Ας ξεκινήσω με την καλή είδηση: έκλεισα το ξενοδοχείο για το Σακραμέντο. Το μόνο που μου μένει είναι να κάνω το ταξίδι (και πιο πριν την παρουσίαση κλπ κλπ). Αυτό το άγχος μεν μου έφυγε αλλά οι καλές ειδήσεις σπανίζουν.
Την Πέμπτη έφτασε σπίτι μου μία επιστολή από το USCIS. Με πληροφόρησε ότι η αίτηση μου απορρίφθηκε (denied). Ευτυχώς δεν μου έδωσε προθεσμία να φύγω από την χώρα, αν μη τι άλλο βρίσκομαι νόμιμα. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να δω το Student Legal Services. Περιέγραψα την περίπτωσή μου όπως την ήξερα και με παρέπεμψε σε σχετικότερο δικηγόρο να ρωτήσω κατα πόσον αξίζει να κάνω ένσταση διότι ακριβώς η περίπτωσή μου είναι σπάνια. Εν συνεχεία άρχισα να μαζεύω τα χαρτιά και διαπίστωσα κάτι το οδυνηρό: οι γονείς μου είχαν κάνει αίτηση λίγο πιο αργά απ'ότι νόμιζα, ημερομηνία δράσης της αίτησης ήταν μέσα στον Ιούνιο και δεν έφτασε ποτέ τον Ιούνιο του 2005 η ημερομηνία εισόδου. Είχα στο πίσω μέρος του κεφαλίου μου ένα χαρτί ότι η αίτηση μου είχε γίνει τον Μάιο και έβαλα την αδερφή μου να ψάξει στον Πειραιά. Δεν βρήκε κάτι και τα χαρτία που ξέθαψαν οι γονείς έδειχναν ότι είναι απίθανο να ισχύει. Η γυναίκα που μου πήρε συνέντευξη στο Norfolk φαίνεται να είχε δίκιο: δεν ήρθε ποτέ η ημέρα εισόδου μου, έκανα αίτηση πριν από την ώρα μου. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να βγώ από την χώρα καθόλου σύντομα. Εάν όπως είπε η υπάλληλος της Μετανάστευσης έρθει η σειρά μου κατά τον Οκτώβριο, δύσκολα πιάνω τα Χριστούγεννα. Είχα πρόθεση να γυρίσω Ελλάδα το καλοκαίρι...
Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ας δω τους ειδικευμένους δικηγόρους και μετά βλέπω...
Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012
Το τέλος του διδακτορικού λόγω ανωτέρας βίας;
Η διαδικασία του διδακτορικού παντα είναι μακρά και επίπονη αν και στην περίπτωσή μου πιο επίπονη λόγω των πολλαπλών μαθημάτων. Φαίνεται ότι θα είναι και πετσοκομμένη στην περίπτωση μου: ο καθηγητής μου φαίνεται δεν έχει χρηματοδότηση για τα δίδακτρα μου.
Αυτή τη στιγμη χρηματοδοτούμαι από την υποτροφία του μεταπτυχιακού προγράμματος η οποία λήγει με αυτο το σχολικό έτος. Εν συνεχεία μπαίνω σε γκρίζα ζώνη. Το τμήμα είναι απρόθυμο να δώσει GTA σε παλαιούς φοιτητές έστω και αν δεν έχουν πάρει δεκάρα τσακιστή από αυτό, θέλει μα φέρει καινούργιους. Από την άλλη ο καθηγητής έχει μαζέψει αρκετά grants αλλά πλέον, με 3 φοιτητές, με δυσκολία μαζεύει ένα εξάμηνο. Σχέδιο του είναι να μαζέψει ενά εξάνημο από τα λεφτά του και άλλο ένα εξάμηνο από το τμήμα και έτσι να τελειώσω την επόμενη άνοιξη. Η αντιπάθεια μου για το Blacksburg είναι γνωστή. Αλλά δεν νομίζω να έχω τελειώσει την έρευνα σε 3 εξάμηνα: τα επόμενα 2 εξάμηνα θα συνεχίσω να μην έχω πολύ χρόνο διότι θα συνεχίσω να παίρνω μαθήματα που ναι μεν δεν είναι ακαδημαϊκή υποχρέωση αλλά πιστεύω βοηθάνε. Πιστεύω θέλω κατ'ελάχιστον ακόμη έναν χρόνο. Η καλύτερη μου ελπίδα είναι να δουλέψω στο CGIT, κάθε χρόνο ψάχνουν κόσμο αλλά δεν βγήκαν ακόμα οι υποτροφίες ακόμη. Ωστόσο κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι
Δεν μου φτάναν όλα κατα πάνω μου, ήρθε και αυτό. Τουλάχιστον η κατάσταση είναι πιο ήρεμη από την προηγούμενη εβδομάδα και έτσι μπορώ να το ψάξω καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πάψω να πηγαίνω ταξίδια σε συνέδρια κλπ, απλά θα πρέπει να ψάχνω περισσότερο τις υποτροφίες
Αυτή τη στιγμη χρηματοδοτούμαι από την υποτροφία του μεταπτυχιακού προγράμματος η οποία λήγει με αυτο το σχολικό έτος. Εν συνεχεία μπαίνω σε γκρίζα ζώνη. Το τμήμα είναι απρόθυμο να δώσει GTA σε παλαιούς φοιτητές έστω και αν δεν έχουν πάρει δεκάρα τσακιστή από αυτό, θέλει μα φέρει καινούργιους. Από την άλλη ο καθηγητής έχει μαζέψει αρκετά grants αλλά πλέον, με 3 φοιτητές, με δυσκολία μαζεύει ένα εξάμηνο. Σχέδιο του είναι να μαζέψει ενά εξάνημο από τα λεφτά του και άλλο ένα εξάμηνο από το τμήμα και έτσι να τελειώσω την επόμενη άνοιξη. Η αντιπάθεια μου για το Blacksburg είναι γνωστή. Αλλά δεν νομίζω να έχω τελειώσει την έρευνα σε 3 εξάμηνα: τα επόμενα 2 εξάμηνα θα συνεχίσω να μην έχω πολύ χρόνο διότι θα συνεχίσω να παίρνω μαθήματα που ναι μεν δεν είναι ακαδημαϊκή υποχρέωση αλλά πιστεύω βοηθάνε. Πιστεύω θέλω κατ'ελάχιστον ακόμη έναν χρόνο. Η καλύτερη μου ελπίδα είναι να δουλέψω στο CGIT, κάθε χρόνο ψάχνουν κόσμο αλλά δεν βγήκαν ακόμα οι υποτροφίες ακόμη. Ωστόσο κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι
Δεν μου φτάναν όλα κατα πάνω μου, ήρθε και αυτό. Τουλάχιστον η κατάσταση είναι πιο ήρεμη από την προηγούμενη εβδομάδα και έτσι μπορώ να το ψάξω καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πάψω να πηγαίνω ταξίδια σε συνέδρια κλπ, απλά θα πρέπει να ψάχνω περισσότερο τις υποτροφίες
Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012
Ηρθε το χιόνι
Ο καιρός κάνει τα δικά του. Όταν έφυγα για το Norfolk είχε μεν υπό το μηδέν αλλά δεν είχε χιόνι. Εν συνεχεία γλύκανε σε σημείο που κυκλοφορύσε κόσμος με σορτσάκια (βέβαια ορισμένοι κυκλοφορούν με σορτσάκια όταν έχει και υπό το 0) και σήμερα έριξε χιόνι. Όταν ο καιρός κάνει τέτοια κόλπα, μένω σπίτι και βλέπω τηλεόραση ή κάτι παρόμοιο. Ωστόσο ο καιρός ήταν αρκετά καλός νωρίτερα και έτσι είχα ευκαιρίες εξόδου
Αυτή την εβδομάδα είχαμε δύο ημέρες άξιες αναφοράς. Η μία ήταν η του Αγίου Βαλεντίνου. Ευτυχώς δεν ήμουν όπως πέρυσι, πολύ καλύτερη διάθεση. Περπατόντας ανήμερα υο μεσημέρι στη σχολή μοίραζαν μία πρόσκληση για ένα Valentine's doesn't have to suck party. Κοιτάω ποιοι είναι οι οργανωτές και αποδεικνύονται μία ομάδα για την αποφυγή της αυτοκτονίας! Πέρασα απέξω, δεν είχα διάθεση να μπω. Πήγα προς τη βιβλιοθήκη να καθίσω και με βρήκαν τηλεφωνικά οι φίλοι μου για έξοδο. Η έξοδος απεδείχθει ενδιαφέρουσα αλλά, μέχρι στιγμής, άκαρπη.
Η άλλη ημέρα ήταν η Τσικνοπέμπτη. Προσπάθησα να κανονίσω κάτι ανήμερα, παρά την εξέταση που είχα, εν τέλει πήγε στην επομένη. Τουλάχιστον περάσαμε καλά. Διασκεδάσαμε ενώ ακολούθησε και νυχτερινή έξοδος. Το Σαββατοκύριακο ήταν απασχολημένο με homework αλλά τελείωσα πλέον.
Η έρευνα μου τουλάχιστον πάει καλά. Είμαι πλέον αρκετά έτοιμος για το συνέδριο στο Σακραμέντο ώστε να μπορώ να συγκεντρωθώ σε άλλα. Φαίνεται ότι την εβδομάδα αυτή θα έχω τον χρόνο για τα άλλα
Αυτή την εβδομάδα είχαμε δύο ημέρες άξιες αναφοράς. Η μία ήταν η του Αγίου Βαλεντίνου. Ευτυχώς δεν ήμουν όπως πέρυσι, πολύ καλύτερη διάθεση. Περπατόντας ανήμερα υο μεσημέρι στη σχολή μοίραζαν μία πρόσκληση για ένα Valentine's doesn't have to suck party. Κοιτάω ποιοι είναι οι οργανωτές και αποδεικνύονται μία ομάδα για την αποφυγή της αυτοκτονίας! Πέρασα απέξω, δεν είχα διάθεση να μπω. Πήγα προς τη βιβλιοθήκη να καθίσω και με βρήκαν τηλεφωνικά οι φίλοι μου για έξοδο. Η έξοδος απεδείχθει ενδιαφέρουσα αλλά, μέχρι στιγμής, άκαρπη.
Η άλλη ημέρα ήταν η Τσικνοπέμπτη. Προσπάθησα να κανονίσω κάτι ανήμερα, παρά την εξέταση που είχα, εν τέλει πήγε στην επομένη. Τουλάχιστον περάσαμε καλά. Διασκεδάσαμε ενώ ακολούθησε και νυχτερινή έξοδος. Το Σαββατοκύριακο ήταν απασχολημένο με homework αλλά τελείωσα πλέον.
Η έρευνα μου τουλάχιστον πάει καλά. Είμαι πλέον αρκετά έτοιμος για το συνέδριο στο Σακραμέντο ώστε να μπορώ να συγκεντρωθώ σε άλλα. Φαίνεται ότι την εβδομάδα αυτή θα έχω τον χρόνο για τα άλλα
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012
Ματαιότης ματαιοτήτων
Η ημέρα που περίμενα με ανυπομονησία αλλά συγχρόνως ήλπιζα να μην έρθει ήρθε και πέρασε. Η συνέντευξη για την πράσινη κάρτα απεδείχθει συγχρόνως κρίσιμη και αντιπαραγωγική. Πραγματικά σε αρκετές περιπτώσεις αναρωτιέμαι τι θέλω και προσπαθώ αφού στο τέλος δεν γίνεται τίποτα. Story of my life και όχι μόνο για την πράσινη κάρτα: υπερβαίνω εαυτόν αλλά στο τέλος το μόνο που έχω να δείξω είναι η προσπάθειά μου.
Με το που τελειώνω το σεμινάριο της Δευτέρας πάω στο σπίτι μου να μαζέψω τα χαρτιά και να φύγω. Σφάλμα πρώτο: διάβασα το έντυπο και έλεγε πως ήθελε πιστοποιητικό γεννήσεως δικό μου και των γονέων μου. Καθότι δικό μου είχα στο γραφείο μου πήγα τρέχοντας εκεί με τέσσερα φλας αναμμένα (τα λεγόμενα αλάρμ στα ελληνικά) και το μάζεψα. 10 λεπτά άφησα το αμάξι σε θέση S και παρόλ'αυτά πήρα κλήση. Τέλεια
Οδήγησα εν συνεχεία 5+ ώρες έως το Norfolk. Ειδα τον Ατλαντικό για πρώτη φορά από τον Ιούλιο (έστω και στο σκοτάδι) και έφτασα στο ξενοδοχείο πτώμα, μόνη στάση μου ήταν για καύσιμα στο Roanoke. Παρ'ολ'αυτά πήγα και είδα μία φίλη την οποία είχα να δω μήνες η οποία σπουδάζει εκεί ιατρική, όπως το φαντάστηκα ήταν η μοναδική ευκαιρία για να δώ το κέντρο της πόλης έστω και νύχτα. Το κέντρο είναι πολύ όμορφο αλλά η πρόσβαση απαιτεί να περάσεις από κάποιο τούνελ (το οποίο ακόμα και την νύχτα έχει κίνηση) ενώ το πάρκινγκ είναι δύσκολο, ακόμα και την νύχτα. Ανταλλάξαμε νέα και γύρισα να ξεκουραστώ. Εκείνη την νύχτα είχα έναν από τους πιο δύσκολους ύπνους της ζωής μου, συγκρίσιμος με αυτόν πριν από τις γενικές εξετάσεις.
Το πρωί σηκώθηκα νωρίς, έφαγα πρωινό εν τάχει και μετά από σοβαρότερη κίνηση απ'ότι περίμενα έφτασα στην ώρα μου περίπου στο Immigration. Με πήρε για συνέντευξη μία υπάλληλος, περισσότερο επιβεβαίωσε ότι είπα την αλήθεια στην δήλωση, πήγαινε τέλεια η συνέντευξη εώς ότου μου είπε ότι το State Department πήγε πίσω την ημερομηνία που δίνει πράσινη κάρτα (φαίνεται είχαν υπερβολικές αιτησεις) και λόγω έλλειψης θέσεων θα αναγκαστεί να μη δώσει τώρα πράσινη κάρτα. Έμεινα αποσβωλομένος. Άρχισα να μαζεύω τα χαρτιά αφού η δικηγόρος έλαβε επιστολή ότι ήρθε η ώρα μου να το κάνω και ότι αν δεν το έκανα σε 1 χρόνο θα έχανα την ευκαιρία μου οριστικά. Δεν έχω καταλάβει αν θα γίνει απόρριψη (το οποίο απ'όσο γνωρίζω έχει αρνητικές συνέπεις) ή αναστολή της αίτησης μου (που φοβάμαι σημαίνει νέα αίτηση και νέα παράβολα και ιατρικές εξετάσεις), πάντως μου είπε ότι μπορώ να βγώ από την χώρα αν κάνω αίτηση αναστολής Ι-131 διότι είμαι στη χώρα νόμιμα (άρα να συμπεράνω ότι οι περισσότεροι που κάνουν την αίτηση βρίσκονται στις ΗΠΑ παράνομα;) και ότι πιθανόν τον Οκτώβριο θα ξανανέβει η επετηρίδα στο 2005. Γρρρρρ. Τι στο καλό έτρεχα να προλάβω τις προθεσμίες;
Γύρισα στο Blacksburg με την ψυχή στο στόμα μπας και προλάβω κανένα μάθημα. Σταμάτησα ενδιάμεσα για ανεφοδιασμό καυσίμων, για τυρί και προσπάθησα να περάσω από τη προεδρική βιβλιοθήκη του Woodrow Wilson αλλά ήταν πολύ μέσα στο Stauton (και εν τέλει βρήκα πιο πριν φτηνό βενζινάδικο). Τουλάχιστον ήρθαν τα έπιπλα στο γραφείο μου (οπότε τελειώνει η εξορία μου) και έριξε και χιόνι σήμερα. Δυστυχώς ήρθε ο καιρός να ανακαλύψω πόσο καλή πρόσβαση έχω στην Αμερικάνικη πολιτική εξουσία, διότι η υπηρεσιακή οδός έχει εξαντληθεί
Με το που τελειώνω το σεμινάριο της Δευτέρας πάω στο σπίτι μου να μαζέψω τα χαρτιά και να φύγω. Σφάλμα πρώτο: διάβασα το έντυπο και έλεγε πως ήθελε πιστοποιητικό γεννήσεως δικό μου και των γονέων μου. Καθότι δικό μου είχα στο γραφείο μου πήγα τρέχοντας εκεί με τέσσερα φλας αναμμένα (τα λεγόμενα αλάρμ στα ελληνικά) και το μάζεψα. 10 λεπτά άφησα το αμάξι σε θέση S και παρόλ'αυτά πήρα κλήση. Τέλεια
Οδήγησα εν συνεχεία 5+ ώρες έως το Norfolk. Ειδα τον Ατλαντικό για πρώτη φορά από τον Ιούλιο (έστω και στο σκοτάδι) και έφτασα στο ξενοδοχείο πτώμα, μόνη στάση μου ήταν για καύσιμα στο Roanoke. Παρ'ολ'αυτά πήγα και είδα μία φίλη την οποία είχα να δω μήνες η οποία σπουδάζει εκεί ιατρική, όπως το φαντάστηκα ήταν η μοναδική ευκαιρία για να δώ το κέντρο της πόλης έστω και νύχτα. Το κέντρο είναι πολύ όμορφο αλλά η πρόσβαση απαιτεί να περάσεις από κάποιο τούνελ (το οποίο ακόμα και την νύχτα έχει κίνηση) ενώ το πάρκινγκ είναι δύσκολο, ακόμα και την νύχτα. Ανταλλάξαμε νέα και γύρισα να ξεκουραστώ. Εκείνη την νύχτα είχα έναν από τους πιο δύσκολους ύπνους της ζωής μου, συγκρίσιμος με αυτόν πριν από τις γενικές εξετάσεις.
Το πρωί σηκώθηκα νωρίς, έφαγα πρωινό εν τάχει και μετά από σοβαρότερη κίνηση απ'ότι περίμενα έφτασα στην ώρα μου περίπου στο Immigration. Με πήρε για συνέντευξη μία υπάλληλος, περισσότερο επιβεβαίωσε ότι είπα την αλήθεια στην δήλωση, πήγαινε τέλεια η συνέντευξη εώς ότου μου είπε ότι το State Department πήγε πίσω την ημερομηνία που δίνει πράσινη κάρτα (φαίνεται είχαν υπερβολικές αιτησεις) και λόγω έλλειψης θέσεων θα αναγκαστεί να μη δώσει τώρα πράσινη κάρτα. Έμεινα αποσβωλομένος. Άρχισα να μαζεύω τα χαρτιά αφού η δικηγόρος έλαβε επιστολή ότι ήρθε η ώρα μου να το κάνω και ότι αν δεν το έκανα σε 1 χρόνο θα έχανα την ευκαιρία μου οριστικά. Δεν έχω καταλάβει αν θα γίνει απόρριψη (το οποίο απ'όσο γνωρίζω έχει αρνητικές συνέπεις) ή αναστολή της αίτησης μου (που φοβάμαι σημαίνει νέα αίτηση και νέα παράβολα και ιατρικές εξετάσεις), πάντως μου είπε ότι μπορώ να βγώ από την χώρα αν κάνω αίτηση αναστολής Ι-131 διότι είμαι στη χώρα νόμιμα (άρα να συμπεράνω ότι οι περισσότεροι που κάνουν την αίτηση βρίσκονται στις ΗΠΑ παράνομα;) και ότι πιθανόν τον Οκτώβριο θα ξανανέβει η επετηρίδα στο 2005. Γρρρρρ. Τι στο καλό έτρεχα να προλάβω τις προθεσμίες;
Γύρισα στο Blacksburg με την ψυχή στο στόμα μπας και προλάβω κανένα μάθημα. Σταμάτησα ενδιάμεσα για ανεφοδιασμό καυσίμων, για τυρί και προσπάθησα να περάσω από τη προεδρική βιβλιοθήκη του Woodrow Wilson αλλά ήταν πολύ μέσα στο Stauton (και εν τέλει βρήκα πιο πριν φτηνό βενζινάδικο). Τουλάχιστον ήρθαν τα έπιπλα στο γραφείο μου (οπότε τελειώνει η εξορία μου) και έριξε και χιόνι σήμερα. Δυστυχώς ήρθε ο καιρός να ανακαλύψω πόσο καλή πρόσβαση έχω στην Αμερικάνικη πολιτική εξουσία, διότι η υπηρεσιακή οδός έχει εξαντληθεί
Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012
Erratum Humanum Est
Αν αναρρωτιόμουν την προηγούμενη εβδαμάδα για υπαρξιακούς λόγους, αυτή την εβδομάδα ξέρω γιατι: η συνέντευξη για την πράσινη κάρτα. Τρίτη πολύ πρωΐ έχω συνέντευξη στο Norfolk το οποίο είναι από εδω περί τις 5 ώρες οδήγηση. Αναγκάστηκα και έκλεισα ξενοδοχείο και, δυστυχώς, θα χάσω μαθήματα. Διόλου ευχάριστο. Το άγχος έχει αρχίσει και με επιρρεάζει. Πήγα σήμερα σε ένα σπίτι όπου η εκδήλωση είναι άυριο, ο ύπνος υποφέρει, η όρεξή μου είναι αυξημένη και ο αυτοέλεγχος μου μειωμένος. Κλασσική αντίδραση. Τουλάχιστον προχωράει η έρευνά μου. Δυστυχώς έχω homework το οποίο θα τελειώσω αύριο (ελπίζω), ο διαγωνισμός προχωράει, με άλλα λόγια το μέτωπο πανεπιστήμιο πάει καλά. Τα άλλα μέτωπα είναι που θέλω να προωθήσω και αν μη τι άλλο απόψε δεν πηγαν καλά. Στην άλλη πλευρά του λόφου ελπίζω να είναι καλύτερα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)