Παιδικες τηλεοπτικές σειρές από τα νιάτα μου

Όταν ήμουν παιδάκι πριν 20 χρόνια στην Καλιφόρνια (όχι Μιχάλη, δεν είμαι τόσο μεγάλος που να έχω προλάβει την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ) υπήρχε μία σειρά που εγώ και η αδερφή μου βλέπαμε ανελλειπώς στο Nickelodeon, το Clarissa Explains it All. Η πρωταγωνίστρια, ενα ξανθό κοριτσάκι Β' Γυμνασίου σε μία εποχή όπου ήμουν Α' Γυμνασίου και η αδερφή μου Ε' Δημοτικού ζούσε στα προάστεια στο Οχάιο και περιέγραφε την συνηθη καθημερινότητα για την ηλικία της. Η σειρά ανήκει στην κατηγορία KidCom, δηλαδή κωμική σειρά για παιδιά και δεν μπορώ να πω πως ήταν κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό, αλλά μας άρεσε διότι λόγω ηλικίας ταυτιζόμασταν. Καθότι η πρώτη χρονία που παίχτηκε ήταν και η δεύτερη και τελευταία που ήμασταν Αμερική, είδαμε μόνο την πρώτη σαιζόν. Πριν από καμία δεκαετία είδαμε επεισόδιο της πρώτης σαιζόν σε Ολλανδικό κανάλι με την αδερφή μου, και πάθαμε και οι δύο σοκ με την ηλικία των πρωταγωνιστών. Όπως είπε η αδερφή μου "Είναι δυνατόν να είναι τόσο μικροί ενώ μας φαίνονταν φυσιολογικοί στην ηλικία;" και εγώ της απάντησα "Εμείς τότε ήμασταν μικροί". Δεν επιδιώξαμε να βλέπουμε ανελλειπώς την σειρά, χώρια που την εποχή εκείνη η δορυφορική τηλεόραση δεν είχε ωριαίο πρόγραμμα πέραν από την 1-2 ώρες στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση είχα μείνει με την αίσθηση ότι είχε πάει μόνο μία σαιζόν παρά μία αμυδρή μνήμη να διαφημίζει αρχή νέας σαιζόν. Προχτές το βράδυ ενώ έκανα ζάπινγκ είδα στο Nickelodeon να παίζει την σειρά μετα τα μεσάνυχτα, είδα ενα απόσπασμα και ήταν από επεισόδειο που δεν είχα δει και η Κλαρίσσα ήταν μεγαλύτερη. Βλέπω σήμερα στο Ίντερνετ και έλεγε ότι η σειρά πήγε 5 σαιζόν, στο τέλος η Κλαρίσσα τελείωσε Λύκειο και πήγε πανεπιστήμιο. Μάλιστα έγινε και προσπάθεια να συνεχιστεί σε μεγάλο κανάλι με την Κλαρίσσα δημοσιογράφο σε εφημερίδα αλλά δεν φτούρησε, έμεινε μόνο στο πιλοτικό επεισόδειο η σειρά. Μάλιστα ότι θα γίνονταν δημοσιογράφος δεν φαίνονταν στην πρώτη σαιζόν, προέκυψε αργότερα αν και καθότι έγραφε βιντεό-ημερολόγιο (σε μία εποχή όπου δεν υπήρχαν webcams και συναφή), είναι λογικό εκεί να κατέλληξε. Εκ των υστέρων μου προκάλεσε εντύπωση που όλοι οι χαρακτήρες ήταν άσπροι, σε σύγχρονες παιδικές σειρές πχ του Disney πάντα έχει μειονότητες. Βέβαια παιδικοί φίλοι διαφορετικής φυλής είναι και σήμερα σπάνιο διότι όταν ένας άσπρος πιάσει λεφτά φεύγει προς μία ακριβή άσπρη συνοικία, με αποτέλεσμα όπως έδειξαν έρευνες (ένα από τα καλά του να σπουδάζεις γεωγραφία) φιλίες μεταξύ ατόμων διαφορετικής φυλής να είναι σπάνιες. Βασικότερη λεπτομέρεια είναι ότι σήμερα αν θες να δεις μία σειρά που παίζει αλλού είναι εύκολο μέσω ιντερνετ, πριν 20 χρόνια ήταν απλά ανέφικτο. Κατέβαζα εικόνες από NASA Spacelink που είχε κατεβάσει το Voyager από τον Κρόνο και ένιωθα θεός, αυτό ήταν το μέγιστον που μπορούσες να κάνεις με ένα modem 2400 bps, όχι να κατεβάσεις βίντεο, χώρια που ο ΧΤ δεν μπορούσε να τα παίξει. Ειναι οι ηρωικές εποχές του MS DOS και ορίου των 640 kb που έπρεπε να ξέρεις να πειράζεις autoexec.bat και config.sys για να μπορείς να χρησιμοποιήσεις το μηχανισμά σου, όχι σαν σήμερα που ένα Mac μπορεί να χρησιμοποίησει και ένας άσχετος βλάκας. Ενδιαφέρον είναι ότι η πρωταγωνίστρια της σειράς σήμερα παίζει τον ρόλο της μάνας σε άλλη παιδική σειρά. Πως αλλάζουν τα πράγματα...

Η άλλη σειρά είναι ο Doctor Who, η οποία έκανε πρεμιέρα την επομένη της δολοφονίας Κένεντυ και, με διάλλειμα 10ετίας, συνεχίζεται ως σήμερα. Η σειρά ξεκίνησε ως παιδική και την έβλεπα στην ΕΡΤ2 κάθε Παρασκευή, έπαψα να την βλέπω όταν παραέγινε ενήλικη για την ηλικία μου. Μιλάμε για πριν πάω Αμερική. Στα πλαίσια της επετείου για τα 50 χρόνια της σειράς το BBC America άρχισε να παίζει κλασσίκα επεισόδεια, το Σάββατο είχε ένα από το 1964 με τον πρώτο γιατρό και τους Αζτέκους. Έχω δει πολλές ασπρόμαυρες ταινίες αλλά και σειρές στην ΕΡΤ παιδάκι, η ποιότητα εικόνας που είδα με δυσαρέστησε. Από την άλλη πήρε πολλές δεκαετίες για να φτάσει η τηλεόραση την ποιότητα εικόνας κινηματογράφου. Σε τελική ανάλυση μιλάμε για μία σειρά 50 σχεδόν ετών, το κατόρθωμα είναι ότι έχει αλλάξει τόσο ώστε να είναι επιβιώση εώς σήμερα, κάτι που δεν κατάφερε το Star Trek. Όπως καταλαβαίνεται νιώθω μία νοσταλγία σε αυτή την φάση.

Απο το δικαστηριο στο χιόνι

Μετά από μία νύχτα αρκετά ανήσυχη σηκώθηκα το πρωϊ της Τεταρτης και οδήγησα στο Σαλεμ στο Κομητειακό Δικαστήριο του Ροανόουκ. Μπηκα στη αίθουσα του δικαστηρίου στις 10:02 και περίμενα στην ουρά όσων δήλωναν ένοχοι για το τροχαίο έγκλημα. Μας οδήγησαν σε μία άλλη αίθουσα, περίπου 20 άτομα, και ο καθένας κλήθηκε μπροστά από τον δικαστή να εξηγήσει. Πρώτα πήγανε οι σοβαρές υποθέσεις, αυτές που η ποινή μπορεί να ήταν φυλάκιση. Μετά άρχισε να μας καλεί έναν έναν, μπροστά βέβαια σε όλους. Ήρθε και η σειρά μου, είπα λιγότερα απ'ότι υπολόγιζα αλλά του είπα ότι δεν γνώριζα τον νόμο. Μου έδωσε ποινή $50, πλήρωσα επίσης και δικαστικά έξοδα και κατέβηκα στον κάτω όροφο να πληρώσω. Η όλη λυπητερή μαζί με τις χρεώσεις πιστωτικής κάρτας βγήκε $120. Εν συνεχεία γύρισα σπίτι και πήγα κατευθείαν γραφείο.

Η χαμαλοδουλειά συνεχίζεται αλλά τουλάχιστον πλέον έχω προχωρήσει αρκετά χωρίς όμως να έχω τελειώσει. Μάλιστα θα έλεγα δεν είμαι στα μισά του δρόμου, απλά έχω προχωρήσει πάρα πολύ. Αν είχα κάτι άλλα να κάνω, του τύπου να λάβω σχόλια για αυτά που έχω δώσει στους καθηγητές για σχολιασμό, θα την άφηνα και θα προχωρούσα. Αλλά ακόμα δεν ήρθε η ώρα. Εάν ο υπολογιστής στο γραφείο παει καλά, αυτός στο σπίτι έπαθε αβαρία. Ενώ πήγαινα δικαστήριο τον άνοιξα για να δω την διεύθυνση, όταν την είδα στην κλήση τον έκλεισα βιαστικά με αποτέλεσμα να έχω registry corruption. Χρειάστηκα επανεγγατάσταση του λειτουργικού συστήματος αλλά τουλάχιστον δεν έχασα τα δεδομένα μου τύπου φωτογραφίες από τα ταξίδια. Πήρες μέρες αλλά πλέον όλα καλά

Η μεγάλη είδηση σήμερα είναι το χιόνι. Οταν πήγα στις 10 στη σχολή ξεκίνησε να χιονίζει, αργότερα το έστρωσε. Αποτέλεσμα στις 1.15 έκλεισαν την σχολή, αν και ήμουν στο γραφείο μου έως τις 3 παρά. Έχω αρκετό φαί σπίτι, αντέχω μέρες. Ελπίζω όμως άυριο να είναι καλύτερος ο καιρός διότι είναι η βασιλόπιτα

Zero Dark Thirty

Η Παρασκευή απεδείχθει ενδιαφέρουσα, μετά το απογευματινό Happy Hour ακολούθησε και νυχτερινή έξοδος. Η πόλη ακόμα ήταν σε φάση διακοπών, η αναλογία των φύλων ήταν αίσχιστη και λίγα μέρη είχαν κόσμο. Πάντως το τριήμερο ήταν βαρετό σε σημείο που πήγα στο γραφείο μου και δούλευα για να περάσει η ώρα. Δεν πήγα εκκλησία Κυριακή για να κοιμηθώ με αποτέλεσμα να τελειώσω τις ασχολείες μου ταχύτατα. Καθότι δεν ήθελα άλλη τηλεόραση πήγα σινεμά και είδα την ταινία του τίτλου.

Εν αντιθέσει με το τι λένε οι κριτικοί η ταινία δεν δικαιολογεί πόσο μάλλον υμνεί τα βασανηστήρια, τα δείχνει να αποτυγχάνουν. Πληροφορίες έλαβαν από τους κρατουμένους όταν άρχισαν να τους συμπεριφέρονται ανθρώπινα. Πρωταγωνίστρια είναι μία αναλύτρια της CIA που έχει θυσιάσει τα πάντα για την δουλειά  της (ποιον να θυμίζει άραγε;), φίλους, οικογένια, σχέσεις. Σε ένα εχθρικό μέρος σε έναν ξένο τόπο (τουλάχιστον το Blacksburg δεν είναι εχθρικό, απλά βαρετό) κυνηγά μεθοδικά τον προσωπικό αγγελιοφόρο του Μπιν Λάντεν ο οποίος είναι το μόνο καλό στοιχείο μετά την μάχη της Τόρα Μπόρα για να βρεθεί ο αρχηγός της Αλ Κάιντα. Μετά τον εντοπισμό του και την στοχοποίηση της επιστρέφει στις ΗΠΑ όπου συμπεριφερόμενη με ελάχιστο τακτ εν τέλει καταφέρνει να φέρει εις πέρας την επιχείρηση. Αφού εντοπίζεται το κρυσφήγετο εν τέλει πείθεται η ιεραρχία (δεν βλέπουμε κανέναν πάνω από τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας, η ταινία δεν είναι προεκλογικό φιλμ υπέρ Ομπάμα) να γίνει η επιχείρηση, βλέπουμε μάλιστα και ότι οι κατά την οπτική της νωθροί προϊστάμενοι απλά παλεύουν το σύστημα. Όπως μάθαμε στις εν συνεχεία συνεντεύξεις η αναλύτρια λόγω του χαρακτήρα της δεν πήρε προαγωγή παρά την μεγάλη υπηρεσία που έκανε στην πατρίδα της και τον κόσμο ολόκληρο. Εάν έχει κάποιο ηθικό μύνημα η ταινία είναι ότι το όλο σύστημα σε διαλύει και σε καταστρέφει ηθικά απ'όποια πλευρά και να είσαι, όπως βγήκε στην Ελλάδα μετά από κάποιες υποθέσεις βασανισμού που είχαν ως αποτέλεσμα να σκαλίσουν στην επιφάνεια και βασανιστές της χούντας, εν τέλει και οι βασανιστές ακόμα καταστρέφονται ψυχολογικά από την όλη κατάσταση. Μέχρι τέλους όμως εν τέλει κάτι καλό γίνεται έστω και με τον λάθος τρόπο.

Στην έρευνά μου έχω μπλεχτεί με μία αρκετά βαρετή επαναλαμβανόμενη χαμαλοδουλεια που δεν βλέπω να τελειώνει σύντομα. Ελπίζω να βγει κάτι ώστε να δημοσιεύσω τίποτα

Χημερινή καταιγίδα Ιάγος

Η ημέρα ξεκίνησε με βροχή. Σηκώθηκα περί τις 10, επιτέλους νωρίτερα από συνήθως, και πήγα στο γραφείο μου. Βοήθησα τον καθηγητή να στήσει τους υπολογιστές και συγχρόνως δούλευα στο διδακτορικό μου κάνοντας μάλλον χαμαλοδουλειά. Αν δεν γίνει όμως και αυτή, απλά δεν έχω δημοσίευση. Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι σε κατάσταση όπου έχω μπροστά ορισμένες δουλειές χαμηλής προτεραιότητας που δεν βοηθούν ουσιαστικά και αν δεν γίνουν δεν πληγώνουν, αλλά δεν μου αρέσει να ψεύδομαι σε δημοσίευση. Εχώ επισης άλλες δουλειές σημαντικότερες, ανευ των οποίων δεν έχω δημοσίευση, οι οποίες μάλλον ζαλίζουν το κεφάλι. Όταν με το καλό τελειώσω τις δεύτερες μπορώ να κάνω αλλαγές στην δημοσίευση και καλό θα ήταν να είχα σχόλια από τους καθηγητές μου μέχρι τότε. Όπως πάντα πολλά πράγματα είναι πέραν από τον έλεγχό μου. Το μεσημέρι πήγα στο Cranwell και γνώρισα ορισμένους από τους άλλους ξένους φοιτητές. Ο καθηγητής μου είχε φύγει, υπήρχε φόβος να κλείσει ο δρόμος για το σπίτι του. Κάπου στις 2 η βροχή έγινε χιόνι. Συνέχισα να δουλεύω στον υπολογιστή και ξαφνικά είχα κλήση από αριθμό που δεν γνώριζα στις 2.50: Ήταν το σύστημα εκτάκτων αναγκών, το πανεπιστήμιο έκλεισε στις 2.15. Τελείωσα αυτό που έκανα (με την έννοια δεν το άφησα στην μέση, δουλειά έχω ακόμη) και γύρισα σπίτι. Ήταν λίγο μετά τις 3. Άνοιξα τον υπολογιστή και μίλησα με την οικογένια, μαγείρεψα στον εαυτό μου (έξω συνεχώς χιόνιζε), ξάπλωσα. σηκώθηκα, γύρισα στον υπολογιστή και λίγο μετά τις 6 έπεσε το ρεύμα για καμιά ώρα. Άναψα το κερί που έχω, στο σκοτάδι δεν μπορούσα έτσι και αλλιώς να κάνω και πολλά πράγματα αλλά βρήκα ένα μπρελόκ με φως που το χρησιμοποίησα για να διαβάσω τίποτα. Βέβαια διάβαζα διακεκομμένα, το να σφίγγω το φως με ενοχλούσε. Γύρισε το ρεύμα και έτσι μπόρεσα να δω τηλεόραση και να ανοίξω τον υπολογιστή. Συμφωνα με το Weather Channel η καταιγία που έχουμε λέγεται Ιάγος, ο κακός στον Οθέλλο και εώς άυριο θα μας έχει φύγει. Κατά πόσον θα περπατιούνται οι δρόμοι άγνωστο. Πάντως καιρός για ηρεμία σήμερα, αμφιβάλλω κατά πόσον θα τελειώσω αύριο συν το ότι έχω κανονίσει και δουλειά για τον διαγωνισμό. Η εβδομάδα τελειώνει πλέον...

3 χρονια στο Blacksburg

Σαν σήμερα πριν απο 3 χρόνια πήρα το αεροπλάνο και ήρθα στο Blacksburg. Δεν μπορώ να πω πως ήταν στο κεφάλι μου αυτή η επέτειος, με ρώτησαν διάφορα άτομα και το συνειδητοποίησα. Ούτε έκανα και κάτι το ενδιαφέρον, πήγα το πρωι εκκλησία και μετά μάζεψα τον ευεργέτη μου από το Pulaski. Κοιτώντας πίσω δεν μπορώ πως έχω καταφέρει και πολλούς στόχους που έθεσα. Έχω μεν δημιουργήσει ένα κοινωνικό δίκτυο φίλων, αλλά λιγό πολύ ως εκεί. Έχω δημοσίευση αλλά είναι άσχετη με την έρευνα μου, τώρα προσπαθώ να συντάξω και να δημοσιεύσω την πρώτη σχετική. Επίσης η πράσινη κάρτα δεν έχει έρθει, προχώρησε κατά 5 εβδομάδες η ημερομηνία αυτό τον μήνα αλλά ακόμα θέλει 27 εβδομάδες για να έρθει η δικιά μου ημέρα. Δυστυχώς η όπως απεδείχθει πρόωρη αίτηση μου έχει περιορίσει την κινητικότητά μου. Εαν ακολουθήσει τον γενικότερο ρυθμό η χορήγηση πράσινων καρτών τότε λογικά η ημερομηνία αίτησής μου θα φτάσει κάπου Ιούνιο ή Ιούλιο και η πράσινη κάρτα αυτή καθαυτή μετά την αρχή των μαθημάτων. Τουλάχιστον προχωράω προς το τέλος του διδακτορικού, ημερομηνία του Δεκεμβρίου φαίνεται όλο και ρεαλιστικότερη και κάθισα και τελείωσα αρκετές εργασίες αυτή την εβδομάδα με σκοπό ακριβώς να προχωρήσω. Κατά τα άλλα η πόλη είναι άδεια, ο καιρός κάνει για βόλτα αλλά πολλά πράγματα δεν συμβαίνουν. Βρίσκομαι στην χρυσή περίοδο της Μεσοβασιλείας, όταν έχω γυρίσει από τις διακοπές αλλά ακόμα δεν έχω ξεκινήσει μαθήματα οπότε έχω χρόνο να τελειώσω με τις υποχρεώσεις της έρευνάς μου. Μέχρι στιγμής το εκμεταλλεύτηκα

To Portland

Ανήμερα το νέο έτος πηραμε το αμάξι και οδηγήσαμε στο Portland. Ξεκινήσαμε πρωί και φτάσαμε αργά το βράδυ. Η διαδρομή ήταν μαγευτική, ιδίως όταν διασχίζαμε τα χιονισμένα βουνά. Κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε νωρίς την επομένη. Έπεισα τους γονείς ότι ο καλύτερος τρόπος ήταν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και έτσι πήραμε το τραμ. Η ημέρα ήταν πολύ όμορφη αν και η θερμοκρασία έπαιζε με το 0. Ανεβήκαμε στο Washington State Park και είδαμε τον κήπο με τα τριαντάφυλλα, περπατήσαμε στο κέντρο και είδαμε το ιστορικό μουσείο. Η πολη είναι μαγευτική και με ευρωπαϊκό αέρα, το αυτοκίνητο είναι βάρος. Κακό ήτανε ότι τα μουσεία και αξιοθέατα είναι πανάκριβα, από 9 δολλάρια και πάνω το άτομο. Πάντως η πόλη είναι γεμάτη εστιατόρεια (έστω και δεν τα τιμήσαμε) και έδειχνε ζωντανή. Γυρίσαμε όσο η θερμοκρασια ήταν ακόμη πάνω από το 0 και ξεκοραστήκαμε. Την επομένη προσπάθησα να πείσω τους γονείς για βόλτα αλλά δυστυχώς δεν είναι η αδερφή μου, δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Έτσι βγήκα στην τρέντυ συνοικία Περλ η οποία θύμιζε Ψυρρή μόνος και τους άφησα να πάνε βολτα με το αμάξι σε εκκλησία. Το απόγευμα μας έκανε τραπέζι ένας σημαίνων Έλληνας της πόλης. Οι εντυπώσεις μου είναι πολύ θετικές, αν είχαμε παραπάνω μέρες θα βλέπαμε περισσότερα. Πάντως είναι πιο πολύ για καλό καιρό αν και φοβάμαι ότι σε τετοιες ημέρες είναι γεμάτο με χίππιδες ζητιάνους

Εκτοτε γυρίσαμε, έκαναν οι γονείς τραπέζι για την ονομαστική μου εορτή και ετοιμάζομαι για την επιστροφή αύριο. Κατάφερα πολύ λιγότερα από πέρυσι αλλά τουλάχιστον ξεκοράστηκα λίγο. Πλέον προσβλέπω στην επιστροφή ώστε να τελειώνω με τις εκκρεμότητές μου, αν και ως κλασσικός υποψήφιος διδάκτορας αμφιβάλλω κατά πόσον αυτές τελειώνουν κάποτε. Ελπίζω η νέα χρονία να είναι πιο ενδιαφέρουσα από την παλαιά