέλω. Κατάφερα και πήγα και στο γυμναστήριο αν και έκανα το πρόγραμμα γρήγορα για να προλάβω πριν κλείσει. Με τέτοια ημέρα το πρόγραμμα φυσικά διαλύθηκε και την Κυριακή, σε συνδιασμό με το ότι βαρούσε το κινητό μου λόγω της ονομαστικής μου εορτής. Τέλος πάντων εν τέλει με πήρε ύπνος, πήγα στην εκκλησία όπου είχαμε βασιλόπιτα και μου έπεσα το φλουρί στο τραπέζι μου. Μετά σπίτι όπου άρχισα να απαντάω σε όλους που μου ευχήθηκαν, σε φάση όπου η Ελλάδα ήταν σχεδόν μεσάνυχτα.
Καθότι είναι και η αρχή του έτος το άλλο που με απασχόλησε ήταν το μέλλον μου. Τι δηλαδή θέλω και τι θα κάνω μπροστά. Ακόμα έχω το όνειρο για να βρω κάτι το καλύτερο από το δημοτικός υπάλληλος στο Φρέσνο, το ερώτημα είναι πως μοιάζει αυτή η δουλειά; Δύο μήνες μετά την δημοσίευση του πρώτου μέρους δεν έχει έρθει σε επαφή κανένας μαζί μου για να ρωτήσει. Ελπίζω για την τρίτη δημοσίευση αλλά είναι ακόμα εκτός του ελέγχου μου. Όταν αποκτήσω την Αμερικανική υπηκοότητα μπορώ να ελπίσω για την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά πρακτικά τι σημαίνει Ομοσπονδιακή δουλειά; Δεν πρόκειται να είναι στο Φρέσνο το οποίο δεν έχει δουλειές τηλεπισκόπισης. Θέλω τότε να μετακομίσω, ιδίως σε αυτή την ηλικία; Ας αφήσω κατά μέρος την λίγο ή πολύ ανύπαρκτη προσωπική ζωή μου. Δεν μπορώ να πω ότι όλα είναι τέλεια στο Φρέσνο αν και είναι καλύτερα από άλλες φάσεις στο παρελθόν. Το θέμα είναι τι βεβαιότητα έχω για κάτι το καλύτερο. Στο Φρέσνο απλά γερνάω, δεν γίνεται τίποτα το σοβαρό με εξαίρεση ορισμένες εξόδους που έρχονται dj. Πώς το ξέρω όμως ότι αλλού θα είναι καλύτερα;
Καθότι είναι και η αρχή του έτος το άλλο που με απασχόλησε ήταν το μέλλον μου. Τι δηλαδή θέλω και τι θα κάνω μπροστά. Ακόμα έχω το όνειρο για να βρω κάτι το καλύτερο από το δημοτικός υπάλληλος στο Φρέσνο, το ερώτημα είναι πως μοιάζει αυτή η δουλειά; Δύο μήνες μετά την δημοσίευση του πρώτου μέρους δεν έχει έρθει σε επαφή κανένας μαζί μου για να ρωτήσει. Ελπίζω για την τρίτη δημοσίευση αλλά είναι ακόμα εκτός του ελέγχου μου. Όταν αποκτήσω την Αμερικανική υπηκοότητα μπορώ να ελπίσω για την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά πρακτικά τι σημαίνει Ομοσπονδιακή δουλειά; Δεν πρόκειται να είναι στο Φρέσνο το οποίο δεν έχει δουλειές τηλεπισκόπισης. Θέλω τότε να μετακομίσω, ιδίως σε αυτή την ηλικία; Ας αφήσω κατά μέρος την λίγο ή πολύ ανύπαρκτη προσωπική ζωή μου. Δεν μπορώ να πω ότι όλα είναι τέλεια στο Φρέσνο αν και είναι καλύτερα από άλλες φάσεις στο παρελθόν. Το θέμα είναι τι βεβαιότητα έχω για κάτι το καλύτερο. Στο Φρέσνο απλά γερνάω, δεν γίνεται τίποτα το σοβαρό με εξαίρεση ορισμένες εξόδους που έρχονται dj. Πώς το ξέρω όμως ότι αλλού θα είναι καλύτερα;
Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018
Πρωτοχρονιά 2018
Λόγω του κρυολογήματος δεν πήγα στο γυμναστήριο την Πέμπτη. Πήγα όμως χτες και σήμερα και μάλιστα ζυγίστηκα. Στην αρχή της γυμναστική φαίνονταν ότι είχα ξαναπάρει όλα όσα έχασα τον Δεκέμβριο, στο τέλος της ώρας όχι δεν είχα χάσει αλλά φάνηκε να είχα πάρει βάρος παρότι το μόνο που κατανάλωσα γυμναζόμενος ήταν μία γουλιά νερό, και μάλιστα ίδρωσα. Κάποιο μάλλον πρόβλημα είχα η ζυγαριά, η οποία παραδόξως είναι με κινούμενα βάρη και δεν είναι θέμα να έχει χαλάσει κανένα ελατήριο. Άραγε ήταν ότι όσο με επισκέυθηκαν οι γονείς έφαγα πλούσιο φαϊ ή ότι σήμερα πέραν από το αρκετό κρέας έφαγα και πολλούς υδατάνθρακες; Το δεδομένο είναι ότι εώς το μεσημέρι σήμερα έβλεπα να έχω χάσει βάρος στον καθρέπτη. Υπάρχει το πρηγούμενο του 2014, όπου κατά την νηστεία έχασα αρκετό βάρος, ξαναπήρα μέρος το Πάσχα και μετά παρά δύο μήνες εντατικής γυμναστικής φεύγοντας για Ελλάδα είχα χάσει μόλις άλλο ένα κιλό σε σχέση με την Μεγάλη Παρασκευή. Ωστόσο ο Κύπριος φίλος όταν με είχε δει μου είχε πει ότι μπορεί να μην έχασα βάρος αλλά είχα λιώσει πολύ λίπος.
Την Παρασκευή μας άφησαν νωρίς δύο ώρες και έτσι γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα. Οταν σηκώθηκα είχαν φτάσει οι γονείς και έτσι καθίσαμε μαζί και φάγαμε σπίτι. Ήμουν εγω κρυολογημένος με την μύτη να τρέχει αλλά και η μάνα μου ήταν άρρωστη, και ετσι και δεν κάναμε και πολλά. Σάββατο πρωϊ ξύπνησα μάλλον αποθεραπευμένος αλλά ή μητέρα μου ήταν του θανατά. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πέραν από το να έχουμε ανοιχτό το κλιματιστικό για να μην κρυώνει. Ο πατέρας και εγω πήγαμε σε μία κηδεία στην Αρμένικη εκκλησία. Οι κηδείες δεν είναι και το πιο ευχάριστο περιβάλλον αλλά μου άρεσε που επιτέλους μπήκα σε αυτό τον ναό. Το απόγευμα πήγαμε επίσκεψη στο σπίτι ενός Κρητικού, όπου το εμείς σημαίνει εγώ και πατέρας, η μάνα πάλι ήταν πολύ άρρωστη. Μετά τις κοινωνικές υποχρεώσεις απλά γυρίσαμε σπίτι να φροντίσουμε την μητέρα. Κυριακή, τελευταία ημέρα του χρόνου, εγώ και ο πατέρας πήγαμε εκκλησία. Μετά γυρίσαμε σπίτι. Η μητέρα είχε βελτιωθεί αρκετά σε σημείο όπου έτρωγε πλέον. Πάντως το μεγαλύτερο μέρος το περάσαμε στο σπίτι. Μετά από ψάξιμο είπαμε να πάμε στο Chukchani Gold Resort and Casino διότι είχε εκδήλωση για την Πρωτοχρονιά. Ετσι μπήκαμε και οι τρεις στο αυτοκίνητο των γονιών και ανεβήκαμε 40 λεπτά προς το Yosemite. Το καζίνο είναι αρκετά μεγαλύτερο και ωραιότερο από το Table Mountain που είχαμε πάει την προηγούμενη φορά και είχα αρκετό κόσμο ο οποίος είχε έρθει να δει την κίνηση. Φάγαμε σε ένα από τα εστιατόρεια και μετά κινηθήκαμε προς την εξέδρα όπου είχε τους Smokin' Cobras να παίζουν ζωντανά επιτυχίες του ροκ εν ρόλ από τον Ελβις εώς Queen. Το συγκρότημα ήταν αρκετά καλό αλλά ήταν όλοι τους μίας ηλικίας, και σκεφτόμουν πραγματικά σε τι κατάσταση είναι αν το μέγιστο που καταφέρνουν είναι ένα καζίνο στην Κεντρική Καλιφόρνια και μάλιστα Πρωτοχρονιά. Το καζίνο μοίραζε χάρτινα καπέλα και τουπέ για γυναίκες ενώ είχε και δωρεάν μηλίτη, από τον οποίο όμως δεν ήπιαμε. Είχε και μία Marilyn Monroe πιο μεγάλη σε ηλικία απ'ότι έφτασε η πραγματική, έναν Dean Martin μάλλον προς τα 60, κοπέλες από καν καν οι οποίες ήταν όλες τουλάχιστον μεσήλικές και η μία μάλιστα μάλλον χοντρή αλλά φορούσε φόρμα πάνω από το δέρμα της. Ωστόσο περάσαμε καλά και με δεδομένη την ακύρωση του γεύματος του Αγίου Γεωργίου ήταν ότι καλύτερο είχαμε. Στις 12:30 φύγαμε για το σπίτι. Την Δευτέρα η μητέρα ήταν καλύτερα αλλά όχι για να βγαίνει από το σπίτι. Πήγα και είδα το The Last Jedi στο σινεμά. Μετά το απόγευμα το πέρασα με τους γονείς. Την Τρίτη πήγα κανονικά στην δουλειά. Φάγαμε με τους γονείς σε εστιατόρειο μεσημεριανό και μετά έφυγαν. Εκτοτε έχω ξαναγυρίσει στην ρουτίνα μου: Δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο. Πλέον έχω κατέβει στα 8 βίντεο, μέχρι να ξαναρχίσουν οι σειρές σίγουρα θα έχω τελειώσει.
Την Παρασκευή μας άφησαν νωρίς δύο ώρες και έτσι γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα. Οταν σηκώθηκα είχαν φτάσει οι γονείς και έτσι καθίσαμε μαζί και φάγαμε σπίτι. Ήμουν εγω κρυολογημένος με την μύτη να τρέχει αλλά και η μάνα μου ήταν άρρωστη, και ετσι και δεν κάναμε και πολλά. Σάββατο πρωϊ ξύπνησα μάλλον αποθεραπευμένος αλλά ή μητέρα μου ήταν του θανατά. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πέραν από το να έχουμε ανοιχτό το κλιματιστικό για να μην κρυώνει. Ο πατέρας και εγω πήγαμε σε μία κηδεία στην Αρμένικη εκκλησία. Οι κηδείες δεν είναι και το πιο ευχάριστο περιβάλλον αλλά μου άρεσε που επιτέλους μπήκα σε αυτό τον ναό. Το απόγευμα πήγαμε επίσκεψη στο σπίτι ενός Κρητικού, όπου το εμείς σημαίνει εγώ και πατέρας, η μάνα πάλι ήταν πολύ άρρωστη. Μετά τις κοινωνικές υποχρεώσεις απλά γυρίσαμε σπίτι να φροντίσουμε την μητέρα. Κυριακή, τελευταία ημέρα του χρόνου, εγώ και ο πατέρας πήγαμε εκκλησία. Μετά γυρίσαμε σπίτι. Η μητέρα είχε βελτιωθεί αρκετά σε σημείο όπου έτρωγε πλέον. Πάντως το μεγαλύτερο μέρος το περάσαμε στο σπίτι. Μετά από ψάξιμο είπαμε να πάμε στο Chukchani Gold Resort and Casino διότι είχε εκδήλωση για την Πρωτοχρονιά. Ετσι μπήκαμε και οι τρεις στο αυτοκίνητο των γονιών και ανεβήκαμε 40 λεπτά προς το Yosemite. Το καζίνο είναι αρκετά μεγαλύτερο και ωραιότερο από το Table Mountain που είχαμε πάει την προηγούμενη φορά και είχα αρκετό κόσμο ο οποίος είχε έρθει να δει την κίνηση. Φάγαμε σε ένα από τα εστιατόρεια και μετά κινηθήκαμε προς την εξέδρα όπου είχε τους Smokin' Cobras να παίζουν ζωντανά επιτυχίες του ροκ εν ρόλ από τον Ελβις εώς Queen. Το συγκρότημα ήταν αρκετά καλό αλλά ήταν όλοι τους μίας ηλικίας, και σκεφτόμουν πραγματικά σε τι κατάσταση είναι αν το μέγιστο που καταφέρνουν είναι ένα καζίνο στην Κεντρική Καλιφόρνια και μάλιστα Πρωτοχρονιά. Το καζίνο μοίραζε χάρτινα καπέλα και τουπέ για γυναίκες ενώ είχε και δωρεάν μηλίτη, από τον οποίο όμως δεν ήπιαμε. Είχε και μία Marilyn Monroe πιο μεγάλη σε ηλικία απ'ότι έφτασε η πραγματική, έναν Dean Martin μάλλον προς τα 60, κοπέλες από καν καν οι οποίες ήταν όλες τουλάχιστον μεσήλικές και η μία μάλιστα μάλλον χοντρή αλλά φορούσε φόρμα πάνω από το δέρμα της. Ωστόσο περάσαμε καλά και με δεδομένη την ακύρωση του γεύματος του Αγίου Γεωργίου ήταν ότι καλύτερο είχαμε. Στις 12:30 φύγαμε για το σπίτι. Την Δευτέρα η μητέρα ήταν καλύτερα αλλά όχι για να βγαίνει από το σπίτι. Πήγα και είδα το The Last Jedi στο σινεμά. Μετά το απόγευμα το πέρασα με τους γονείς. Την Τρίτη πήγα κανονικά στην δουλειά. Φάγαμε με τους γονείς σε εστιατόρειο μεσημεριανό και μετά έφυγαν. Εκτοτε έχω ξαναγυρίσει στην ρουτίνα μου: Δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο. Πλέον έχω κατέβει στα 8 βίντεο, μέχρι να ξαναρχίσουν οι σειρές σίγουρα θα έχω τελειώσει.